osteotomia miednicy wewnętrznej

1. Starsze dzieci (powyżej 7 lat) wrodzone zwichnięcie biodra i zwichnięcie dorosłego. 2. Zwichnięcie po operacji lub ciężka dysplazja panewki. 3. Zwichnięcie znieczulające z powodu słabych mięśni lub skurczów. 4. Dwustronna osteotomia miednicy wewnętrznej ma wpływ na poród pacjentek i powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności. Leczenie chorób: wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego u dorosłych z wrodzonym zwichnięciem stawu biodrowego i zwichnięcie stawu biodrowego Wskazanie 1. Starsze dzieci (powyżej 7 lat) wrodzone zwichnięcie biodra i zwichnięcie dorosłego. 2. Zwichnięcie po operacji lub ciężka dysplazja panewki. 3. Zwichnięcie znieczulające z powodu słabych mięśni lub skurczów. 4. Dwustronna osteotomia miednicy wewnętrznej ma wpływ na poród pacjentek i powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Trakcja kostna dotkniętej kończyny, tak aby głowa kości udowej została przyciągnięta do poziomu panewki chrząstki w kształcie litery Y lub poniżej (potwierdzone filmem rentgenowskim). W wieku powyżej 3 lat najpierw należy wykonać metodę trakcji i napięcia mięśni przywodziciela. Jeśli głowa kości udowej nie zejdzie do poziomu chrząstki w kształcie litery Y po pociągnięciu, należy pomóc w obniżeniu biodra i małych mięśni. 2. Przedoperacyjne dopasowanie krwi. 3. Przygotuj się do wyciągnięcia stołu operacyjnego i utrzymywania operacji pod kontrolą. Zabieg chirurgiczny 1. Pozycja, nacięcie i ekspozycja na przedni i tylny aspekt stawu biodrowego (patrz ścieżka narażenia stawu biodrowego). Jednak kości biodrowej nie należy wystawiać zbytnio pod okostną, w przeciwnym razie wpłynie to na efekt. Widoczny jest tylko długi pasek wewnętrznej i zewnętrznej strony kości ramiennej między panewką a nacięciem kulszowym, wystarczy włożyć długi i wąski zaczep przed i po nacięciu kulszowym. 2. Cięcie kości wąskim osteotomem w celu zamknięcia kości piszczelowej blisko górnej krawędzi torebki stawowej między głową kości udowej a torebką stawową. Kierunek osteotomii powinien być nachylony od zewnątrz do wewnątrz i do góry, a kąt nachylenia wynosi od 15 ° do 20 °. Wewnętrzna płytka jest wycięta z zewnętrznej płytki kości biodrowej. Przedni dolny kręgosłup biodrowy jest automatycznie skręcony przed nacięciem linii kostnej, a łuk jest skierowany do tyłu do wycięcia kulszowego 3. Po usunięciu kości z dystalnego końca kości kończyna dolna zostaje uprowadzona i poddana działaniu ciśnienia w górę, tak aby panewka i torebka stawowa zostały przesunięte na środkową stronę z dystalnym końcem kości piszczelowej. Wewnętrzny ruch wynosi około 1 ~ 1,5 cm, co odpowiada 50% -60% powierzchni osteotomii, tak że powierzchnia osteotomii bliższego końca staje się tylko górną częścią torebki stawowej, tworząc nową kopułę, a jej zewnętrzna krawędź pokrywa tylko zewnętrzną krawędź głowy kości udowej. Użyj dwóch drutów Kirschnera, aby naprawić powierzchnię styku osteotomii. Jeśli kość ramienna jest cienka, po ruchu wewnętrznym bliższy koniec osteotomii nie wystarcza do uformowania kopuły, a następnie przeszczep kości należy pobrać na kość ramienną i włożyć w dwa końce, aby utworzyć nowy worek. Igła jest zamocowana wewnątrz. 4. Przycinanie torebki stawowej w celu rozrzedzenia pogrubionej ścianki torebki stawowej, a nadmiar ścianki torebki stawowej jest częściowo wycinany i zszywany lub nakładany i zszywany. Zszywana torebka stawowa powinna utrzymywać pewne napięcie i nie powinna być poluzowana, aby uniknąć lokalnych wad. 5. Zszyć ranę i opłukać ją, namoczyć nacięcie Xinjie 1: 1000 i pozostawić płyn na 5 minut, następnie przepłukać solą fizjologiczną, umieścić w nacięciu cewnikiem o rozmiarze 14 i wprowadzić małe nacięcie skóry. Przyciąganie podciśnienia. Nacięcie było zszywane warstwa po warstwie. Pooperacyjnie przymocowany za pomocą tynku w jodełkę biodra. Dotknięta kończyna pozostaje prosta i uprowadzona o 20 ° do 30 °. Igła trakcyjna kończyny dolnej jest przymocowana do plastra.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.