Wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego

Wprowadzenie do nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym (CFR) to płyn mózgowo-rdzeniowy (CSF), który wypływa przez podstawę czaszki (przedczaszkowa, środkowa lub tylna dolna część) lub inne części wady kości, pęknięcie, przez jamę nosową i ostatecznie z ciała. Przejawiający się głównie jako przerywany przez nos nos lub ciągły przepływ klarownej, wodnistej cieczy, wcześniej zmieszanej z krwią, ciecz może być jasnoczerwona. Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym ma wiele metod klasyfikacji, opartych na anatomii, etiologii, ciśnieniu śródczaszkowym. Ponieważ etiologia wpływa na leczenie i prognozowanie nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym, jest to klinicznie najcenniejsze według klasyfikacji przyczyny. Zgodnie z przyczyną nieżytu nosa płynu mózgowo-rdzeniowego dzieli się na traumatyczny i nieinwazyjny, a ten ostatni dzieli się na spontaniczny, nowotworowy i wrodzony. Najczęściej występuje nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym spowodowany urazem klinicznym. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,01% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: zespół niskiego ciśnienia śródczaszkowego

Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym

Przyczyna choroby

Przyczyny nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym można podzielić na traumatyczne i nie traumatyczne, z których traumę można podzielić na traumatyczne i jatrogenne; nie traumatyczne można podzielić na spontaniczne, nowotworowe i wrodzone.

Patofizjologia

Podstawa czaszki ma wady kości lub pęknięcia z różnych przyczyn, którym towarzyszy rozerwanie opony twardej lub długotrwałe ściskanie i pękanie. Płyn mózgowo-rdzeniowy przepływa z jamy śródczaszkowej przez wadę kości podstawy czaszki do jamy nosowej lub zatoki.

Zapobieganie nieżytowi nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym

Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym jest częstym powikłaniem neurochirurgii, a dzięki zastosowaniu szeregu środków w tym artykule unika się wzrostu ciśnienia śródczaszkowego i wspomaga wczesne gojenie przecieku. Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym jest na ogół wtórny do złamań podstawy czaszki i kości czołowej, a operacja guza po czaszce jest częstym powikłaniem neurochirurgii, która może powodować zakażenie śródczaszkowe i zagrażać życiu pacjentów. Dlatego aktywne zapobieganie, wczesne wykrywanie i wczesne leczenie są ważne w promowaniu gojenia się wycieków i zapobieganiu wstecznej infekcji.

Powikłania nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym Powikłania, zespół niskiego ciśnienia śródczaszkowego

Powikłania nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą obejmować zakażenie śródczaszkowe i niskie ciśnienie śródczaszkowe.

Płyn mózgowo-rdzeniowy objawy nieżyt nosa typowe objawy wydzielina z nosa

Przejawiający się głównie jako przerywany przez nos nos lub ciągły przepływ klarownej, wodnistej cieczy, wcześniej zmieszanej z krwią, ciecz może być jasnoczerwona. Częściej z jednej strony. W przypadku siły o niskiej wysokości głowy, ucisku żyły szyjnej itp. Istnieje tendencja do zwiększania prędkości przepływu, co sugeruje, że może to być nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym. Urazowy nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym może jednocześnie wypływać z nozdrzy krwawy płyn. Środek śladu jest czerwony, a obwód jest przezroczysty, lub bezbarwna ciecz wypływająca z nozdrzy nie wysycha po wyschnięciu. Występuje częściej po urazie, a późny początek może nastąpić za kilka dni, tygodni, a nawet lat.

Badanie nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym

Kontrola pomocnicza

Endoskopia nosa

Może być stosowany rutynowo, precyzyjnie pozycjonując wycieki. Gdy płyn mózgowo-rdzeniowy nadal wypływa, endoskop może bezpośrednio znaleźć część nieżytu nosa płynu mózgowo-rdzeniowego. Gdy płyn mózgowo-rdzeniowy wypływa mniej lub okresowo wypływa, do ustalenia wycieku można zastosować dooponowo fluoresceinę. Podczas badania zwiększono ciśnienie śródczaszkowe dwustronnej wewnętrznej żyły szyjnej, co było korzystne dla obserwacji wycieku.

Test oksydazy glukozowej

Ta technika jest tradycyjną metodą diagnostyczną, ponieważ ponieważ łzy i śluz nosowy są cukrowe, cukier nie jest niezawodny i można go zbadać ilościowo. Stężenie glukozy w wyciekach z nosa jest mierzone i porównywane ze stężeniem glukozy w surowicy. Jeśli stosunek wynosi 0,50 do 0,67, wyciek może być płynem mózgowo-rdzeniowym pod innymi czynnikami, które mogą powodować zmiany stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym i surowicy. Jeśli stężenie glukozy w cieczy wyciekającej jest większe niż 1,7 mmola, diagnozę można potwierdzić.

Test transferu -2-2

Ta technika jest bardzo skuteczna w diagnostyce nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym. Ponieważ transferyna β-2 jest obecna tylko w płynie mózgowo-rdzeniowym i limfie ucha wewnętrznego, nie jest wykrywalna we krwi, wydzielinach z nosa i zewnętrznych kanałów słuchowych. Pobrano 0,2 ml próbki i wykryto ją za pomocą elektroforezy immunofiksacyjnej, a jej czułość i swoistość były wysokie.

- 2 wykrywanie białka znacznikowego

W ostatnich latach stwierdzono, że białko śledzące β-2 występuje tylko w płynie mózgowo-rdzeniowym i limfie ucha zewnętrznego, a jego czułość i swoistość są wyższe.

Angiografia mózgowa CT i CT

Wysoka rozdzielczość CT, grubość warstwy może wynosić nawet 1 mm, a szybkość wykrywania małych zmian jest znacznie poprawiona. Trójwymiarowa technologia obrazowania CT do rekonstrukcji podstawy czaszki, bardziej intuicyjne wyświetlanie złamań, w celu identyfikacji miejsca wycieku. Cisografia mózgowa CT ma wysoką swoistość i może bezpośrednio wyświetlać kształt, rozmiar, lokalizację i liczbę wycieków z nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym. Jednak nie można w pełni zrozumieć stanu wycieku, a struktura kości jest niejasna, w połączeniu z CT jest bardziej doskonała.

Dokanałowa i miejscowa metoda fluoresceinowa

Dokanałowe wstrzyknięcie fluoresceiny w połączeniu z endoskopią jest powszechną metodą śródoperacyjnego wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, która jest pomocna w diagnozowaniu przypadków z mniejszym wyciekiem lub przerywanym wyciekaniem płynu mózgowo-rdzeniowego. Ekspozycja śródoperacyjnego pola widzenia jest większa, a diagnoza dokładna, ale ekspozycja na wadę podstawy czaszki jest niewielka, a dokładne umiejscowienie przecieku jest ograniczone. Lokalna donosowa metoda fluoresceinowa może być stosowana do diagnozy przedoperacyjnej, lokalizacji śródoperacyjnej i nawrotu pooperacyjnego, jest nieinwazyjna, prosta i bezpieczna oraz ma wysoką czułość.

Obrazowanie MRI i MRI wody

Najłatwiej wyciekającą pozycję płynu mózgowo-rdzeniowego, to znaczy pozycję leżącą, ważony T1 ważony T1 obraz osiowy, strzałkowy lub wieńcowy oraz obraz tłumienia tłuszczu T2 z tłumieniem szybkiego echa można wykorzystać do ustalenia przyczyny i wycieku. Część Powszechnie stosowana technologia obrazowania wodnego MRI dokładnie lokalizuje wycieki.

Diagnoza i diagnostyka nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym

Rozpoznanie nieżytu nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym zależy głównie od objawów, objawów i badań pomocniczych. Objawy: Jedna lub obie strony nozdrzy nadal płyną z przerwami lub z przerwami. Objawy nasilają się podczas przechylania na bok, kłaniania się lub naciskania żyły szyjnej; lub przeciekania mniej, ale poduszka jest mokra rano. Występują również tylko powtarzane wewnątrzczaszkowe infekcje bakteryjne, a nieżyt nosa nie jest oczywisty. Ogólna częstość występowania jest czymś więcej niż urazowym uszkodzeniem mózgu, po operacji u niewielkiej liczby pacjentów występowało jedynie łagodne uszkodzenie głowy lub wyciek z nosa po kichaniu.

Diagnostyka różnicowa

Alergiczny nieżyt nosa

Objawy wodnistej plwociny mogą pojawić się na początku alergicznego nieżytu nosa i należy je odróżnić od tej choroby. Jednak alergicznemu zapaleniu błony śluzowej nosa towarzyszy ciągłe kichanie, swędzenie nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa i wyraźny alergen. Można zidentyfikować biochemiczne badanie wydzielin.

Torbiel podśluzówkowa zatoki

Torbiele podśluzówkowe zatoki są najczęstsze w zatoce szczękowej. Po pęknięciu torbieli może wypłynąć żółty płyn. Należy zidentyfikować jedną stronę. Wykonalne badania obrazowe i biochemiczne.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.