Zespół Aspergera

Wprowadzenie Zespół Aspergera, znany również jako zespół Esberga, występuje głównie w dzieciństwie i jest nienormalnym charakterem interaktywnych działań społecznych podobnych do typowego autyzmu, charakteryzuje się przede wszystkim stereotypami i powtarzaniem się działań oraz zaburzeniami interakcji społecznych. , wąskie zainteresowanie, trudności z koncentracją, słaba koordynacja ruchów i wrażliwość emocjonalna. Objawy te są podobne do niektórych objawów autyzmu, więc nawet większość ekspertów autystycznych uważa, że ​​autyzm i zespół AsperRer to dwa różne poziomy przeszkód w tej samej serii, a niektórzy nawet uważają, że synteza Aspergera Choroba jest mniejszą z serii autyzmu. W rzeczywistości po badaniu porównawczym obie choroby są różne. Chociaż dzieci z zespołem Aspergera są często zamknięte i izolowane pod względem relacji interpersonalnych, podobnie jak autyzm, nie są całkowicie obojętne na wszystko wokół nich, wręcz przeciwnie, dzieci z zespołem Aspergera również chcą, aby przyjaciele byli towarzyscy. Brakuje im jednak podstawowych umiejętności społecznych niezbędnych do komunikacji interpersonalnej, co utrudnia zrozumienie wyrażeń i wyrażeń innych ludzi, dlatego dzieci nie mogą swobodnie dostosowywać swoich zachowań, co jest stereotypowe i mało elastyczne. Ponadto pacjenci z autyzmem i zespołem Aspergera mają stereotypowe zachowania i wąskie zainteresowanie, ale ten pierwszy jest bardziej wrażliwy na obrazy i ma pewne zainteresowanie zabawkami i muzyką. Wąskie zainteresowanie tych ostatnich wyraża się w pamięci liczb lub dni, a także silne zainteresowanie znajomością niektórych dyscyplin, dając ludziom wrażenie, że są kompetentni, a nawet erudycyjni w określonej dziedzinie. Jednak „Bo Wenqiang” pacjentów z zespołem Aspergera zapamiętuje tylko mechanicznie i nie ma żadnego zrozumienia związków między rzeczami, które pamiętają, a ich prawdziwym znaczeniem, a ich wiedza w innych obszarach jest raczej słaba i brakuje jej.

Przyczyna

Przyczyna tej choroby jest nieznana. Bliźniacze badania sugerują, że taki sam wskaźnik zachorowań u bliźniaczek samic jest wyższy niż u jaj podwójnych. Zarówno EEG, jak i obrazowanie mózgu mają wyższe nieprawidłowe wartości, ale nie są one specyficzne. Istnieje również wiele miękkich oznak układu nerwowego. Niektóre choroby, takie jak pacjenci z zespołem łamliwego chromosomu X, są również związane z objawami autyzmu. Najwcześniejsza częstość występowania autyzmu wynosiła 2-4 / 10 000. Badania epidemiologiczne pokazują, że chłopcy są znacznie więcej niż kobiety, mężczyzna: kobieta ma 4: 1. W Chinach nie przeprowadzono dochodzenia epidemiologicznego.

Sprawdź

Cechy kliniczne tego zespołu są ogólnie opisywane jako:

(a) brak zrozumienia emocji innych;

(b) Niewłaściwe, jednostronne interakcje społeczne, brak zdolności do budowania przyjaźni i doprowadzenia do izolacji społecznej;

(c) nudny, monotonny język;

(d) Słaba komunikacja niewerbalna;

(e) W niektórych ograniczonych obszarach, takich jak pogoda, harmonogramy telewizyjne, rozkłady jazdy pociągów i mapy, wykazuje silną zdolność akceptacji, ale zapamiętuje jedynie mechanicznie, ale nie rozumie jej, dając dziwne wrażenie;

(f) niezdarne, nieskoordynowane ruchy i dziwne postawy.

Chociaż wszystkie przypadki były początkowo zgłaszane przez Asperberga, kiedy zgłaszano chorobę, teraz były przypadki dziewcząt. Jednak chłopcy są znacznie bardziej podatni na tę chorobę. Chociaż większość dzieci ma normalne iloraz inteligencji, wciąż jest kilka z łagodnym opóźnieniem rozwoju. Choroba jest często bardziej wyraźna lub przynajmniej stwierdzona później niż autyzm, dlatego język i zdolności poznawcze zostają zachowane. Ta sytuacja jest zwykle bardzo stabilna. A to wyższe IQ sugeruje lepsze długoterminowe rokowanie niż autyzm.

Manifestacja kliniczna

1. Interakcja społeczna powoduje szkody jakościowe. Pacjenci z AS są zwykle odstający, izolowani i często kontaktują się z innymi w nietypowy lub dziwny sposób. Chociaż pacjenci wiedzą o istnieniu innych, zwykle są egocentryczni, na przykład w nieskończoność „rozmawiają” z publicznością (zwykle z osobami dorosłymi). Treść ogólnie dotyczy jego hobby lub, częściej, czegoś innego. Wąski temat. Większość pacjentów oceniała siebie jako „samotnych”, często wyrażali też zainteresowanie nawiązywaniem przyjaźni i poznawaniem innych, ale życzenia te często wynikają z ich niezdarnych umiejętności komunikacyjnych i niemożności zrozumienia uczuć i życzeń innych ludzi (takich jak nudzenie i chęć wyjazdu). , potrzeba, prywatność) nie można osiągnąć. Brak interakcji z innymi osobami i nawiązywania ciągłych przyjaźni stopniowo powodował frustrację u tych dzieci, a niektórzy nawet doświadczali objawów depresji i potrzebowali leków. W emocjonalnym aspekcie komunikacji społecznej pacjenci często wykazują niewłaściwe reakcje i niewłaściwe wyjaśnienia w procesie komunikacji emocjonalnej i powoli reagują na wyrażenia emocjonalne innych ludzi, ich zrozumienie, a nawet lekceważenie. Mimo to wciąż potrafią poprawnie opisać emocje innych ludzi w sposób poznawczy i sztywny.

Reakcje behawioralne pacjentów są silnie zależne od formułowania i stereotypów społecznych norm zachowania i reguł społecznych, i nie mogą zrozumieć intencji innych ludzi w intuicyjnej i spontanicznej formie, a zatem często wykazują reakcję rozłączną. Ta wydajność spowodowała silne wrażenie u pacjentów z AS z zachowaniami społecznymi, które są dziecinne i śmieszne. Te zachowania pacjentów z AS są przynajmniej częściowo obecne u pacjentów z autyzmem, różnica polega na tym, że pacjenci z autyzmem wycofują się, wydają się nie być zainteresowani otaczającymi ludźmi lub nie są świadomi istnienia innych, ale pacjenci z AS są często chętni Nawet próbuje nawiązać kontakt z innymi, ale brakuje mu do tego umiejętności.

2. Występują defekty jakościowe w komunikacji językowej Chociaż w tej dziedzinie nie ma znaczącej dysfunkcji w definicji AS, warto zwrócić uwagę na co najmniej trzy punkty w umiejętnościach komunikacji AS.

1 Chociaż zmiany morfologiczne i intonacja pacjenta nie są tak monotonne i sztywne jak autyzm, rytm mowy jest słaby i często brak jest wpływu na uwagi faktów i humor.

2 Słowa są często dygresyjne i przypadkowe, dające poczucie rozluźnienia oraz braku wewnętrznego połączenia i spójności. Chociaż w niektórych przypadkach objaw ten może sugerować zaburzenie psychiczne, częściej wynika z braku spójności i interaktywności w tej mowie, który jest wynikiem egocentrycznego modelu konwersacyjnego (np. Brak przywiązania do imienia) , długi monolog liczb, nie może dostarczyć podstawowych informacji dla komentarzy, nie może jasno zdefiniować zmian w temacie, nie może przestać myśleć o sercu.

3 Najbardziej typową cechą komunikacji z pacjentem jest długa ekspresja, którą niektórzy autorzy uważają za najbardziej oczywistą cechę choroby. Pacjenci będą nadal rozmawiać o interesujących ich tematach, całkowicie ignorując, czy odbiorcy są zainteresowani, czy nie słuchają, czy chcą wtrącić się, czy też chcą zmienić temat. Chociaż wiele zostało powiedziane, zwykle nie ma argumentów. Druga strona rozmowy może próbować zbadać treść lub logikę wydarzenia lub odnosić się do odpowiedniego tematu, ale zwykle nie udaje się to. Chociaż wszystkie te wyniki można wytłumaczyć poważnymi brakami w umiejętnościach posługiwania się językiem lub (oraz brakiem wglądu lub świadomości oczekiwań innych osób, nadal musimy zrozumieć to zjawisko z perspektywy rozwojowej, aby przynosić korzyści pacjentom. Trening umiejętności adaptacji społecznej.

3. Ograniczone, powtarzalne, stałe zachowania, zainteresowania i działania. Najczęstszą obserwacją w AS jest przywiązanie do ograniczonego zainteresowania. Ten spektakl jest bardzo zainwestowany w niektóre niezwykłe i bardzo ograniczone tematy. Zgromadzili oni dużą ilość faktycznej wiedzy na interesujące tematy i często pokazują te fakty w swoich pierwszych kontaktach społecznych z innymi. Chociaż rzeczywisty temat może się zmieniać (na przykład co drugi rok lub dwa lata), może zdominować treść i codzienne działania interakcji społecznych pacjenta, często zanurzając całą rodzinę na długi czas. Chociaż ten objaw nie jest łatwy do wykrycia w dzieciństwie (ponieważ wiele dzieci ma silne zainteresowania, takie jak dinozaury, popularne postacie z kreskówek itp., Gdy zmiany tematu są nietypowe i wąskie, objawy zostaną podkreślone. Jest to bardzo wyjątkowe, ponieważ pacjenci często dowiadują się o niezwykłych faktach dotyczących niektórych ograniczeń (takich jak węże, nazwy planet, mapy, harmonogramy telewizyjne lub rozkłady kolejowe).

4. Niezdarny ruch. Oprócz kryteriów diagnostycznych wspomnianych powyżej, istnieje również objaw jako istotna manifestacja pacjenta z AS, a nie podstawa diagnostyczna, tj. Opóźniony rozwój motoryczny i niewygodny ruch. Pacjenci z AS mogą mieć osobistą historię słabego rozwoju umiejętności motorycznych, taką jak nauka jazdy na rowerze, łapanie piłki, otwieranie puszki itp. Później niż u ich rówieśników. Zwykle są one nieelastyczne, sztywne, chodzą mimośrodowo, mają słabe umiejętności operacyjne i znaczące wady koordynacji wzrokowo-ruchowej. Chociaż wydajność ta jest sprzeczna z modelem rozwoju motorycznego autyzmu (zwykle stosunkowo silną umiejętnością motoryczną w autyzmie), pod pewnymi względami jest podobna do obserwowanej u dorosłych pacjentów z autyzmem. Zatem ta wspólność na dłuższą metę może być spowodowana różnymi przyczynami. Na przykład pacjenci z AS mogą być spowodowani zaburzeniami psychomotorycznymi, podczas gdy w autyzmie mogą być spowodowane złym obrazem siebie i samopoczuciem. Wymaga to od nas opisania tego objawu w kontekście rozwoju.

Diagnostyka różnicowa

Diagnoza

Zespół Aspergera (znany jako „zaburzenie Aschberga”) zdefiniowano w DSM-IV (APA, 1994):

1. Istnieją przeszkody w aspektach społecznych i przynajmniej dwie następujące sytuacje można ocenić jakościowo.

1 Istnieją znaczące wady w zdolności do korzystania z niektórych niewerbalnych zachowań w interakcjach społecznych, takich jak spojrzenie, mimika, postawa ciała i gesty.

2 Nie jest możliwe ustanowienie odpowiedniego partnerstwa proporcjonalnego do ich wieku.

3 Brak spontanicznego pragnienia znalezienia innych ludzi, którzy mogliby dzielić szczęście, miłość lub sukces.

4 brak wzajemnych zachowań komunikacyjnych i emocjonalnych.

2. Uparty i uporczywy wzór zachowania, preferencji i aktywności, który wykazuje co najmniej jedno z poniższych:

1 występuje zawsze w jednym lub kilku stałych ograniczonych wzorcach zainteresowania, a jego intensywność i koncentracja interesów nie są normalne.

2 Znacząco uparcie stosuje się do specjalnych, pozbawionych znaczenia procedur i rytuałów.

3 Powtórz tę czynność, aby zachować niektóre z twoich specjalnych nawyków. 4 Długo zwróć uwagę na część obiektu.

3. Powyższe przeszkody poważnie upośledzają funkcję dziecka w kontaktach społecznych, zawodzie lub w innych ważnych obszarach.

4. Nie ma wyraźnego klinicznie istotnego opóźnienia w rozwoju języka (na przykład jedno słowo przed ukończeniem drugiego roku życia i fraza konwersacyjna przed ukończeniem trzeciego roku życia).

5. Nie ma wyraźnego klinicznie istotnego opóźnienia w rozwoju zdolności poznawczych, zdolności do samoopieki, zachowań adaptacyjnych (z wyjątkiem aspektów społecznych) i ciekawości dziecięcej dotyczącej środowiska zewnętrznego.

6. Nie spełnia innych kryteriów diagnostycznych dla znacznego opóźnienia rozwojowego i schizofrenii.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.