Całkowite uwolnienie mięśni skrzydeł biodrowych i transpozycja grzebienia biodrowego

Leczenie chirurgiczne następstw polio odbywa się przez lizę mięśniówki płodu i transpozycję ścięgna. Następstwa polio, znane również jako następstwa poliomyelitis, odnoszą się do choroby, w której dyskinezy i deformacje u dzieci są wywoływane przez poliomyelitis wywoływane przez wirusa polio. Polio to infekcja wirusowa ograniczona do komórek motorycznych przedniego rogu rdzenia kręgowego i niektórych jąder motorycznych pnia mózgu. Zwykle spowodowane przez jeden z trzech wirusów polio. Wirus początkowo atakuje przewód pokarmowy i układ oddechowy, a następnie rozprzestrzenia się do ośrodkowego układu nerwowego drogą krwiopochodną. Częstość występowania ostrego przedniego polio kręgosłupa została znacznie zmniejszona, odkąd szczepionka przeciw polio została opracowana i szeroko stosowana. Choroba występuje obecnie głównie u dzieci poniżej 5 lat w tropikalnych i subtropikalnych krajach rozwijających się oraz w populacjach niewrażliwych na choroby w innych łagodnych klimatach. W ciągu ostatnich 10 lat zachorowała na polio w Ameryce Północnej i Europie. Wirus polio atakuje ciało przez część ustną gardła, rozrasta się w węzłach chłonnych przewodu pokarmowego, a następnie rozprzestrzenia się we krwi, uszkadzając komórki motoryczne przedniego rogu rdzenia kręgowego, szczególnie powiększenie lędźwiowe i powiększenie szyi. Okres inkubacji wynosi od 6 do 20 dni. Komórki motoryczne przedniego rogu rdzenia kręgowego można bezpośrednio uszkodzić przez namnażanie wirusa lub jego toksyczne produkty, a także pośrednio przez niedokrwienie, obrzęk i krwawienie obwodowe. Zniszczenie śródszpikowe było ogniskowe i nastąpiło znaczne zwyrodnienie Wallera na całej długości każdego włókna nerwowego w ciągu 3 dni. Makrofagi i neutrofile otaczają i usuwają niektóre martwicze komórki zwojowe, a odpowiedź zapalna stopniowo zanika. Po 4 miesiącach obszar, w którym komórki motoryczne rogu przedniego zostały zniszczone, zostaje wypełniony kompensacyjną proliferacją komórek glejowych i limfocytów. Liczba dotkniętych mas mięśniowych i nasilenie porażenia są zmienne; stopień klinicznego osłabienia mięśni jest wprost proporcjonalny do liczby utraconych jednostek motorycznych. Gdy ponad 60% komórek nerwowych unerwiających mięsień jest uszkodzonych, osłabienie mięśni można wykryć klinicznie. Mięśnie unerwione przez odcinki szyjne i lędźwiowe rdzenia kręgowego są najbardziej podatne, a częstotliwość paraliżu kończyn dolnych jest dwa razy wyższa niż częstotliwość kończyn górnych. Najbardziej podatnymi mięśniami kończyn dolnych są mięsień czworogłowy, pośladkowy, piszczelowe mięśnie przednie, ścięgna przyśrodkowe i zginacze bioder. Potencjał odzyskiwania funkcji mięśni zależy od odzyskiwania odwracalnych komórek rogu przedniego. Początkowy powrót do zdrowia nastąpił w pierwszym miesiącu po ostrym początku, a większość chorych dzieci zakończyła powrót do zdrowia w ciągu 6 miesięcy. Przebieg polio można podzielić na trzy fazy: fazę ostrą, fazę powrotu do zdrowia i fazę przewlekłą. Faza ostra zwykle trwa od 7 do 10 dni. Objawami ogólnoustrojowymi mogą być zmęczenie, ból gardła i łagodny wzrost temperatury ciała. Może wystąpić nadwrażliwość lub parestezja kończyny, silny ból głowy, ból gardła, wymioty, sztywność szyi, ból pleców i uniesienie prostej nogi. Ograniczone itp., Ostatecznie asymetryczny paraliż. U starszych dzieci może wystąpić łagodne ocieplenie, wyraźne zaczerwienienie, lęk i bóle mięśni, a delikatne dotykanie może również wywoływać tkliwość. Zwykle najpierw znikają płytkie odbicia, a odruchy głębokich ścięgien znikają, gdy mięśnie są sparaliżowane. Okres rekonwalescencji rozpoczyna się, gdy temperatura ciała wraca do normy i zaczyna się dwa lata. Siła mięśni poprawiła się spontanicznie w ciągu pierwszych 4 miesięcy, a następnie była wolniejsza. Johnson uważa, że ​​siła mięśnia mięśnia jest nadal mniejsza niż 30% normy po 3 do 4 miesiącach, należy to uznać za trwały paraliż. Mięśnie o sile przekraczającej 80% mogą regenerować się bez specjalnego leczenia. Faza przewlekła rozpoczyna się 24 miesiące po wystąpieniu ostrej choroby, która objawia się znacznym brakiem równowagi mięśni i deformacją tkanek miękkich lub kości. Ponieważ stopa i kostka są najbardziej zależnymi częściami ciała od otaczającej struktury i innych czynników, i poddane dużym obciążeniom, łatwo ulegają deformacji z powodu paraliżu mięśni. Najczęstsze deformacje stawu skokowego obejmują: pazur palca, deformację stopy, grzbietowe zapalenie kaletki maziowej, końsko-szpotawe, końsko-szpotawe, wysoki łuk łokciowy, końsko szpotawe i stopa. Leczenie następstw polio ma na celu skorygowanie nierównowagi mięśni, a gdy deformacja spowodowana dynamicznym zaburzeniem równowagi mięśniowej wpływa na chodzenie lub funkcję kończyn, możliwe jest wykonanie transpozycji ścięgien. Artrodeza to staw, który stabilizuje relaksację lub cep, częściowo lub całkowicie ograniczając zakres ruchu stawu lub eliminując nieprawidłową aktywność. Artrodezę należy opóźnić do 10 do 12 lat, aby osiągnąć odpowiedni rozwój. Leczenie chorób: polio sequelae polio Wskazanie Całkowite rozpadanie się mięśnia grzebienia biodrowego i transpozycja ścięgna są odpowiednie w przypadku porażenia zewnętrznego porażenia zgięcia stawu biodrowego deformacji przykurczowej rotacji. Przygotowanie przedoperacyjne Regularne badanie przedoperacyjne. Zabieg chirurgiczny Metoda Campbella: 1. Wykonaj nacięcie skóry wzdłuż przedniego grzebienia biodrowego 1/2 lub 2/3 do przedniego górnego odcinka biodrowego górnego, a następnie rozciągnij od 5 do 10 cm dystalnie przed udem. Wytnij płytką, głęboką powięź przymocowaną do ścięgna. Punkt początkowy powięzi tensorowej, pośladkowej i pośladkowej został złuszczony z kości ramiennej do podokostnej aż do panewki (ryc. 12.39.8.2.1-4). Otwórz mięsień powięzi lata i bliższą część mięśnia sartorius. Użyj osteotomu, aby wyciąć przedni górny kręgosłup biodrowy wraz z punktem początkowym mięśnia sartoriusa i pociągnij je w kierunku dalszego końca. Przednia krawędź piszczeli jest wystawiona na przedni dolny kręgosłup biodrowy. Mięśnie brzucha zostały oderwane od okostnej (lub mięśnie były przymocowane i pocięte w wąski pasek); przepona została usunięta pod okostną kości ramiennej. Prostnica udowa jest prostowana z przedniego dolnego odcinka biodrowego kręgosłupa, a odwrócona głowa jest uwalniana z panewkowej krawędzi panewki. Po rozluźnieniu tych tkanek przykurczowych staw biodrowy często dochodzi do nadmiernego wyprostu bez zwiększania lordozy lędźwiowej; jest to najważniejszy punkt, ponieważ korekcja deformacji może wydawać się znacznie bardziej oczywista niż rzeczywista sytuacja. Jeśli staw biodrowy nie może być nadmiernie rozciągnięty, drugą tkankę przykurczową należy przeciąć. Jeśli to konieczne, torebkę stawu biodrowego można naciąć ukośnie od bliższego końca do dalszego końca, a mięsień kości biodrowej jest wycięty z małego krętarza, co jest ostatecznością. 2. Po całkowitym skorygowaniu deformacji złuszczony kość ramienna jest częściowo usuwana nożem kostnym (ryc. 12.39.8.2.1-5). Mięśnie brzucha zostały następnie zszyte do krawędzi mięśni pośladkowych i tensor powięzi powięzi z przerywanymi szwami na pozostałej powierzchni ramiennej. Powierzchowną powięź na środkowej krawędzi nacięcia przyszyto do głębokiej powięzi na bocznej krawędzi nacięcia, a nacięcie skóry przeniesiono na tylną stronę brzegu ramiennego 3. W celu ochrony nasady kości ramiennej małych dzieci operację można poprawić w następujący sposób. Uwolnij mięśnie pod okostną z bocznego aspektu kości piszczelowej. Mięsień sartorius i mięsień prosty kości udowej są odrywane, jak opisano powyżej, a torebka stawowa i mięsień biodrowy mogą zostać uwolnione w razie potrzeby. Nie jest konieczne odrywanie mięśnia od środkowej strony kości piszczelowej. Następnie za pomocą noża kostnego wierci się kość w kształcie klina od grzebienia biodrowego na dystalnym końcu nasady od przodu do tyłu; końcówka w kształcie klina powinna znajdować się jak najdalej za końcem nacięcia, a podstawa w kształcie klina jest skierowana do przodu, o szerokości 2,5 cm lub większej, aby trzeba ją było poprawić Deformacja jest prawidłowa. Następnie popchnij kostkę do dystalnego końca i zamknij ją do kości ramiennej i napraw ją, zszywając tkankę miękką.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.