operacja separacji

Leczenie chorób: wrodzona wada rozwojowa zastawki mitralnej Wskazanie 1. Wybierz podwójny portal lewej komory lub mieszanej komory z transpozycją lewej aorty lub ektopową, obustronną zastawką przedsionkowo-komorową w normalnych i nieskomplikowanych przypadkach zwężenia podaortalnego oraz zwężenia zastawki płucnej i pierścienia, takie jak separacja Chirurgia 2. Główna komora komory z podwójnymi wlotami jest wystarczająco duża, a Kurosawa uważa, że ​​końcowa objętość rozkurczowa głównej komory komory musi przekraczać 170% normy. 3. Najlepiej jest mieć normalny opór naczyń płucnych, ale w niektórych przypadkach opór naczyń płucnych wynosi> 4U / m2 Nie nadaje się do połączenia całej żyły głównej z tętnicą płucną, ale nadaje się do operacji oddzielania. 4. W większości przypadków operację separacji etapowej można wykonać w ciągu 3 miesięcy po urodzeniu Niewielka liczba niemowląt z wieloma płucami powinna najpierw zastosować leki wewnętrzne w leczeniu niewydolności serca, a operacja planowej separacji w wieku 2 lat. Jeśli masz oporną na leczenie niewydolność serca, możesz przejść operację w ciągu 3 miesięcy po porodzie. Przeciwwskazania 1. Podwójne światło komory serca jest małe lub w połączeniu z ciężkim nadciśnieniem płucnym w celu spowodowania obturacyjnej choroby naczyń płucnych. 2. Hipoplazja tętnicy płucnej lub słaba czynność komór. 3. Występuje znaczne uszkodzenie mięśnia sercowego. 4. Występują poważne zaburzenia czynności wątroby i nerek. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Pacjenci z łagodnym lub bez zwężenia płuc, u których występuje zastoinowa niewydolność serca u niemowląt i dzieci, leczenie za pomocą naparstnicy i leków moczopędnych. 2. Gdy funkcja komorowa jest osłabiona, często skuteczne jest stosowanie inhibitorów konwertujących angiotensynę, takich jak kwas tioglikolowy lub maleinian enalaprylu (kwas benzoesowy). 3. Przejrzyj echokardiografię, aby sprawdzić wielkość komory, rozwój dwóch tętnic płucnych, obecność lub brak zwężenia płuc lub niedomykalności zastawki przedsionkowo-komorowej, aby określić wskazania do oddzielenia operacji i opracować plan chirurgiczny. Zabieg chirurgiczny Nacięcie środkowej części klatki piersiowej wprowadzono do wstępującej rurki perfuzyjnej aorty w pobliżu tętnicy niedomiarowej, bezpośrednio do rurki prawego i dolnej żyły głównej prawej, a rurkę dekompresyjną lewego serca umieszczono w prawej górnej żyle płucnej lub owalnym otworze patentowym. Po otwarciu klatki piersiowej zaobserwowano morfologię powierzchni podwójnego wejścia komory, często powiększano główną jamę lewej komory i prawy przedsionek, badano nieprawidłowe połączenie żyły głównej i żył płucnych oraz niewydolność zastawek przedsionkowo-komorowych. Zmierzono zewnętrzną średnicę serca, obliczono grubość ściany komory, a tkaną poliestrową aksamitną łatkę o odpowiednim rozmiarze wycięto jako oddzielną łatkę. Nie dopuścić do tego, aby plaster był zbyt duży do prawej komory, aby wpływać na funkcję komory lub plaster jest zbyt mały, aby spowodować rozerwanie plastra. Zazwyczaj stosuje się nacięcia prawego przedsionka, a kilku autorów ma nacięcie w jamie ustnej przez komorę. Kiedy prawe nacięcie przedsionkowe jest słabo odsłonięte, wzdłuż pierścienia wykonuje się łukowate nacięcie prawej tylnej zastawki przedsionkowo-komorowej. Badanie wewnątrzsercowe przeprowadzono przez prawe nacięcie przedsionkowo-komorowe poprzez prawe nacięcie przedsionkowo-komorowe Dwustronne zastawki przedsionkowo-komorowe połączono odpowiednio z prawymi i lewymi mięśniami brodawkowatymi i strunami. Grube beleczki mięśniowe. Zszyj kilka oznaczeń igłowych w przegrodzie komorowej w celu oddzielenia dwóch komór do tego samego rozmiaru, unikając niedrożności od prawego przedsionka przez prawą zastawkę przedsionkowo-komorową do tętnicy płucnej i lewego przedsionka przez lewą zastawkę przedsionkowo-komorową do światła odpływowego, oraz Zapobiegaj uszkodzeniom bloku serca i tętnicy wieńcowej. Na początku separacji projektowej miejsce szwu powinno być grubą i dużą wiązką tkanek między zastawką przedsionkowo-komorową a mięśniami piersi w dolnej części głównej komory komory. Znany jest związek między dwiema górnymi zastawkami półksiężycowymi a komorą komorową i tkanką przewodnictwa serca. Powszechnie stosuje się przerywane szycie szwem z nicią poliestrową 4-0. Czasami palce są dociskane do zewnętrznej części serca, aby serce się odwróciło, co jest korzystne do szycia z trudnego obszaru (tj. Mięśnia beleczkowego kości ramiennej) i do szycia do tyłu i do góry do beleczek mięśni beleczkowych, które mogą wytrzymać napięcie między dwoma zastawkami przedsionkowo-komorowymi. Oddziel linię znakowania zgodnie z przeszyciem, a następnie zszyj komorę komorową od grzebienia biodrowego do lewej strony obszaru dolnej tętnicy płucnej aż do szwów na obu końcach. Szwy w strefie niebezpiecznej muszą znajdować się blisko zastawki półksiężycowej pochodzącej ze światła odpływu, z dala od przeciwległej zastawki półksiężycowej. Zgodnie z metodą szwów Kurosawy szew należy trzymać za tkanką przewodzącą serce, a przednia górna krawędź bruzdy płata do komory serca powinna znajdować się w świetle odpływowym (na prawej powierzchni komory światła odpływowego), aby uniknąć blokady serca. Zasadniczo konieczne jest użycie 20 do 30 szwów z uszczelką, a następnie przejście przez krawędź plastra, aby zepchnąć podwiązanie. Łukowe nacięcie prawej zastawki przedsionkowo-komorowej zszywano w sposób ciągły nicią polipropylenową 5-0, i zszywano owalny otwór przedni i prawy przedsionek. Jeśli zostanie wykonane nacięcie głównej komory, konieczne jest wykonanie szwu za pomocą przegrody z przegrodą, aby zapobiec krwawieniu po uderzeniu serca. U pacjentów z łagodnym zwężeniem płuc można wykonać nacięcie i rozszerzenie zastawki płucnej. Jeśli występuje ciężka zastawka płucna i jej pierścień, łata zszywa się zszywa po prawej stronie zastawki półksiężycowatej dwóch tętnic. Następnie wycina się pień tętnicy płucnej, zszywa bliższy koniec i umieszcza ten sam pas między nacięciem komorowym a dystalnym końcem tętnicy płucnej. Przewód aorty pozasercowej. W ciągu ostatnich 10 lat pojawiło się kilka doniesień o etapowej operacji separacji w okresie niemowlęcym. Pierwszy czas operacji wynosi od 3 do 6 miesięcy po urodzeniu, metoda polega na zastosowaniu dwóch trójkątnych plastrów, jednej umieszczonej na wierzchołku między obustronnymi zastawkami przedsionkowo-komorowymi, a przerywany szew jest zszywany od krawędzi plastra. Wewnątrz komory powierzchnia komory jest podwiązana za pomocą przekładki; druga jest umieszczona między dwoma głównymi i półksiężycowymi płatami, a szew jest ciągle zszywany nicią polipropylenową 4-0 (ryc. 6.36.2-6), a odstęp między komorami wynosi około 70%. Wadę przegrody międzykomorowej drugiego etapu naprawiono 6–8 miesięcy po operacji. Komplikacja 1. Zespół niskiego rzutu serca Częstość występowania zespołu niskiego rzutu serca po separacji dwukomorowej komorowej jest wysoka, a także stanowi główną przyczynę przedwczesnej śmierci, dlatego należy ją uważnie obserwować i leczyć na czas. Czynniki wywołujące ten zespół są różnorodne, takie jak niewłaściwy dobór przypadków, nadmierne oddzielanie plastrów, uszkodzenie zastawki aortalnej, struny zastawki przedsionkowo-komorowej, blok serca, obwodnica krążeniowo-oddechowa i aorta Długi czas i słaba ochrona mięśnia sercowego. Jednak głównym powodem jest słaba funkcja komorowa i blok serca, które są odbudowywane po operacji. Gdy to nastąpi, najpierw leczy się je lekami i konieczne jest wspomaganie krążenia lewej komory. U pacjentów z blokiem serca stosuje się tymczasowy stymulator serca. 2. Po operacji, sinicy, oczywistym powiększeniu serca i ciężkiej niewydolności serca, należy wziąć pod uwagę komorowy plaster rozdzielający z podwójnym wlotem. Konieczne jest pilne potwierdzenie diagnozy za pomocą echokardiografii i należy ją naprawić jak najszybciej. 3. Jeśli masz długoterminowy blok serca, powinieneś umieścić stały rozrusznik serca.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.