Miopatia miotoniczna

Wprowadzenie do miopatii miotonicznej Miotomia miotoniczna odnosi się do mięśnia szkieletowego, który nie jest łatwo rozluźnić natychmiast po skurczu lub stymulacji fizycznej. Pobudliwość mięśni wzrasta podczas stymulacji elektrycznej i stymulacji mechanicznej. Mięśnie szkieletowe rozluźniają się po powtarzającym się skurczu lub powtarzanej stymulacji elektrycznej, a objawy znikają. W zimnym otoczeniu toniczność ulega pogorszeniu, a badanie elektromiograficzne przedstawia grupę chorób mięśni charakteryzujących się ciągłymi zjawiskami wyładowań wysokiej częstotliwości. Miopatia miotoniczna dzieli się na dystrofię miotoniczną, wrodzoną miotonię i wrodzoną miotonię pomocniczą zgodnie z objawami klinicznymi i etiologią. Objawy kliniczne są różnorodne i obejmują wiele układów, w tym mięsień, serce, soczewkę, gruczoł dokrewny i ośrodkowy układ nerwowy. Wiek początku i początku choroby jest w większości ukryty po 30. roku życia. Mężczyźni są bardziej skłonni niż kobiety, a postęp jest powolny. Sztywność mięśni występuje kilka lat lub w tym samym czasie przed zanikiem mięśni. Nasilenie choroby jest bardzo zróżnicowane, niektórzy pacjenci mogą nie mieć żadnych objawów, a tylko nieprawidłowości występują podczas badania ciała. Problemy z leczeniem miotonii obejmują leczenie farmakologiczne w celu złagodzenia objawów, uniknięcia niektórych leków, zapobiegania zaostrzeniu miotonii i leczenia różnych typów w zależności od rodzaju choroby. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,01% - 0,02% Osoby wrażliwe: powyżej 30 lat Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: Niepłodność cukrzycowa Starszy blok serca

Przyczyny miopatii miotonicznej

Dystrofia miotoniczna (30%):

Genem wywołującym dystrofię miogenną typu I (DM1) jest zanikowa kinaza miotoniczna (DMPK) zlokalizowana na długim ramieniu chromosomu 19 (19q13.3), kodująca 582 aminokwasy. Nieprawidłowa amplifikacja tandemowego powtórzenia trinukleotydowego (CTG) istnieje w nieulegającym translacji regionie 3 'genu. Gen patogenny DM2 to ZNF9 zlokalizowany w 3q21, który jest DM2 spowodowany nieprawidłowym wydłużeniem łańcucha tetranukleotydowego (CCTG) w intronie 1. DM jest obecnie uważany za chorobę pośredniczoną przez RNA, a selektywne nieprawidłowości splicingu są przyczyną wielu uszkodzeń ogólnoustrojowych w klinice.

Wrodzona sztywność mięśni (25%):

Wrodzona miotonia jest spowodowana mutacją genu kanału chlorkowego (CLCN1) zlokalizowanego na chromosomie 7q35. Białko kanału chlorkowego bramkowane napięciem mięśni szkieletowych kodowane przez ten gen jest białkiem transbłonowym, które odgrywa ważną rolę w transporcie jonów chlorkowych wewnątrz i na zewnątrz błony komórek mięśni szkieletowych. Gdy mutacja punktowa genu CLCN1 powoduje podstawienie aminokwasu głównego regionu hydrofobowego białka kanału chlorkowego, przepuszczalność jonu chlorkowego jest obniżana, aby indukować sztywność mięśni.

Wrodzona dodatkowa sztywność mięśni (25%):

Wrodzona dodatkowa sztywność mięśni jest dominująca autosomalnie, a gen powodujący chorobę znajduje się przy 17q35, kodując szkieletowe białko kanału sodowego bramkowane mięśniowo. Mutacja genu powoduje dysfunkcję białka kanału sodowego, głównie z powodu nienormalnej inaktywacji, jony sodu stale wnikają do komórki, sarcolemma nadal depolaryzuje się i pojawia się sztywność mięśni.

Zapobieganie miopatii miotonicznej

Dystrofia miotoniczna różni się znacznie u poszczególnych osób. Im wcześniej wystąpi, tym gorsze są prognozy, a ci, którzy mają objawy, często umierają na choroby serca w wieku od 45 do 50 lat. Osoby z łagodnymi objawami mogą zbliżyć się do normalnego życia. Wrodzona miotonia i sztywność mięśni dodatkowych mają dobre rokowanie i długowieczność.

Powikłania miopatii miotonicznej Powikłania, niepłodność cukrzycowa, blok serca u osób starszych

Może wystąpić wiele objawów neurologicznych. Oprócz zajęcia mięśni inne choroby, takie jak układ hormonalny, w tym czynność tarczycy, funkcja wysp, funkcja rozrodcza i funkcja podwzgórza. Dlatego niedoczynność tarczycy spowodowana obrzękiem podskórnym, cukrzycą i zanikiem jąder, kobiety powodują bezpłodność, nawykowe aborcje i zaburzenia miesiączkowania. Ponadto zajęcie mięśnia sercowego może powodować blokowanie przewodnictwa serca.

Objawy miopatii miotonicznej częste objawy mięśnia sercowego osłabienie mięśni zanik mięśni ból mięśni ostre migotanie przedsionków przerost mięśni sztywność kończyny przewodzenie blokowanie zmętnienie soczewki

Dystrofia miotoniczna

Objawy kliniczne DM są różnorodne i obejmują wiele układów, w tym mięsień, serce, soczewkę, gruczoł dokrewny i ośrodkowy układ nerwowy. Wiek początku i początku choroby jest w większości ukryty po 30. roku życia. Mężczyźni są bardziej skłonni niż kobiety, a postęp jest powolny. Sztywność mięśni występuje kilka lat lub w tym samym czasie przed zanikiem mięśni. Nasilenie choroby jest bardzo zróżnicowane, niektórzy pacjenci mogą nie mieć żadnych objawów, a tylko nieprawidłowości występują podczas badania ciała.

1. Mięśnie: objawami klinicznymi pacjentów z DM1 są głównie osłabienie mięśni, zanik mięśni i sztywność mięśni. Dalsza słabość mięśni kończyny jest znacznie wcześniejsza niż bliższy koniec, a mięsień prostownika jest cięższy niż zginacz. We wczesnym stadium choroby może wystąpić osłabienie mięśni piszczelowych przednich i opadanie stopy. Występuje również osłabienie mięśni twarzy na wczesnym etapie, ale pacjenci są trudni do wykrycia. Słabość mięśni szyjnych i lekkie zgięcie szyi są również wczesnymi objawami choroby, która objawia się trudnością podniesienia głowy pacjenta z poduszki. Zanik najpierw dotyczy dystalnych mięśni kończyn, zwłaszcza zginaczy, które mogą powodować utratę funkcji rąk. Dalszy zanik mięśni kończyny jest znacznie wcześniejszy niż bliższy koniec kończyny. Mogą występować mięśnie przeponowe, zanik mięśni żucia, wydatny kość ramienna oraz długa i szczupła twarz. Jest to typowa „twarz podobna do siekiery”. Zanik mięśni mostkowo-obojczykowo-sutkowych powoduje, że szyja jest smukła, a głowa jest pochylona do przodu, pokazując „gęsią szyję”. Objawy miotonii to mięśnie, które po skurczu nie rozluźniają się prawidłowo, co może wpływać na mięśnie twarzy i mięśnie języka, powodując trudności w mówieniu, żuciu i połykaniu. Mięśnie dużej ryby, ściskając mięsień języka, mogą wyglądać na mięsień lub depresję mięśni.

2. Serce: objawy zajęcia serca obejmują blok przewodzenia, trzepotanie przedsionków i migotanie przedsionków. William i wsp. Ocenili EKG u 406 dorosłych pacjentów z DM1 w celu ustalenia, czy EKG przewiduje nagłą śmierć sercową Kryteriami poważnych nieprawidłowości w EKG są rytm niesinusiowy, odstęp PR ≥240 m, fala QRS ≥120 m lub 2 stopnie / 3 stopnie. Blok komorowy. Stwierdzono, że pacjenci z DM1 mieli wysokie ryzyko arytmii i nagłej śmierci. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami EKG i zaburzeniami rytmu przedsionków mogą przewidzieć ryzyko nagłej śmierci.

3. Soczewka: dominuje obrzęk tylnej torebki soczewki. Wykrywanie zaćmy w lampach szczelinowych przyczynia się do wczesnej diagnozy.

4. Gruczoły wydzielania wewnętrznego: u pacjentów z DM1 stwierdzono liczne nieprawidłowości endokrynologiczne, głównie oporność na insulinę, ale rzadko występują objawy oczywistej cukrzycy, mężczyźni mają łysienie czoła, zanik jąder i zmniejszoną zdolność rozrodczą. 34 pacjentów z DM1 bez cukrzycy zmierzono pod kątem stężenia leptyny (hormonu tłuszczowego) w surowicy (fizjologicznie poziomy leptyny w surowicy były dodatnio skorelowane z indeksem masy ciała BMI i ujemnie korelowały z poziomem testosteronu), a pacjenci z DM1 mieli zwiększony BMI, insulinę. Odporność, stężenie leptyny w surowicy wzrosło, ale pacjenci z DM1 nie mają innych objawów zespołu metabolicznego, takich jak nietolerancja glukozy, wysokie ciśnienie krwi i tak dalej. Wysoki poziom leptyny u mężczyzn z DM1 może być spowodowany hipogonadyzmem i obniżonym poziomem testosteronu w surowicy. W tym badaniu stwierdzono, że tylko mężczyźni z DM1 mieli znacznie podwyższone poziomy leptyny w surowicy, podczas gdy kobiety z DM1 miały nieco podwyższony poziom.

5. Objawy związane z ośrodkowym układem nerwowym: Istnieje korelacja między zaburzeniami poznawczymi DM1 a długością powtórzeń CTG. Badani pacjenci z DM1 wykonywali funkcje, moc obliczeniową, uwagę, szybkość, funkcję przestrzeni wzrokowej oraz zdolność rozpoznawania wyrazu twarzy poniżej wartości standardowej. Im większa liczba powtórzeń CTG, tym niższy wynik testu związany z powyższymi możliwościami. Dlatego w pracy klinicznej pacjentów z DM1 należy oceniać pod kątem deficytów poznawczych, a zakres deficytów poznawczych w DM1 można przewidzieć, mierząc liczbę powtórzeń amplifikacji CTG. Neuropsychologiczna ocena 200 pacjentów z DM1 wykazała, że ​​60% pacjentów miało objawy zmęczenia, 30% miało objawy nadmiernej senności w ciągu dnia, a pacjenci z sennością w ciągu dnia byli bardziej narażeni na zmęczenie i zmęczenie. Łatwiej jest spać w ciągu dnia. Statystyka danych Częstość występowania objawów zmęczenia jest dwukrotnie większa niż w przypadku senności w ciągu dnia, jednak niektórzy pacjenci mogą odczuwać, że ich senność jest słabą osobowością i brakiem inicjatywy. Nie chcą opisywać swoich subiektywnych odczuć jako senności lub senności. Zamiast tego opisz to jako zmęczenie. Dlatego faktyczna częstość występowania objawów zmęczenia może być mniejsza.

6. Objawy kliniczne pacjentów z DM2 są zasadniczo podobne do tych z DM1, z tym wyjątkiem, że osłabienie i zanik mięśni są głównie proksymalne, często towarzyszy ból mięśni i nie ma doniesień o wrodzonym początku.

Wrodzona sztywność mięśni

1. Wiek początkowy Większość pacjentów rozpoczyna od niemowlęctwa lub dzieciństwa, a także ma objawy w okresie dojrzewania. Miotonia i przerost mięśni stopniowo postępują i są stabilne w wieku dorosłym.

2. Sztywność mięśni, ogólny mięsień szkieletowy, ogólna sztywność mięśni. Kończyny pacjenta są sztywne i niezdarne. Po odpoczynku pierwsze ćwiczenie jest cięższe. Jeśli siedzisz przez długi czas, nie możesz natychmiast wstać. Nie możesz zacząć po staniu w bezruchu. Nie możesz się zrelaksować po uścisku dłoni, ale objawy są łagodzone po wielokrotnym ćwiczeniu. Mięśnie twarzy, szczęki, języka, gardła i kończyn górnych są bardziej wyraźne niż kończyny dolne, a powyższe objawy nasilają się w zimnym otoczeniu. Mięśnie snajperskie można zobaczyć w kulce mięśniowej. Zajęcie zwieracza układu oddechowego i moczowego może powodować trudności w oddychaniu i oddawaniu moczu.

3. Przerost mięśni Ogólny mięsień szkieletowy jest przerośnięty i przypomina sportowca. Siła mięśni jest w zasadzie normalna, nie ma zaniku mięśni, normalnego czucia i odruchu plwociny.

4. Inni pacjenci mogą mieć objawy psychiczne, takie jak drażliwość, depresja, samotność, depresja i postawy obsesyjne. Serce nie jest zmęczone, pacjent ogólnie może utrzymać zdolność do pracy, a życie nie jest ograniczone.

Wrodzona sztywność mięśni dodatkowych

1. Wrodzona dodatkowa sztywność mięśni objawia się jako sztywność mięśni i napadowe osłabienie. Objawy toniczne mięśni wpływają na twarz, zamaskowaną twarz lub sztywność, w przypadku zimna, wiatru, zimnego deszczu oko nie może się otworzyć w ciągu kilku sekund, noworodek nie może wytrzeć twarzy zimnym ręcznikiem, podczas pracy w zimnym otoczeniu Palce są sztywne i nie mogą się poruszać.

2. Siła mięśni utrzymuje się przez kilka minut i może trwać wiele godzin.

3. Bóle mięśni, zanik mięśni i przerost mięśni są rzadkie.

4. Brak sztywności mięśni snajperskich.

Badanie miopatii miotonicznej

Dystrofia miotoniczna

1. CK i LDH w surowicy oraz inne enzymy są prawidłowe lub nieznacznie podwyższone.

2. Typowe wyładowanie toniczne mięśni EMG jest ważne dla diagnozy. Dotknięte mięśnie wydają się być stale tłumione przez silne fale o wysokiej częstotliwości, a głośnik EMG emituje podobny dźwięk jak bombowiec.

3. Biopsja mięśni, typowy przerost włókien mięśniowych typu II, zanik włókien mięśniowych typu I, z dużą liczbą migracji wewnętrznych jąder, widoczną masą mięśniową i pierścieniowymi włóknami mięśniowymi, a także martwicą i regeneracją włókien mięśniowych.

4. Wykrywanie genów Nieprawidłowość sekwencji powtórzeń CTG regionu 3 'nieulegającego translacji genu kinazy miotonicznej chromosomu 19q13.3 u pacjentów z chromosomem 19q13.3 wynosiła ponad 40 powtórzeń (zwykle 5 do 40), co można potwierdzić.

5. MRI mózgu: Badania MRI w mózgu u pacjentów z DM1 wykazały zmniejszenie objętości mózgu, powiększenie komór, zaburzenia ogniskowej istoty białej i atrofię kory. Ciało modzelowate i przysadka mózgowa były mniejsze u pacjentów z DM1 niż u zdrowych osób, natomiast objętość kory ciemieniowej nie uległa znacznemu zmniejszeniu. Piętnastu pacjentów z DM1 poddano testom wysiłkowym, a prawy kciuk wielokrotnie dotykał pozostałych czterech palców w sekwencji, używając fMRI do badania aktywności mózgu pacjenta. Stwierdzono, że aktywność dolnego płata płatkowego, zwojów podstawy, wzgórza i ipsilateralnego obszaru przedniego oraz dodatkowego obszaru ruchowego w obustronnym obszarze czuciowo-ruchowym pacjentów z DM1 była zwiększona w porównaniu z normalnymi osobami. Analiza związku między chorobą a wiekiem wykazała, że ​​pacjenci z wiekiem DM1, ich obustronny ruch czuciowo-ruchowy i przeciwstawne dysfunkcyjne ruchy były większe niż normalna grupa kontrolna. Mózg pacjentów z DM1 może kompensować zmiany ultrastrukturalne i neurochemiczne zachodzące podczas starzenia się pacjenta poprzez zmiany takie jak rekombinacja i redystrybucja strefy funkcjonalnej.

Wrodzona sztywność mięśni

Elektromiografia wykazała potencjał miotoniczny, a głośnik wydał dźwięk zamachowca lub żaby. Biopsja mięśni wykazała przerost włókien mięśniowych i przemieszczenie ośrodka jądrowego może nie być oczywiste. Enzym mięśniowy w surowicy jest prawidłowy, a elektrokardiogram jest prawidłowy.

Wrodzona sztywność mięśni dodatkowych

1. Krew we krwi jest podwyższona

2. Mięsień elektromiogramu wykazuje aktywność elektryczną przypominającą migotanie, gdy jest zimno, a jednostka motoryczna jest w normie.

3. Nie ma charakterystycznej zmiany w patologii mięśni, ale można zauważyć, że jądro centralne wzrasta, rozmiar włókien mięśniowych jest inny, a czasami powstawanie wakuoli włókien mięśniowych.

4. Test indukcyjny: Przedramię lub dłoń kąpie się w lodowatej wodzie przez 15–20 minut, mierzy się siłę mięśni i czas relaksacji skurczu izometrycznego mięśnia zginacza palców. Siłę skurczu pacjenta zmniejsza się o 10–50% lub więcej, a czas relaksacji wydłuża się o 0,5– 50mS. Możliwe jest również zmierzenie wielkości wywołanego potencjału i obserwowanie spadku amplitudy.

Diagnoza i różnicowanie miopatii miotonicznej

Dystrofia miotoniczna

Diagnoza

Według historii autosomalnego dominującego dziedziczenia początek wieku średniego jest powolny. Objawami klinicznymi są uogólniona sztywność, osłabienie i atrofia mięśni szkieletowych, a jednocześnie ma wiele objawów ogólnoustrojowych, takich jak zaćma, łysienie, zmiany endokrynologiczne i metaboliczne. Elektromiogram wykazywał typowe wyładowanie miotoniczne. Sekwencja powtórzeń CTG regionu nieulegającego translacji 3 'genu DMPK została nieprawidłowo wzmocniona ponad 37 razy. Biopsja mięśnia była uszkodzeniem miogenicznym, a poziom CK w surowicy był normalny lub nieznacznie podwyższony. Zasadniczo nie jest to trudne.

Diagnostyka różnicowa

Klinicznie identyfikuje się go głównie z innymi rodzajami sztywności mięśni.

1. Wrodzona miotonia: Główną różnicą między dystrofią miotoniczną a dystrofią miotoniczną jest sztywność mięśni i przerost mięśni, który wygląda jak sportowcy, ale osłabione mięśnie, brak atrofii mięśni i zmiany hormonalne.

2. Wrodzona wrodzona paramyotonia (wrodzona paramyotonia): wyraźną cechą jest to, że po urodzeniu twarzy, rąk, kończyn górnych, mięśni w dystalnej części mięśni po przeziębieniu lub hipertonice mięśniowej Niezdolny, taki jak zimna woda po umyciu twarzy, oczy otwierają się powoli, w ciepłym otoczeniu, objawy szybko znikają, a mięśnie snajperskie są silne. Dziedziczenie autosomalne dominujące, gen patogenny znajduje się w 17q23. Pacjent ma normalne życie.

3. Okresowa plwocina typu hiperkaliemii: wiotkie porażenie ze sztywnością mięśni przed 10 rokiem życia, podwyższony poziom potasu we krwi, podwyższona fala T elektrokardiogramu i detekcja mutacji punktowej genu podjednostki α chromosomu 17q13 Diagnoza

4. Neuromyyotonia: znany również jako zespół Izaaka, ukryty początek dzieciństwa i młodzieży, powoli postępujący, cechy kliniczne uporczywego drgania i pocenia się mięśni, uporczywy lub przerywany paraliż nadgarstka i kostki.

Wrodzona sztywność mięśni

Zgodnie z pozytywną historią rodziny objawy kliniczne uogólnionej sztywności mięśniowo-szkieletowej i przerostu mięśni w okresie niemowlęcym lub dziecięcym można zdiagnozować poprzez połączenie elektromiografii, biopsji mięśni i testu enzymatycznego w surowicy.

Wrodzona sztywność mięśni dodatkowych

Diagnoza

Zgodnie z historią rodzinną dziedziczenia autosomalnego dominującego, ćwiczenia, sztywność mięśni wywołana przeziębienie, słaba siła mięśni, elektromiografia wykazuje działanie tonizujące mięśnie, a podwyższone CK w surowicy może postawić diagnozę.

Diagnostyka różnicowa

1. Wrodzona sztywność mięśni: wrodzona miotonia jest autosomalną dominującą chorobą genetyczną, która charakteryzuje się trudnościami w rozluźnieniu mięśni po wysiłku fizycznym. Charakterystyka dystrybucji Wygląda jak sportowiec, ale słabe mięśnie.

2. Okresowy paraliż o wysokim stężeniu potasu: okresowy paraliż o wysokim stężeniu potasu ma napadową sztywność mięśni kończyn, słaby, może mieć kliniczną lub elektryczną sztywność mięśni, ale brakuje mu cech mięśni twarzy. Odpoczywaj po intensywnej aktywności, głodzeniu mięśni, potasie, przeziębieniu, nadużywaniu alkoholu, nadmiernych węglowodanach, indukowanych stresem, takich jak długotrwałe łagodne ćwiczenia, przyjmowanie węglowodanów może zmniejszyć lub wyeliminować napady padaczkowe. Zależność od temperatury nie jest tak znacząca jak na PC.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.