Otwarta redukcja złamań Monteggia

Otwarta redukcja złamań Monteggii jest stosowana w leczeniu złamań Monteggii. Złamanie Monteggii po raz pierwszy zgłosił Giovanni B. Monteggia w 1814 r. W 1950 r. Jose Luis Bado podzielił go na cztery typy według mechanizmu urazu złamania Monteggii, a mianowicie typ 1: przednie zwichnięcie kości ramiennej i złamania łokciowego, co stanowiło 70% złamań Monteggii u dzieci. Typ 2: tylne zwichnięcie kości ramiennej z trzonem łokciowym lub proksymalne złamanie kości łokciowej kości łokciowej, a złamanie jest kątowane do tyłu. Ten typ nie jest powszechny u dzieci. Typ III: Boczna głowa kości ramiennej jest przemieszczona na boczną lub przednią boczną stronę, z bliższym złamaniem przynasadowym kości łokciowej. Ten typ stanowi 23% złamania Monteggii dziecka. Ten typ często ma uszkodzenie nerwu promieniowego. Typ 4: rzadko u dzieci, zwichnięcie głowy kości ramiennej, któremu towarzyszą złamania kości łokciowej i środkowej części kości ramiennej, złamania kości łokciowej mogą znajdować się w tej samej płaszczyźnie co złamanie kości ramiennej lub bliżej bliższego końca. Ponadto istnieją 4 podobne typy złamań (pominięte). Powyższa klasyfikacja jest nadal w użyciu. Większość złamań Monteggii u dzieci można zamknąć i zresetować Główne punkty zamknięcia i zmniejszenia są następujące: 1 Zresetuj złamanie łokciowe, przywróć długość łokci przez rozciąganie, skoryguj deformację kątową poprzez manipulację i utrzymaj pozycję supinacji przedramienia. 2 Po drugie, głowica ramienia jest resetowana, zwykle można zresetować tylko 90 ° powyżej stawu łokciowego, w razie potrzeby głowicę ramienia można nacisnąć do tyłu, aby ułatwić redukcję. 3 Uwolnij napięcie, które powoduje wady rozwojowe: zgięcie stawu łokciowego 110 ° ~ 120 °, aby złagodzić napięcie mięśni bicepsa, które może spowodować przesunięcie głowy kości ramiennej. Przedramię jest utrzymywane w umiarkowanym supinacji do neutralnej pozycji, aby złagodzić napięcie w zginaczu supinatora, łokcia i przedramienia, które mogą powodować nachylenie łokci do boku skroniowego. 4 utrwalenie: utrzymuj staw łokciowy w zakresie 110 ° ~ 120 °, umiarkowane obroty przedramienia do pozycji neutralnej, tynk kończyny górnej mocuje się na 3 do 4 tygodni, a następnie plastyk rurkowy przedramienia wymienia się na 3 do 4 tygodni. Leczenie chorób: złamanie Monteggii Wskazanie 1. Redukcja łokciowa nie powiodła się. 2. Głowica ramienia nie zresetuje się. Przygotowanie przedoperacyjne Regularne badanie przedoperacyjne. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Zastosowano tylne boczne cięcie łokcia, które znajdowało się 2 cm powyżej górnego grzebienia biodrowego i rozciągało się do tylnego aspektu stawu łokciowego i zatrzymało się w boczno-bocznym aspekcie górnej 1/3 łokci i miało około 10 cm długości. 2. Ujawnij górny staw skokowy Skórę i tkankę podskórną rozcięto, głęboką powięź rozcięto i oddzielono szczelinę między mięśniem łokciowym i łokciowym nadgarstka, a torebkę ramienną stawu ramiennego odsłonięto i podłużnie przecięto, aby odsłonić staw górnej kostki. 3. Napraw więzadło pierścieniowe Po odsłonięciu stawu skokowego należy dokładnie zbadać czynniki wpływające na redukcję i zastosować odpowiednią metodę naprawy w zależności od uszkodzenia więzadła pierścieniowego. Jeśli więzadło pierścieniowe nie zostanie zerwane, więzadło pierścieniowe można wsunąć w szyjkę kości ramiennej. Gdy więzadło pierścieniowe zostanie osadzone w przestrzeni stawu i przyczepność jest oczywista, przyczepność jest oddzielona, ​​więzadło pierścieniowe zostaje rozcięte, głowica ramienia jest resetowana, a szew powtarza się. Więzadło. W przypadku pacjentów, którzy nadal są niestabilni lub mają więcej niż 12 lat po zmniejszeniu górnej 1/3 kości łokciowej, pojedynczy gruby drut Kirschnera może być użyty do wewnętrznego zamocowania lub czterotworowa płytka do wewnętrznego zamocowania. Rozluźnij opaskę uciskową, całkowicie zatrzymaj krwawienie i zszyj nacięcie warstwa po warstwie.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.