Zespół główny

Wprowadzenie do poważnego zespołu Poważny zespół to grupa zaburzeń pozapiramidowych opisanych po raz pierwszy przez francuskiego neurologa Henry'ego Meige. Objawia się głównie jako dwuoczna powieka, dystonia skroniowo-żuchwowa, mimowolne ruchy mięśni twarzy. Henry Meigee po raz pierwszy zgłosił poważny zespół w 1910 roku. Od tego czasu nazywa się go zespołem Brueghela, powiekami i dystonią skroniowo-żuchwową. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,002% Osoby podatne: kobiety w średnim wieku Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: trudności w połykaniu zaniku mięśni

Przyczyna zespołu Meyera

Według analizy danych amerykańskich wiek wystąpienia dziedzicznej dystonii idiopatycznej wynosi od 4 do 16 lat (średnio 10,4 lat) Zapadalność: Zgodnie z analizą amerykańskich danych dotyczących przepływu, występowanie dziedzicznej dystonii idiopatycznej W przypadku populacji wynoszącej 1/40000 przewoźnik stanowi około 1/200 populacji.

Zapobieganie poważnym zespołom

Uważaj na odpoczynek i unikaj przepracowania.

Komplikacje zespołu Meyera Komplikacje, trudności w połykaniu, zanik mięśni

(1) radikulopatia: z powodu zmian w bocznych korzeniach nerwowych rdzenia kręgowego może prowadzić do zaniku mięśni spowodowanego odnerwieniem mięśni oraz nieprawidłowości, takich jak drętwienie i akupunktura.

(2) Pseudohipertrofia mięśniowa: rodzaj dystrofii mięśniowej. Dystrofia mięśniowa jest spowodowana głównie czynnikami genetycznymi, a oprócz czynników genetycznych również mutacja genetyczna pacjenta może powodować chorobę. Klinicznie postępująca atrofia mięśni jest głównym objawem klinicznym.

(3) trudności w połykaniu: ponieważ zmiana może wpływać na mięśnie nagłośni, może powodować trudności w połykaniu.

Objawy zwymiotowania typowe objawy opadanie powiek światłowstręt trudności duszność duszność

Choroba ta występuje częściej u starszych kobiet, z oboma oczami jako pierwszym objawem, a także osłabienie zwisu i plwociny. Część początku jednego oka, stopniowo obiema oczami. Pozostałe pierwsze objawy to zwiększona częstotliwość mrugania, choroby psychiczne, problemy z zębami i dystonia w innych obszarach (głównie w szyi czaszki). Uzdrawianie poprawia się, gdy śpi, mówi, śpiewa, ziewa i otwiera usta, może być wywołane lub pogorszone przez silne światło, zmęczenie, nerwowość, chodzenie, oglądanie, czytanie i oglądanie telewizji.

Badanie poważnego zespołu

Elektrolity we krwi, leki, pierwiastki śladowe i testy biochemiczne pomagają zdiagnozować i sklasyfikować przyczynę.

1. Badanie CT lub MRI: Ma to znaczenie w diagnostyce różnicowej.

2. Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) lub tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT): Może wykazywać pewien metabolizm biochemiczny w mózgu, co ma znaczenie dla diagnozy.

3. Analiza genetyczna: Ważne jest zdiagnozowanie niektórych dziedzicznych chorób dystonii.

Diagnoza i diagnoza zespołu Meijie

Uwaga odróżnia się od mioklonu, chrapania itp. Napięcie mięśniowe tej choroby jest centralnie intensywnym mimowolnym skurczem mięśni, który różni się od choroby Parkinsona.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.