całkowita endoprotezoplastyka stawu barkowego

Całkowita wymiana stawu barkowego to sztuczna wymiana głowy kości ramiennej oraz wymiana powierzchni szkaplerza. Szybkość remisji bólu stawu barkowego może wynosić 80% -90% Różnice w aktywności stawu barkowego i przywróceniu funkcji są różne ze względu na różnicę pierwotnych zmian stawu barkowego, poziom techniczny lekarza i entuzjazm pacjenta do leczenia. Duże, całkowite zastąpienie stawu barkowego ma taki sam okres użytkowania jak inne uzupełnienia stawu, a nawet lepsze niż inne zastąpienia stawu. Długoterminowe wyniki kontroli częstości rewizji wynoszą mniej niż 10%, a średni odsetek protez łopatki łopatki wynosi tylko 4,3%. Pooperacyjne przywrócenie funkcji barku jest ściśle związane z rekonstrukcją i rehabilitacją mankietu rotatora i mięśnia naramiennego oraz kierunkiem implantacji protezy, dlatego całkowita artroplastyka barku jest bardzo trudną operacją. Leczenie chorób: niestabilne stawy barkowe, urazowe zwichnięcie stawu barkowego, gruźlica stawu barkowego Wskazanie Sztuczna alloplastyka stawu barkowego jest odpowiednia dla: Głównymi wskazaniami są bóle związane ze zmianami po obu stronach głowy kości ramiennej i stawów, a następnie zaburzenia czynnościowe i ruchowe. Obejmuje: 1. Choroba zwyrodnieniowa stawów obejmuje zarówno pierwotne, jak i wtórne. Ponieważ 89% do 95% pacjentów ma nienaruszone mankiety rotatorów, jest to idealne wskazanie do sztucznej wymiany barku. 2. Reumatoidalne zapalenie stawów Gdy zmiany w mankiecie rotatora rozwijają się nieodwracalnie i towarzyszą im wady kostne, chociaż sztuczne zastąpienie stawu barkowego może skutecznie złagodzić ból, powrót do sprawności funkcjonalnej jest często niezadowalający, a pacjentów należy zachęcać do wczesnej operacji. 3. Zaawansowany etap urazowego zapalenia stawów ma podobne zmiany patologiczne jak zapalenie kości i stawów, ale często towarzyszy mu uszkodzenie i blizna torebki mięśniowej i stawowej, czasami połączone z uszkodzeniem naczyń krwionośnych i nerwów, a warunki struktury tkanek miękkich pacjenta należy dokładnie ocenić. . 4. Artropatia łez mankietu Jest to jedna z najtrudniejszych chorób stawów. Manualna alloplastyka stawu barkowego może złagodzić ból, ale ponieważ ciężkie uszkodzenie mankietu rotatora jest trudne do naprawienia, można wykonać jedynie ograniczone cele rehabilitacji w celu zwiększenia stabilności stawu. 5. Sztuczna rewizja stawu barkowego obejmuje rozluźnienie protezy szkaplerza, złamanie, zatonięcie i błędy techniczne sztucznego wszczepienia głowy kości ramiennej. 6. Inne martwica kości, guz, dysplazja stawu barkowego, stare infekcje itp. Jeśli uszkodzenie ogranicza się do głowy kości ramiennej lub chrząstka stawowa szkaplerza jest tylko łagodnie zmiękczona, można wykonać tylko sztuczną wymianę głowy kości ramiennej. Przeciwwskazania 1. Niedawne lub aktywne zakażenia Chociaż niektórzy lekarze nie używali dziś zakażenia jako przeciwwskazania do sztucznego zastąpienia stawu, mają antybiotyki trzeciej i czwartej generacji oraz cement kostny zawierający antybiotyk, jednak większość lekarzy nadal uważa to za stan ogólny. Tabu. 2. Sztuczny staw barkowy naramienny i rotator utrzymuje przestrzeń między łopatką a piszczelem. Nie ma w sobie żadnej funkcji. Brak mocy wymiany sztucznego stawu barkowego jest bez znaczenia. Ten typ pacjenta, jeśli występuje ból w stawie barkowym, może wybrać zespolenie ramienia. Jeśli jest to pojedynczy mankiet naramienny lub rotator, nie jest to przeciwwskazanie. 3. Neurogenna choroba stawów, szczególnie gdy zmiana jest nadal łagodna i stabilna, operacja przyspieszy postęp choroby. 4. Nieodwracalne rozdarcie mankietu rotatora jest względnym przeciwwskazaniem do wymiany barku. 5. Ekstremalna niestabilność stawu barkowego jest również przeciwwskazaniem do wymiany stawu barkowego. 6. Objawy bólowe i zaburzenia są łagodne. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Zrozumieć nasilenie bólu barku pacjenta, aby określić wskazanie chirurgiczne. Przeanalizuj i zidentyfikuj naturę bólu, aby wykluczyć ból i dysfunkcję spowodowaną chorobą szyi. 2. Sprawdź, czy ciało powinno zaczynać od szyi, aby dowiedzieć się więcej na temat stopnia dysfunkcji barku. Sprawdź skład mankietu rotatora, siłę mięśnia naramiennika i w razie potrzeby zidentyfikuj go za pomocą elektromiogramu. Należy również dokładnie zbadać staw obojczykowo-obojczykowy, aby ustalić, czy wykonywany jest zabieg chirurgii plastycznej. 3. Standardowy boczny film rentgenowski przedoperacyjny. W płaszczyźnie łopatki tylne przednie zdjęcie rentgenowskie rotacji wewnętrznej, rotacji zewnętrznej i neutralnej pozycji stawu barkowego może lepiej pokazać uszkodzenie głowy kości ramiennej. Boczne zdjęcia rentgenowskie wyraźnie pokazują przestrzeń stawu skokowego i zajęcie chrząstki stawowej. CT i MRI dostarczy więcej informacji do przedoperacyjnego zrozumienia choroby stawu barkowego. 4. Zastosuj antybiotyki dożylnie 1 dzień przed zabiegiem, aby przygotować skórę. Zabieg chirurgiczny 1. Nacięcie: od przodu obojczyka, przez kłykcie, wzdłuż przedniej krawędzi mięśnia naramiennego, zatrzymaj się na kości piszczelowej mięśnia naramiennego o długości około 10 cm. 2. Użyj żyły głowowej, aby potwierdzić przestrzeń piersiową główną i naramienną. Mięsień naramienny jest oddzielony pod bezpośrednim widzeniem, a przednia część trzonu kości ramiennej jest cięta, aby zapobiec uszkodzeniu gałęzi nerwu krzyżowego. Żyła głowowa i mięsień naramienny są wyciągane na zewnątrz, a górna jedna trzecia większego mięśnia piersiowego zostaje odcięta. W przypadku dużego przykurczu mięśnia piersiowego punkt zatrzymania można całkowicie odciąć, ale należy zachować ostrożność, aby nie uszkodzić woreczka ramiennego bicepsa. Równolegle do przestrzeni naramiennej mięśnia naramiennego przeciąć powięź piersiową aż do więzadła krzyżowego. Zligowano tętnicę barkową aorty zlokalizowaną na przedniej krawędzi więzadła krzyżowego kostki. Krótka głowa bicepsa i przepona są ciągnięte do wewnątrz. 3. Odetnij więzadło barku i sprawdź staw barwiowo-obojczykowy. W zależności od objawów klinicznych można zastosować resekcję kości lub resekcję obojczyka Mumforda. Po wykonaniu bocznej resekcji obojczyka należy zrekonstruować punkty zatrzymania mięśni czworobocznych i naramiennych. Ramię zostaje uprowadzone o 25 °, a mięsień naramienny jest chroniony przez gazik i dalej wyciągany na zewnątrz. Zdejmij część ramion i przesuń ścianę, aby usunąć szczelinę pod ramieniem. 4. Staw barkowy jest zgięty, zewnętrznie obrócony i podwiązany do przedniego naczynia obwodowego zlokalizowanego na dolnej krawędzi mięśnia podpapułkowego. Przed przecięciem mankietu rotatora zegnij kolano o 90 ° i spróbuj obrócić staw barkowy. Jeśli nie ma ograniczeń co do rotacji zewnętrznej, ścięgno poduszkowe i torebka stawowa są cięte 1 cm wewnątrz małego guzka. Ze względu na długotrwałe utrwalenie i zmiany chorobowe większość pacjentów ma ograniczoną rotację zewnętrzną. Jeśli pasywny obrót zewnętrzny <30 °, ścięgno łopatki należy wydłużyć. Po odcięciu pierwszej połowy ścięgna podscapularis, skieruj się do płaszczyzny przyśrodkowej i przetnij do wewnątrz do połączenia biodrowo-mięśniowego. Mięsień podpapulistyczny jest ciągnięty do środkowej strony, a kapsuła przełączająca jest cięta wzdłuż wewnętrznej strony stawu, aż do górnej granicy mankietu rotatora i, jeśli to konieczne, rozciągana do podstawy kłykcia. Trzymaj torebkę stawową przymocowaną do piszczeli i przygotuj się na wyprost mięśnia podsiatkówkowego. Rozciąga to mięsień podsiatkówkowy 2,0 cm bez wpływu na stabilność stawu barkowego. 5. Rotacja zewnętrzna, przedłużanie i uprowadzanie, tak że głowa kości ramiennej jest wypadnięta. Błona maziowa, kaletka i wolne ciało są czyszczone, a wypukłość kości na brzegu głowy kości ramiennej jest przycinana, aby określić krawędź powierzchni stawu. Usuwając wypukłość kostną poniżej głowy kości ramiennej, uważaj, aby nie uszkodzić nerwu przeponowego. Odnieś się do położenia protezy głowy kości ramiennej, aby określić wysokość i kąt osteotomii głowy kości ramiennej, zwykle 50 ° w stosunku do osi podłużnej kości ramiennej. Nadmierne usunięcie głowy kości ramiennej wpłynie na napięcie mankietu rotatora i może spowodować duże uderzenie guzka. . Sztuczna głowa ramienia powinna być wyższa niż duży guzek i powinna być odchylona do tyłu o 30 ° ~ 40 ° (tylko przy przemieszczeniu starego stawu barkowego, kąt pochylenia tylnej głowy kości ramienia można zmniejszyć do położenia neutralnego), aby zwiększyć stabilność stawu. Kierunkiem osteotomii był zewnętrzny obrót kości ramiennej o 35 °, prostopadle do płaszczyzny poziomej, a głowę kości ramiennej przecinano od przodu do tyłu szerokim nożem kostnym lub piłą łańcuchową. Nie usuwaj zbyt dużej ilości kości, a jedynie usuwaj powierzchnię stawową głowy kości ramiennej. W tym procesie konieczne jest uniknięcie uszkodzenia dużych guzków i przedniego ścięgna górnego i mięśnia bicepsa longissimus. Następnie usuń kości pod głową i z tyłu kości ramiennej. Wyrostek kostny i tkanka ziarninowa podziału na biceps również powinny zostać oczyszczone. Zgodnie z zastosowaną protezą należy wykonać rozwiercanie i miazgę rdzeniową, a igłę rozwiercającą należy umieścić po bocznej stronie odcinka głowy kości ramiennej, 1 cm za rowkiem na biceps. Większość pacjentów ma luźną piszczel i musi zapobiegać złamaniom. Włóż próbną formę, sprawdź wysokość protezy, pochylenie do tyłu i grubość głowy, a następnie wybierz rodzaj protezy głowy kości ramiennej, która odpowiada wysokości ciętej głowy kości ramiennej. Wyjmij wycinek do badań. 6. Porwanie ramienia i rozluźnienie mięśnia naramiennego. Umieść haczyk z tyłu łopatki, pociągnij bliższy koniec kości ramiennej do tyłu i usuń wargę stawu, ale zachowaj długą głowę bicepsa. Hak Darrach jest umieszczony przed i pod glenoidem, aby chronić nerw przeponowy i dodatkowo odsłonić glenoid. Chrząstkę stawową usunięto za pomocą spychacza Cobba. Sprawdź ramię pod kątem zużycia i wad kości i usuń resztkową chrząstkę szkaplerzową. Zwykle tył ramienia jest złamany, przednią krawędź łopatki należy pogłębić, aby odbudować prawidłowe nachylenie.Większość narzędzi firmy ma honowanie połączeń, ale w przypadku ciasnych połączeń szlifowanie z dużą prędkością może lepiej szlifować złącze. Zdjęcie Należy zachować ostrożność, aby usunąć chrząstkę bez przekraczania kości podchrzęstnej, ponieważ proteza ścięgna wymaga pełnego podparcia kości podchrzęstnej. Niezależnie od tego, czy proteza barku jest przymocowana do kopuły stawu za pomocą kilu lub śruby, protezę należy umieścić pośrodku podstawy kłykci, aby zmniejszyć ryzyko perforacji szyjki łopatki. Na przykład, jeśli zużycie krawędzi spływu jest oczywiste, jeśli krawędź natarcia nie zostanie obniżona, proteza będzie nadmiernie do tyłu, a przednia krawędź szyjki szkaplerza zostanie perforowana. Jeśli szyjka szkaplerza zostanie perforowana, kość gąbczasta jest pobierana z wyciętej głowy kości ramiennej przed wypełnieniem cementu kostnego. Wypełnij ubytek kości, aby zapobiec wyciekaniu cementu kostnego i uniknąć uszkodzenia termicznego nerwu podtorebkowego. W celu pewnego zamocowania i zmniejszenia ryzyka rozluźnienia proteza barku musi być mocno osadzona na kości podchrzęstnej łopatki. Nie powinno być żadnego huśtania się. Gdy proteza stawu znajduje się w złej pozycji, nie można jej wyregulować za pomocą cementu kostnego. Przed użyciem cementu kostnego użyj płukania pulsacyjnego, aby oczyścić staw w celu usunięcia resztek kości i krwi. Gazę nasączoną epinefryną lub trombiną wypełnia się w rowku kostnym lub otworze paznokcia, aby zatrzymać krwawienie. Wypełnij cement kostny na wczesnym etapie krzepnięcia cementu, a następnie włóż gazę do rowka kostnego lub otworu na gwóźdź za pomocą zacisku naczyniowego, zwiększ ciśnienie cementu kostnego, powtórz proces 3 do 4 razy i umieść cement kostny tylko w rowku kostnym lub otworze paznokcia. Na kościach podchrzęstnych nie ma cementu kostnego. Włóż protezę stawu i kontynuuj zwiększanie ciśnienia kciukiem, aż cement stwardnieje. Możesz również użyć narzędzi firmy pod ciśnieniem do przytrzymania protezy glenoidowej. Jeśli ramię ma wadę kości, konieczne jest przeszczep kości. Wady dzielą się na lekkie, centralne (większe wady ubytków), brzeżne lub segmentowe. Centralna wada kostna jest najczęstsza w reumatoidalnym zapaleniu stawów. W środku łopatki można wywiercić otwór kostny, aby określić głębokość szyi szkaplerza. Tych o głębokości <1 cm należy przeszczepić. Kość jest zwykle przeszczepiona z kości ramiennej. Tylnej wady brzeżnej nie można wszczepić, a tylne przechylenie łopatki może być zrównoważone przez przednią przechylną protezę ramienia, tak że suma tych dwóch wynosi od 30 ° do 40 °, a wyższą krawędź można dopasować do dolnej krawędzi. Niska krawędź, gdy wada jest duża, można zastosować przeszczep kości lub dużą protezę. W zależności od stopnia zużycia złącza Dutta i wsp. Zaproponowali odpowiednią metodę leczenia: lekkie zużycie 1 ~ 2 mm, obniżenie górnej krawędzi w celu dopasowania do dolnej krawędzi; zużycie 3 ~ 5 mm, szlifowanie dolnej krawędzi, ale następnie Nieco większy, skorygowany przez przechylenie przedniej protezy kości udowej; zużycie> 5 mm, przeszczep kości i wkręcanie lub duża proteza. W przypadku cementowania za pomocą cementu kostnego należy przygotować jamę szpikową w standardowy sposób, przepłukać i osuszyć jamę szpikową za pomocą impulsu, a cement cementowy pod ciśnieniem za pomocą pistoletu cementowego i korka cementowego. Aby zrekonstruować napięcie mięśnia naramiennego i uniknąć niestabilności barku i słabej siły mięśni, konieczne jest wybranie bardzo odpowiedniej głowy ramiennej. Po zmniejszeniu głowy kości ramiennej głowa kości ramiennej powinna być w stanie poruszać się w przód iw tył o około 50% średnicy główki ramienia na krawędzi glenoidu. Mięsień kości podskórnej musi być wystarczająco długi, aby mógł zostać ponownie przymocowany do kości ramiennej. Rodzaj głowy ramienia powinien być tak dobrany, aby osiągnąć zadowalający stopień rotacji zewnętrznej. 7. Sprawdź, czy nie doszło do uszkodzenia mankietu rotatora Małe rozdarcia mankietu rotatora można naprawić za pomocą szwów od krawędzi do krawędzi lub od końca do końca. Większość rozdartych mankietów rotatorów można odtworzyć po zwolnieniu ścięgna. Jeśli ścięgno nie jest wystarczająco wolne, górną część mięśnia podpapsułkowego i małe okrągłe ścięgno można przenieść w górę, aby zamknąć defekt. 8. Wywierć otwory w piszczeli i wstępnie zszyj szew rotatora. Osoby starsze rutynowo używają cementu kostnego do przymocowania sztucznej głowy kości ramiennej. Kości bliższej kości ramiennej piszczeli młodych i w średnim wieku mogą być przymocowane przez pasowanie wciskane, a łokieć jest zgięty. Wewnętrzne i zewnętrzne płaszczyzny biodrowe są używane jako odniesienie dla głowy kości ramiennej. Ciało jest pochylone do tyłu o 30 ° do 40 ° lub stałe skrzydło na trzonie sztucznego kości ramiennej znajduje się tuż za rowkiem między mięśniem bicepsa, aby zapewnić, że sztuczna głowa ramienia jest przechylona do tyłu. W pozycji neutralnej głowa ramienia powinna wskazywać staw stawu barkowego i nieco wyżej niż duży guzek. 9. Zmniejszenie stawu barkowego. Sprawdź ruchliwość i stabilność stawu barkowego, ramię jest ustawione w pozycji neutralnej, a sztuczna głowa ramienna powinna być skierowana na środek barku. Jeśli kąt nachylenia jest odpowiedni, ramię powinno być w stanie obrócić się o 90 ° na zewnątrz bez przemieszczenia lub podwichnięcia. Pociągnij za ramię, aby sprawdzić napięcie mięśni naramiennych. Dokładnie wypłucz jamę stawową. 10. Przed zszyciem mankietu rotatora sprawdź poślizg mięśnia podsiatkówkowego. Ze względu na wpływ zmiany mięsień podobojczykowy często przylega do podstawy kłykcia i szyi. Przyczepność należy poluzować przed naprawą. Zasadniczo naprawiany jest tylko mięsień podsiatkówkowy, a torebka stawowa nie jest zszywana. Na przykład przykurcz mięśnia podtwardówkowego może być przedłużeniem w kształcie litery Z. Podczas zszywania mankietu rotatora górne ramię należy obrócić o 40 ° na zewnątrz, a mankiet rotatora należy zamknąć za pomocą nici nieabsorpcyjnej, a bruzę można zszyć, aby bezprzewodowo zrobić dolną część barku. Umieść rurkę drenażową podciśnienia i zszyj mięsień naramienny głównego mięśnia piersiowego. Zamknij nacięcie. Komplikacja Głównymi certyfikatami współbieżności dla całkowitej alloplastyki barku są: 1. Sztuczne obluzowanie łopatki barku Większość pacjentów ze sztuczną wymianą stawu barkowego widzi światło widzialne wokół sztucznego łopatki na filmie rentgenowskim, ale większość z nich jest bezobjawowa lub nie pogorszyła się, nie ma potrzeby rewizji chirurgicznej. Nadal istnieje inne zrozumienie tego zjawiska. Ponieważ większość pacjentów ma tę przepuszczającą światło taśmę na filmie rentgenowskim natychmiast po zabiegu, podkreśla się, że kość w jamie szpiku kostnego powinna zostać usunięta, a jamę szpiku kostnego należy osuszyć przed zamocowaniem protezy łopatki kostnej za pomocą cementu. Nie jest to łatwe do uzyskania podczas zabiegu: kawałek cementu kostnego można najpierw wlać do jamy szpiku kostnego i wyjąć, zanim stwardnieje, aby usunąć wióry kostne, a następnie szybko wypełnić cement kostny. 2. Złamania kości piszczelowej Z powodu utrwalenia zmian w kości ramiennej często występuje osteoporoza, a rozszerzenie jamy rdzeniastej lub wprowadzenie protezy może spowodować jej złamanie. Po złamaniu sztuczną głowicę ramienną z długim chwytem można wymienić, aby naprawić złamanie. 3. Zwichnięcie po zwichnięciu można zamknąć w znieczuleniu ogólnym. 4. Staw skokowy jest niestabilny. 5. Leczenie niepowodzenia całkowitej alloplastyki stawu barkowego (1) Sztuczna wymiana głowy ramienia. (2) operacja rewizji stawu barkowego: literatura donosi, że wskaźnik rewizji początkowej wymiany stawu barkowego wynosił od 5% do 10%. Głównym wskazaniem jest złagodzenie bólu. Przywrócenie ruchu, siły mięśni, funkcji i stabilności stawu barkowego jest celem wtórnym. Najczęstszą przyczyną operacji rewizyjnej jest luźność protezy ścięgnistej, która zwykle wymaga usunięcia protezy. Ze względu na nieliczne doniesienia w literaturze, wpływ operacji korekcji barku jest nadal trudny do ustalenia. Ogólnie uważa się, że korekta nie ograniczającej operacji wymiany barku nie jest tak dobra jak początkowa wymiana stawu. Conner i wsp. Zgłosili 50 przypadków operacji rewizji barku, doskonałe w 10 przypadkach (20%), zadowalające w 21 przypadkach (42%) i niezadowalające w 19 przypadkach (38%). Najgorszym efektem był stawowy pacjent zastępczy ze złamaniem proksymalnym kości ramiennej, a tylko 33% pacjentów było zadowolonych. Arroyo i wsp. Naprawili 17 przypadków z dopasowaną protezą, 2 przypadki były doskonałe, 7 przypadków było zadowalające, a 8 przypadków nie było zadowolonych. (3) Artroplastyka: u pacjentów z infekcją lekooporną, trudnym bólem, rozległą utratą kości lub tkanką miękką, której nie wolno ponownie wszczepić protezy, można rozważyć artroplastykę. Artroplastyka może skutecznie łagodzić ból, ale powrót do sprawności ruchowej i funkcji jest ogólnie słaby z powodu utraty osi barku. (4) Artrodeza stawu skokowego: artrodeza stawu skokowego w przypadku niepowodzenia wymiany stawu barkowego z ciężką utratą kości, przewlekłą infekcją o niskim stopniu złośliwości, niepowodzeniem operacji wielokrotnego przeglądu stawu, trudną do uniknięcia niestabilnością lub mankietem rotatora, naramiennikiem lub ścięgnem Łuk barkowy jest powszechnie brakujący.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.