Autoimmunologiczna choroba wątroby

Wprowadzenie do autoimmunologicznej choroby wątroby Autoimmunologiczna choroba wątroby jest rodzajem choroby autoimmunologicznej, w której wątroba jest stosunkowo specyficznym narządem uszkodzonym immunopatologicznie, w tym autoimmunologicznym zapaleniem wątroby (AIH), pierwotną marskością żółciową (PBS) i pierwotnym stwardnieniem. Zapalenie dróg żółciowych (PSC) i syndrom nakładania się pomiędzy dowolnymi dwiema z tych trzech chorób często pokrywają się z pozawątrobowymi chorobami immunologicznymi. Jego diagnoza opiera się głównie na określonych nieprawidłowościach biochemicznych, autoprzeciwciałach i charakterystyce suchej tkanki. Wraz z poprawą poziomu poznania i diagnozy, częstość występowania autoimmunologicznych chorób wątroby zgłaszanych w kraju i za granicą rosła z roku na rok, a także zwracano na niego coraz większą uwagę. Przejawia się głównie jako zniszczenie tolerancji autoimmunologicznej, charakterystyczna zmiana cytologiczna w odpowiedzi immunologicznej w tkance wątroby, a mianowicie naciek limfocytów T. Docelowym antygenem komórek T jest cytochrom P450IID6, hydrodaza pirogronianu mitochondrialnego (MCPD) i białko receptora asialoglikoproteinowego (białko ASGP-R), z których wszystkie są antygenami swoistymi dla hepatocytów. . Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,03% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: rak wątroby

Przyczyny autoimmunologicznej choroby wątroby

Potencjalne bodźce

Patogeneza autoimmunologicznej choroby wątroby Autoimmunologiczna choroba wątroby (AIH) musi być aktywowana przez antygen. Patogeneza AIH wywołana czynnikami środowiskowymi nie została wyjaśniona, a wirusy (takie jak HBV, HCV, wirus Epsteina-Barra, wirus odry itp.) Wykazują względnie pozytywną stymulację odpowiedzi immunologicznych. Epitopy wirusowe powodują reaktywność krzyżową poprzez „mimikrę molekularną” i niektóre antygeny wątrobowe o tych samych determinantach, prowadząc do autoimmunologicznej choroby wątroby. W surowicy niektórych pacjentów zakażonych HCV można wykryć szereg niespecyficznych autoprzeciwciał. Spekuluje się, że zakażenie HCV stymuluje ekspresję HIA na powierzchni błony komórki wątroby i zmienia składnik białkowy na błonie komórki wątroby. Czynniki biologiczne, fizyczne lub chemiczne mogą również wywoływać zmiany w autoantygenach. Leki takie jak metylodopa, nitrofurantoina, diklofenak, minocyklina i interferon powodują uszkodzenie wątroby podobne do AIH.

Wrażliwość genetyczna

Badanie podatności genetycznej koncentrowało się na nadrodzinie immunoglobulin, w tym genach zlokalizowanych w HLA kodującym MHC oraz genach kodujących cząsteczki immunoglobuliny i receptora komórek T (TCR).

Antygen jest prezentowany na powierzchni komórki przez komórki prezentujące antygen w celu wiązania się z cząsteczkami HLA-II, a na proces rozpoznawania i aktywacji komórek T przez receptor komórek T (TCR) ma wpływ polimorfizm allelu MHC kodujący cząsteczki HLA. Sekwencja aminokwasowa aminokwasów od 67 do 72 łańcucha polipeptydu DRβ zlokalizowanego w rowku wiążącym antygen molekularny HLA klasy II, szczególnie pozycja aminokwasu 71 jest istotnie związana z występowaniem AIH, ponieważ aminokwas w pozycji 71 znajduje się na górze rowka wiążącego antygen. Pozycja określa zdolność HLA do wiązania się z antygenem i tym samym rozpoznania przez TcR. Allel MHC kodujący tę sekwencję aminokwasową różni się w zależności od populacji. Sekwencją aminokwasową 67-72 w Europie Północnej i Ameryce Północnej z podatnością genetyczną na AIH jest zwykle Leu-Leu-Glu-G1n-Lys-Arg, z których Aminokwas w pozycji 71 to lizyna (Lys), a allele MHC kodujące tę sekwencję to DRB0.1030, DRB3.0101 i DRB1.001. 71. aminokwasem Japończyków z DR4-dodatnim genem predysponującym do AIH jest arginina (Arg), a jej genem kodującym jest DRB1.040. Inne różne grupy geograficzne mają również własne cechy podatności genetycznej na HLA.

Oprócz HLA różnice genetyczne w TCR, receptorze witaminy D (VDR), receptorze 4 podobnym do T011 (TLR-4), TGFβ, CD45 itp. Mogą również wpływać na podatność na AIH. Jest to również związane z polipeptydową naturą genu TNF-α.

Zmiany w odpowiedzi autoimmunologicznej

Przejawia się głównie jako zniszczenie tolerancji autoimmunologicznej, charakterystyczna zmiana cytologiczna w odpowiedzi immunologicznej w tkance wątroby, a mianowicie naciek limfocytów T. Docelowym antygenem komórek T jest cytochrom P450IID6, mitochondrialna dehydrogenaza pirogronianowa (MCPD) i białka receptora asialoglikoproteinowego (białko ASGP-R), z których wszystkie są wątrobą Antygen specyficzny dla komórki.

Z powodu zniszczenia tolerancji immunologicznej aktywowane komórki T CD4 + (w tym Th1 i Th2) stymulują komórki B do wytwarzania przeciwciał przeciwko autoantygenom poprzez bezpośredni kontakt z błonami komórkowymi TB i uwalnianie cytokin w celu zainicjowania odpowiedzi na uszkodzenie immunologiczne. Ponadto cytokiny zabijają również komórki wątroby poprzez aktywację efektu ADCC za pośrednictwem komórek T CD8 +, aktywują TNF lub system Fas, aby pośredniczyć w apoptozie hepatocytów i aktywują komórki gwiaździste w celu promowania zwłóknienia wątroby.

Mechanizm uszkodzenia hepatocytów za pośrednictwem odporności AIH

Normalny składnik błony hepatocytów jest rozpoznawany przez pomocnicze komórki T (Th i Th2) jako „antygen izoantygenowy” za pomocą komórek prezentujących antygen (APc) lub samych hepatocytów, a rozpoznanie to odbywa się przy udziale cząsteczek HLA klasy II. Jeśli hamujące komórki T (Ts) nie interweniują, musi zainicjować różnorodne mechanizmy działania odpornościowego w celu uszkodzenia komórek miąższu wątroby.

Dzieci i młodzi pacjenci z AIH mają niski poziom hamujących komórek T, a także są dysfunkcyjni. Wady mechanizmów immunoregulacyjnych powodują, że kontrola reaktywności immunologicznej na komórki T pomocnicze wymyka się spod kontroli. Uszkodzenie to przejawia się również jako specyficzność wątroby i jest związane z dominującą ekspresją produktu cząsteczkowego HLA B8 / DR3. Hepatocyty wyrażają cząsteczki HLA klasy II i zaburzenia regulacji immunologicznej, które stanowią podstawę autoimmunizacji przeciwko hepatocytom.

Zapobieganie autoimmunologicznym chorobom wątroby

Może poprawić zapalenie wątroby typu B, aby poprawić odporność Medycyna chińska

1 może poprawić funkcję makrofagów. Hedyotis diffusa, Ligustrum lucidum, wiciokrzew, spatholobus i korzeń soi.

2 może poprawić funkcję komórek B i poprawić odporność immunologiczną. Dodder, Huang Jing, Cynomorium, Curculigo itp.

3 może poprawić funkcję komórek T. Astragalus, żeń-szeń, Codonopsis, Atractylodes, Ganoderma lucidum, morwy pasożytnicze i tak dalej.

4 może usunąć kompleks immunologiczny. Surowa ziemia, rabarbar, ziarno brzoskwini, krokosz barwierski, motherwort, szałwia, czerwona piwonia.

5 może aktywować krążenie krwi i wzmocnić funkcję odpornościową. Szałwia, spatholobus, jądro brzoskwini, krokosz barwierski, kurkuma, pueraryna itp.

Powikłania autoimmunologicznej choroby wątroby Powikłania

Rak wątroby, cukrzyca wątroby.

Objawy autoimmunologicznej choroby wątroby Częste objawy Obrzęk i ból stawów, zmęczenie, gorączka, wysypka, niska gorączka, żółtaczka, szybkość sedymentacji erytrocytów

Klinicznie istnieją różne objawy autoimmunizacji, takie jak żółtaczka, gorączka, wysypka, zapalenie stawów i inne objawy, można zaobserwować wysoką globulinemię gamma, szybkość sedymentacji erytrocytów jest przyspieszona, a autoprzeciwciała we krwi są dodatnie. Około 20–25% pacjentów ma ostre wirusowe zapalenie wątroby, które charakteryzuje się żółtaczką, anoreksją i wzdęciami.

Podatna populacja

Objawy kliniczne występują częściej u kobiet, głównie w okresie dojrzewania. Ponadto kobiety w okresie menopauzy są również częstsze. Początek jest głównie podstępny lub powolny i może mieć ból stawów, niską gorączkę, zmęczenie, wysypkę, brak miesiączki i tym podobne.

Charakterystyka tej choroby:

Występują objawy pozawątrobowe, a czasem inne objawy mogą maskować pierwotną chorobę wątroby.

Pozawątrobowymi objawami tej choroby są:

(1) symetria, migracyjne zapalenie stawów, nawracające ataki, brak deformacji stawów;

(2) hipotermia, wysypka, skórne zapalenie naczyń i krwotok podskórny;

(3) zaburzenia endokrynologiczne, trądzik, owłosienie, brak miesiączki u kobiet, rozwój piersi u mężczyzn, nadczynność tarczycy, cukrzyca itp .;

(4) kwasica kanalików nerkowych, kłębuszkowe zapalenie nerek;

(5) zapalenie opłucnej, śródmiąższowe zapalenie płuc, niedodma, włókniste zapalenie pęcherzyków płucnych;

(6) Wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zespół Sjogrena.

Badanie autoimmunologiczne choroby wątroby

Autoimmunologiczna choroba wątroby, choroba o nieznanej patogenezie, jest związana z wieloma chorobami, a diagnoza kliniczna jest trudna, ponieważ początkowe objawy kliniczne są podobne do wirusowego zapalenia wątroby. Dlatego dokładne i terminowe wykrycie określonych autoprzeciwciał przeciwko autoimmunologicznej chorobie wątroby ma niewątpliwie ogromne znaczenie w diagnozowaniu i dalszym leczeniu.

Diagnoza i różnicowanie autoimmunologicznej choroby wątroby

Przetestuj antygen wirusa, przetestuj przeciwciała ludzkiego ciała i przetestuj DNA wirusa.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.