Procedura Milesa

Chirurgia Milesa służy do chirurgicznego leczenia raka odbytnicy. Rak odbytnicy obejmuje raka między linią zęba a połączeniem odbytnicy i odbytu i jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych w przewodzie pokarmowym. Rak odbytnicy ma niską pozycję i można go łatwo zdiagnozować za pomocą cyfrowego badania odbytnicy i sigmoidoskopii. Jednak ze względu na głęboką jamę miednicy operacja jest trudna, całkowite wyleczenie raka jelita grubego nie jest tak łatwe, a lokalny wskaźnik nawrotów jest wysoki. Rak odbytnicy środkowy i dolny znajduje się blisko zwieracza odbytu i trudno jest utrzymać odbyt, a także stanowi trudny problem w chirurgii. W przypadku raka jelita grubego w Chinach rak odbytnicy stanowi od 60% do 75%, a ponad 80% raka odbytnicy można uzyskać poprzez badanie odbytnicze, dlatego należy zwrócić uwagę na cyfrowe badanie odbytnicze. Ponadto rak odbytnicy występuje częściej u młodych ludzi w Chinach niż w innych krajach, dlatego należy w pełni zrozumieć epidemiologiczne cechy raka odbytnicy u młodych ludzi i nie należy lekceważyć możliwości raka jelita grubego z powodu młodości. Radykalna resekcja jest nadal głównym sposobem leczenia raka odbytnicy, w zależności od guza radioterapia przedoperacyjna i pooperacyjna, chemioterapia i immunoterapia mogą poprawić działanie lecznicze. Zasadą operacji raka odbytnicy jest usunięcie dystalnych i proksymalnych odcinków jelita, w tym guza, jelito dystalne powinno zostać wycięte co najmniej 3 do 5 cm, wraz z węzłami chłonnymi, które mogą być wokół niego przerzutowane oraz otaczającymi tkankami i narządami, które mogą zostać zaatakowane. Jeśli macica została zaatakowana, ścianę pochwy można usunąć jednocześnie. Dla osób z izolowanymi przerzutami do wątroby odpowiednią hepatektomię lub resekcję klinową wykonuje się w tym samym czasie, co radykalną resekcję raka odbytnicy. Zakres resekcji chirurgicznej obejmuje dolną część esicy i jej krezkę i odbytnicę, dolną tętnicę krezkową i otaczające węzły chłonne, mięsień dźwigacza odbytu, tłuszcz w odbytnicy, kanał odbytu i skórę wokół odbytu o średnicy około 5 cm oraz wszystkie zwieracze odbytu. Bliższy koniec esicy jest stałym sztucznym odbytem w lewej dolnej ścianie brzucha. Operacja charakteryzuje się całkowitą resekcją zmiany i wysokim wskaźnikiem wyleczenia, co jest standardową operacją w przypadku dolnego raka odbytnicy. Wadą jest to, że uraz chirurgiczny jest duży i wymagany jest stały sztuczny odbyt. Operacja składała się z dwóch grup chirurgicznych, brzucha i krocza, które były wykonywane sekwencyjnie lub jednocześnie. Leczenie chorób: rak odbytnicy Wskazanie Chirurgia Milesa jest odpowiednia w przypadku raka odbytnicy w odległości 7-8 cm powyżej linii zęba. Przeciwwskazania Jeśli niedrożność pacjenta jest oczywista, zaleca się wykonanie operacji drugiego etapu, a kolostomię należy wykonać z wyprzedzeniem, a po usunięciu niedrożności wykonuje się resekcję. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Wyjaśnij pacjentowi powód, dla którego należy wykonać kolostomię (sztuczny odbyt) .Jeśli właściwie się z nią obchodzi, nadal może przystosować się do normalnego życia. Najlepiej przedstawić pacjenta z kolostomią, który może normalnie żyć, a rozmowa z nim jest bardziej przekonująca. 2. Postaraj się poprawić ogólny stan pacjenta, taki jak korekcja niedokrwistości, stężenie hemoglobiny powinno być powyżej 12 g; jeśli białko w surowicy jest zbyt małe lub znaczna utrata masy ciała jest znacząca, najpierw należy wykonać odżywianie dożylne. 3. Pacjentki powinny przejść badanie pochwy, aby ustalić, czy występuje naciek raka. Ci, którzy muszą usunąć tylną ścianę pochwy, powinni myć pochwę codziennie przez 2 dni przed zabiegiem. 4. Guz o niższej ustalonej pozycji lub rak znajduje się w przedniej ścianie odbytnicy i ma objawy ze strony układu moczowego Należy wykonać cystoskopię i ureterografię wsteczną lub pylografię dożylną, aby zrozumieć, czy dochodzi do inwazji układu moczowo-płciowego. 5. Po znieczuleniu umieścić cewnik ściśle aseptycznie, najlepiej cewnikiem balonowym Foleya, a następnie przymocować mosznę i penisa (wraz z cewnikiem) do wnętrza prawego uda za pomocą plastra samoprzylepnego. Cewnik jest połączony z operacją. Pod butelką. 6. Wszyscy pacjenci powinni oszacować pozycję kolostomii w pozycji na wznak, w pozycji siedzącej i stojącej oraz zrobić znak Najlepiej wstrzyknąć trochę atramentu dezynfekującego, aby uniknąć niewłaściwego ustawienia podczas operacji. Zabieg chirurgiczny 1. Ustaw środkowy prawy dolny brzuch obok nacięcia linii środkowej, od pępka 2 ~ 4 cm, do spojenia łonowego. Po wejściu do jamy brzusznej pacjenta badano na obecność lub brak przerzutów raka w jamie brzusznej. Najpierw dotknij wątroby, aby uzyskać stwardnienie, a następnie sprawdź przerzuty do węzłów chłonnych w przedniej części brzucha, dolnych krezkach i dolnych naczyniach biodrowych. Na koniec określa się zasięg raka i jego otoczenia. Jeśli zostanie ustalone, że można go usunąć, jelito cienkie jest popychane do brzucha za pomocą mokrej gazy z soli fizjologicznej, aby w pełni odsłonić pole chirurgiczne. Użyj pasków z gazy, aby przebić jelita na bliższym końcu raka. Podnieś esicy jelita grubego, pociągnij na prawą stronę, przeciąć wzdłuż lewej flanki esicy essenteric i zstępującej okrężnicy zstępującej jelita grubego i rozciągnąć do jamy miednicy do depresji pęcherza odbytniczego (kobieta jest depresją macicy odbytnicy). Otrzewna miednicy jest oddzielona po lewej stronie, aby odsłonić lewy moczowód, naczynia nasienne lub jajnikowe naczynia krwionośne, aby uniknąć obrażeń. Uwolnij krezkę sigmoidalną po prawej stronie do rozwidlenia aorty brzusznej, zwróć uwagę na oddzielenie i usunięcie węzłów chłonnych w pobliżu zespolenia lewego. 2. Obróć sigmoidalną okrężnicę w lewą stronę i przetnij prawy korzeń esowatej krezki w ten sam sposób, aż do korzenia dolnej tętnicy krezkowej, aż do pęcherza odbytniczego, spotkaj się z przeciwległym nacięciem i rozpoznaj prawy Kierunek moczowodu bocznego. 3. Dolna żyła krezkowa jest odsłonięta po prawej stronie korzenia dolnej tętnicy krezkowej, a po wstrzyknięciu leku przeciwnowotworowego (zwykle 5-Fu 250 mg) dwie rurki są podwiązane linią o średniej chłonności. Następnie użyj trzech hemostatów do zaciśnięcia dolnej tętnicy krezkowej (dwa proksymalne końce, jeden dystalny koniec), a następnie podwiąż dwie linie liniami nieabsorpcyjnymi. Jeśli okaże się, że esowate węzły chłonne krezki są powiększone i twarde oraz istnieje podejrzenie przerzutów raka, należy podwiązać korzeń dolnej tętnicy krezkowej. Podczas ligacji należy zachować ostrożność, aby uniknąć uszkodzenia moczowodu. 4. Wejdź do przedniej przestrzeni piszczelowo-żuchwowej przed grzebieniem biodrowym i ostro oddziel grzbietową stronę wolnej odbytnicy do dna miednicy pod bezpośrednim wzrokiem, poza pyłem kości ogonowej. Obecnie uważa się, że radykalna resekcja raka odbytnicy powinna obejmować wszystkie błony mezorektalne lub co najmniej 5 cm błony mezorektalnej pod guzem, dlatego nazywa się to całkowitym wycięciem mezorektalu (TME), ponieważ pozostałe komórki nowotworowe w mezorectum są pooperacyjne miejscowo Jedna z głównych przyczyn nawrotów. W przeszłości, tępe rozwarstwienie ręczne, łatwe do oderwania mezangium odbytnicy, co powoduje niepełną resekcję, należy uważać, aby nie uszkodzić przedniego splotu żylnego. W przypadku dużej ilości krwawienia ucisk można najpierw wypełnić podkładką z gazy, a następnie palcem naciskać otwór żyły na powierzchni kości ramiennej, a następnie przybić specjalnym gwoździem ze stali nierdzewnej, aby uzyskać zadowalający efekt hemostazy. Jeśli nie ma gwoździa ze stali nierdzewnej, można go napełnić gorącą wkładką z gazy solnej, aby zatrzymać krwawienie. 5. Podnieś odbytnicę do góry i do tyłu i oddziel przednią ścianę odbytnicy nożyczkami, nożem elektrycznym lub striptizerką, aby oddzielić ją od pęcherza, nasieniowodów, pęcherza nasiennego i tylnej ściany prostaty (kobiety powinny oddzielić odbytnicę od tylnej ściany pochwy). 6. Oddzielić więzadła odbytnicze po obu stronach. Odbytnicę unosi się w górę, odsłaniając prawe więzadło odbytnicze, a po zaciśnięciu dwoma długimi zakrzywionymi hemostatami podwiązanie zostaje odcięte (podwiązana jest również dolna tętnica odbytnicza). Należy zachować ostrożność, aby uniknąć obrażeń moczowodu podczas zaciskania lub podwiązania. Lewe więzadło odbytnicze zostało następnie potraktowane w ten sam sposób. Odbytnica jest oddzielona od płaszczyzny mięśni dźwigacza odbytu. 7. Po lewej stronie pierwotnego nacięcia jest to odpowiednik środkowego i zewnętrznego połączenia 1/3 przedniego górnego odcinka biodrowego kręgosłupa i pępka (tj. Ślad stomii przed operacją). Wykonano okrągłe nacięcie o średnicy około 2,5 do 3 cm w celu usunięcia rozcięgna skóry, tkanki podskórnej i skośnego mięśnia pozabrzusznego. Mięśnie skośne w jamie brzusznej i poprzeczne mięśnie brzucha oddzielono kierunkiem włókien mięśniowych i nacięto otrzewną. Użyj prostego zębatego hemostatu, aby rozciągnąć się do jamy brzusznej od stomii, zaciśnij bliższą sigmoid, który ma zostać odcięty, a następnie przytrzymaj hemostat po dalszej stronie, aby odciąć sigmoidę między dwoma zaciskami. Proksymalna esicy okrężnica jest wyciągana ze stomii i wyciągana około 4 do 6 cm poza brzuch w celu wykonania sztucznego odbytu. Lub, zgodnie z podejściem Golighera, bliższa esicy okrężnica jest wprowadzana przez tunel zaotrzewnowy do miejsca stomii. Największą zaletą kolostomii pozaotrzewnowej jest to, że odcinek stomijny jest usuwany pozaotrzewnowo, eliminując przestrzeń parakoliczną między okrężnicą i eliminując potencjalne ryzyko porażenia w jelicie cienkim. Ponieważ przykryta otrzewna ma pewien efekt ochronny, może przeciwstawić się cofnięciu, wypadnięciu i porażeniu stomii oraz może zmniejszyć powikłania, takie jak niedrożność, zwężenie i obrzęk. 8. Proksymalny koniec jelita grubego jest tymczasowo chroniony przez gazę, a dalszy koniec jelita grubego jest zszywany grubą, niechłonną linią, tak aby kikut był osadzony w jelicie, a następnie owinięty gazą lub gumowymi rękawiczkami. Wewnątrz 9. Po usunięciu esicy z jelita grubego i odbytnicy z grupy chirurgii kroczowej jamę brzuszną przepłukano ciepłą solą fizjologiczną. Po całkowitej hemostazie otrzewną po obu stronach jamy miednicy w sposób ciągły zszywano jelitem chromowym 1-0 w celu odbudowy dna miednicy. 10. Tłuszcz z bliższej ściany okrężnicy i otrzewnej, powięzi i tkanki podskórnej zszywano za pomocą małej linii niepochłaniającej. Okrężnica, która została wyciągnięta z brzucha, była nadal zaciśnięta za pomocą uzębienia z termostatem i zwolniona 24 godziny po operacji. 11. Obecnie w kolostomii często stosuje się otwarte szwy. Oznacza to, że koniec okrężnicy, który został zaciśnięty zębatym zaciskiem hemostatu, zostaje usunięty Po dezynfekcji i hemostazie czerwoną rtęcią całą warstwę krawędzi ściany jelita i otaczającą skórę zszywa się w sposób przerywany za pomocą jelit chromowanych 1-0, jedną igłę oddzieloną o 1 cm. . 12. Po zakończeniu operacji sztucznego odbytu natychmiast zdezynfekuj jednoczęściowy lub dwuczęściowy worek sztucznego odbytu, może to zapobiec zakażeniu rany i zmniejszyć obciążenie związane z opieką. 13. Proksymalna krezka esicy została przyszyta do otrzewnej bocznej warstwy ściany cienką nieabsorpcyjną linią, aby zapobiec pooperacyjnym hemoroidom wewnętrznym. Na koniec jelito cienkie powraca do normalnej pozycji, a sieć jelitowa jest ciągnięta w dół, aby jelito cienkie nie dotykało nacięcia ściany brzucha, aby zapobiec pooperacyjnej adhezji jelitowej. Nacięcie jest zszywane warstwowo. 14. Kiedy grupa chirurgii brzucha całkowicie oddzieliła odbytnicę, grupa chirurgii krocza rozpoczyna operację. Najpierw użyj kawałka suchej gazy, aby wprowadzić do odbytnicy, a następnie użyj grubej niechłonnej linii wokół krawędzi odbytu, aby wykonać szew torebki, zamknij odbyt. Następnie wykonaj nacięcie wrzecionowate 2–3 cm od odbytu, z przodu do środka krocza, z powrotem do końca kości ogonowej. 15. Odetnij skórę i tkankę podskórną i podwiąż punkt krwawienia. Przytrzymaj boki nacięcia skóry odbytu za pomocą kleszczyków tkankowych i owiń odbyt. Przytrzymaj kleszcze tkankowe, pociągnij odbyt na drugą stronę, za pomocą haczyka wyciągnij zewnętrzną krawędź nacięcia na zewnątrz, kontynuuj oddzielanie wzdłuż środkowej krawędzi guzowatości kulszowej i pośladkowej, i usuń tłuszcz z odbytnicy kulszowej i odsłoń mięsień dźwigacza odbytu. Podwiązanie tętnicy odbytu. 16. Popchnij odbyt odbytu do przodu, odetnij wiązadło kości skokowej odbytu przed końcem kości ogonowej i odsłoń mięsień dźwigacza odbytu. 17. Użyj lewej ręki, aby wstawić tylną przestrzeń odbytnicy nad mięsień dźwigacza odbytu i pociągnij lewy mięsień piszczeli w dół, tak aby lewy przedni mięsień piszczeli był bardziej widoczny. Przetnij go nożem elektrycznym blisko zewnętrznego nasadki. Podwiązanie punktów krwawienia. Następnie użyj tej samej metody do cięcia prawego kości ramiennej za pomocą noża elektrycznego. 18. Odbytnicę odbytowo-odbytniczą wyciągnięto do przodu, a ścianę powięzi miednicznej rozcięto nożem elektrycznym. Palce zostały tępo oddzielone i wysunięte w przednią przestrzeń ramienną, aby spotkać się z grupą operacyjną brzucha. Dalszy odcinek esicy i odbytnica są następnie wyciągane z nacięcia, a mięsień cewki moczowej odbytnicy i część mięśnia łonowo-odbytniczego są odcinane. U mężczyzn cewkę moczową należy ostrożnie oddzielić zgodnie z położeniem cewki moczowej zaznaczonym przez założony cewnik, aby uniknąć uszkodzenia błony cewki moczowej; u kobiet odbytnicę należy oddzielić od pochwy. Usuwa to z odbytu, odbytnicy i esicy okrężnicę z krocza. Po dokładnym umyciu rany miednicy i hemostazie w ranie umieszczono dwa podwójne drenaż kaniuli, a każdą z nich szturchnięto po obu stronach nacięcia. Nacięcie skóry krocza zszywano niewchłanialną linią. W ostatnich latach niektórzy ludzie zaprojektowali cienki lub pośladkowy maksymus w celu zastąpienia zwieracza i zagnieżdżonego sztucznego odbytu. W przypadku usunięcia zwieracza odbytu proksymalna sigmoidia umieszczana jest przy nacięciu krocza w operacji Milesa. , jedno lub dwuetapowa angioplastyka zwieracza. Chociaż obecnie istnieją dobre doniesienia o skuteczności, czas obserwacji jest krótki i należy go streścić. Jeśli rak odbytnicy zaatakuje narządy miednicy, radykalnej resekcji nie można wykonać operacją Milesa, ale pacjent jest w dobrym zdrowiu i może przejść dłuższą operację. Możliwe jest usunięcie resekcji trzewnej narządów miednicy, czyli usunięcie wszystkich narządów i węzłów chłonnych, w tym odbytnicy. Sigmoid jelita grubego, macicy, pochwy lub gruczołu krokowego i całego pęcherza moczowego, i wykonać odprowadzenie moczu, operację pęcherza jelita krętego (odprowadzenie moczu Bricker). Wskazania do tej operacji powinny być ściśle kontrolowane, ponieważ operacja ma większy wpływ na pacjenta, a przeżycie pacjenta jest również wyjątkowo niewygodne. Jeśli pacjent nie jest w stanie wykonać operacji Milesa lub pierwotnej resekcji i zespolenia z powodu starości, osłabienia itp., Możliwe jest poddanie się resekcji przezbrzusznej i stałej kolostomii (operacja Hartmanna). Oznacza to, że guz wycina się przez brzuch, dystalna odbytnica jest zamknięta, a bliższa okrężnica jest wyciągana w celu wykonania sztucznego odbytu. Zaletą tej metody jest to, że operacja jest prosta i szybka, krwawienie i powikłania są nieliczne, a okres rekonwalescencji jest krótki. Wadą jest niska radykalność. Komplikacja Zatrzymanie moczu Po Milesie wszyscy pacjenci mieli różny stopień zatrzymania moczu, szczególnie po tylnej resekcji miednicy tylnej lub rozległej resekcji bocznych węzłów chłonnych biodrowych miednicy. Przyczyny są następujące: 1 uszkodzenie zaopatrzenia nerwu pęcherza: objawia się jako rozluźnienie wypieracza, skurcz szyi pęcherza i uczucie obrzęku pęcherza zanikają. Pomiar ciśnienia w pęcherzu wykazał, że podczas napełniania pęcherza zwiększało się ciśnienie, zwiększała się pojemność pęcherza i często nie występował obrzęk pęcherza oraz uczucie gorąca i zimna. W większości przypadków, gdy cewnik jest zamieszkały, pęcherz nie jest napompowany, a infekcja dróg moczowych jest ściśle kontrolowana, napięcie mięśnia wypieracza można częściowo przywrócić. Po 2 do 3 tygodniach, gdy mocz oddaje mocz, mięsień ściany brzucha może być skurczony i łonowy. Pęcherz pod ciśnieniem można opróżnić w sposób zadowalający, tworząc tak zwany autonomiczny pęcherz neurogenny: końcowy pozostały mocz stopniowo zmniejsza się do 60 ml. 2 tylne przesunięcie pęcherza: po resekcji odbytnicy pozostawia się dużą jamę przed kości ramiennej w tylnej części miednicy. W pozycji leżącej pęcherz jest odchylany do tyłu i w kierunku przedniej kości ramiennej z powodu braku podparcia, dzięki czemu pęcherz i cewka moczowa Kąt jest bardziej wyraźny niż normalnie. Kiedy pacjent opuszcza łóżko, bolesne oddawanie moczu może czasem ulec poprawie, dlatego należy go zachęcać do oddawania moczu w propozycji lub wstawania. 3 Uszkodzenie dna pęcherza i zaopatrzenie jego nerwów: może to spowodować tymczasowe zmniejszenie siły skurczowej mięśnia moczowego Jeśli jest to łagodny uraz, taki jak osadzenie cewnika przez 7 do 14 dni po operacji, siła skurczowa pęcherza często wraca do normy. 2. Powikłania kolostomii (1) wycofanie: Jest to rzadkie wczesne powikłanie, bardziej powszechne w ścianie jelita i metodzie otwartych szwów otrzewnowych, głównym powodem wycofania jest okrężnica, a krezka wyciągnięta ze ściany brzucha podczas operacji jest zbyt krótka lub napięcie Wysoka z powodu. W przypadku łagodnego cofania, kiedy błona śluzowa na krawędzi stomii jest nadal widoczna, stosuje się opatrunek i rozszerzanie palców, aby zapobiec zwężeniu. Jeśli zwężenie jest poważne, usta należy odbudować. W przypadku ciężkiego wycofania nie widać krawędzi stomii lub występują oznaki miejscowego podrażnienia otrzewnej i należy ją natychmiast leczyć. Nie należy wykonywać szwów otwartych u pacjentów z niedrożnością okrężnicy lub słabym przygotowaniem jelit. (2) martwica niedokrwienna: bardziej z powodu innych powikłań po połączeniu, takich jak plwocina, wypadanie i zwężenie itp., Wpływających na krążenie krwi w środkowej tętnicy mózgowej. Nekroza jest w większości ograniczona, zwykle kilka centymetrów od krezkowej strony stomii, lekka obserwacja zamieszkująca, błona śluzowa samozamrozi się, wyrosnie z tkanki ziarninowej lub samoleczenia nabłonka. Jeśli segment jelita jest w znacznym stopniu nekrotyczny, należy go natychmiast leczyć. Nacięcie rozciąga się ukośnie w górę od stomii, a bliższa część okrężnicy zostaje uwolniona, a następnie wyciągnięta do wynaczynienia ściany brzucha i nekrotyczne jelito jest usuwane. Należy zastosować metodę zapobiegania, aby zabezpieczyć dopływ krwi do odcinka stomijnego przed przypadkowym uszkodzeniem, aby zapobiec przypadkowemu uszkodzeniu; wyciągniętej okrężnicy i krezki nie należy naciągać ani skręcać; otwór stomii ściany brzucha nie powinien być zbyt mały, aby ścisnąć ścianę jelita i krezkę. . W przypadku wypadnięcia ostrej stomii należy zastosować aktywne leczenie, aby uniknąć pogorszenia stanu i martwicy. (3) zwężenie: Jest to częstsze późne powikłanie, bardziej powszechne w stomii zewnętrznej. Ponieważ jelita są wyciągane ze ściany brzucha o około 3 do 4 cm, warstwy ściany brzucha są zszywane w sposób przerywany z błoną surowiczą, więc surowicza jest łatwo stymulowana przez kał, wydzieliny itp., Powodując zapalenie błon surowiczych, przerost tkanki ziarninowej zapalnej, długotrwałe przykurcze blizn, Zwężenie pierścieniowe, które powoduje płaszczyznę skóry kolostomijnej. Jeśli zwężenie znajduje się w płaszczyźnie skóry i nadal może pomieścić wszystkie małe palce, będzie rozszerzać się palcami każdego dnia i można go stopniowo poprawiać, aż przejdzie przez wszystkie wskaźniki. Jeśli wąski obszar nie może przekroczyć małego palca, konieczne jest zastosowanie naprawy kolostomii, a koło blizny i tkanki przykurczowej wokół kolostomii i płaszczyzny skóry są usuwane, a ściana jelita i krawędź skóry są zszywane z przerwami za pomocą cienkiej chromowej linii kiełbasy. Jeśli zwężenie znajduje się poniżej poziomu skóry, ciężka warstwa brzucha jest również potrzebna do naprawy chirurgicznej, ale można ją skorygować, jeśli zostanie rozciągnięta palcami. Obecnie tendencja zwężenia została znacznie zmniejszona od czasu metody stomijnej z użyciem szwów błon śluzowych i skóry. Każdy, kto używa zewnętrznej stomii, powinien mieć wczesną ekspansję po operacji. Aby zapobiec zwężeniu. 3. Powikłania ran krocza (1) Rany krocza: Wczesne krwawienie jest spowodowane niekompletną hemostazą lub odłączeniem podwiązania podczas zabiegu chirurgicznego, a bardziej prawdopodobne jest wystąpienie urazu splotu żylnego przedniego. Jeśli krwawienie jest większe, transfuzji krwi nie można skorygować, a operacja powinna zatrzymać krwawienie. W znieczuleniu ogólnym przyjmij pozycję litotomii niskiego pęcherza, usuń wszystkie szwy, przepłucz ranę gorącą solanką (50 ° C), aby usunąć skrzepy krwi, i kontroluj punkt krwawienia za pomocą elektrokoagulacji lub metody szwów i dodaj drenaż. Jeśli krwawienie jest nadal trudne do kontrolowania, możesz użyć długiej gazy lub gazy jodoformowej do wypełnienia przedniej komory, aby zatrzymać krwawienie. Stopniowo usuwany 5 do 7 dni po zabiegu. (2) opóźnione gojenie się rany krocza: najczęstszymi przyczynami są zakażenia rany, pozostałości ciał obcych, takich jak podwiązanie, a zewnętrzny port drenażu jest zbyt mały. Dlatego w operacji krocza należy użyć noża elektrycznego, aby zatrzymać krwawienie w jak największym stopniu, aby zmniejszyć zatrzymywanie ciał obcych. Jeśli w pierwszym miesiącu po zabiegu nadal występuje głęboka zatok krocza, należy powiększyć otwór zewnętrzny w celu szczegółowego badania w celu usunięcia ciał obcych, takich jak tkanka martwicza i podwiązanie, a nie zdrową ranę należy zeskrobać. 4. Ostra niedrożność jelit Często z powodu: 1 niezamkniętej przetoki jelitowej stomii i ściany brzucha utworzonej przez szczelinę, powodując wewnętrzne hemoroidy. Tego powikłania można uniknąć, jeśli zastosuje się kolostomię pozaotrzewnową. 2 Jelito cienkie przylega do okrężnicy lub otrzewnej miednicy stomii. Jeśli jelito cienkie jest dobrze ułożone podczas operacji, a sieć jest dobrze przykryta, komplikację tę można często zmniejszyć. 3 Szew otrzewnej dna miednicy został podzielony, a jelito cienkie wypadło. To powikłanie jest rzadkie i można go uniknąć, jeśli ostrożnie zszyje się otrzewną dna miednicy.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.