Zerwanie ścięgna Achillesa

Wprowadzenie do złamania ścięgna Achillesa Pęknięcie ścięgna Achillesa, jak sama nazwa wskazuje, jest pęknięciem tkanki ścięgna Achillesa. Klinicznie powszechne spontaniczne złamania ścięgna Achillesa zwykle występują w jednostronnych kończynach. Złamanie to może nastąpić na połączeniu ścięgna Achillesa-kości piętowej lub na połączeniu ścięgna Achillesa-mięśnia lub samej tkanki ścięgna Achillesa. Ponad 70% spontanicznych złamań pojawia się podczas ćwiczeń, a pacjenci często uprawiają atletykę, taką jak badminton, koszykówka, piłka nożna, tenis lub lekkoatletyka. Ścięgno Achillesa jest najgrubszym i najsilniejszym ścięgnem w ludzkim ciele. Ścięgno Achillesa ma około 15 cm długości i powstaje w wyniku połączenia ścięgien tricepsu łydki (mięsień podeszwy, brzuchatość łydki i głowa zewnętrzna). Podczas tego procesu włókna ścięgien ścięgna Achillesa są skręcone o 90 °. Główną funkcją ścięgna Achillesa jest zgięcie łydki i stawu skokowego, co jest najważniejszą anatomią siły mięśni łydki do stopy. Ludzie mogą stać prosto, stać twardo, biegać, skakać i polegać na nim. Jeśli nastąpi jednostronne zerwanie ścięgna Achillesa, nastąpi utykanie, a jeśli oba ścięgna Achillesa zostaną złamane, nie będą mogły chodzić. „Pukające ścięgna” w starożytnych chińskich karach odnoszą się do odcięcia dwustronnego ścięgna Achillesa więźnia, tak że traci on funkcję chodzenia. Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 2% Osoby wrażliwe: dobre dla sportowców w wieku od 30 do 50 lat Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: skręcenie kostki

Zerwanie ścięgna Achillesa

Urazy ścięgna Achillesa są częstsze, a gwałtowne skutki są główną przyczyną urazów ścięgna Achillesa.

Spontaniczne złamania występują najczęściej u osób sportowych w wieku od 30 do 50 lat. Ponadto osoby niesportowe i kobiety w wieku powyżej 50 lat są również dobrymi ludźmi. Jego zapadalność może sięgać 8,3 / 100 000 osób rocznie. Przerwa występuje głównie u mężczyzn, a stosunek mężczyzn do kobiet wynosi od 2: 1 do 18: 1. Jeśli z jednej strony kończyny dojdzie do zerwania ścięgna Achillesa, szanse na zerwanie drugiej strony ścięgna Achillesa można zwiększyć ponad 18 razy. Przyczyny spontanicznego pęknięcia mogą być wielowymiarowe, wrodzone wady kolagenu, choroby zakaźne, reumatyczne choroby immunologiczne, choroby endokrynologiczne, nieprawidłowe funkcje neurologiczne, nieprawidłowe poziomy hormonów, zmniejszone ukrwienie ścięgna Achillesa i nadmierne ćwiczenia. Zwyrodnienie ścięgna Achillesa, stosowanie fluorochinolonów, takich jak steroidy lub norfloksacyna, wysoka temperatura, zwapnienie ścięgien itp. Może powodować spontaniczne zerwanie ścięgna Achillesa.

Patofizjologia

Urazy ścięgna Achillesa są częstsze, gwałtowne skutki są główną przyczyną urazów ścięgna Achillesa Bezpośrednie gwałtowne skutki, takie jak uderzenie ciężkimi przedmiotami w ścięgno Achillesa, mogą powodować kontuzję ścięgna Achillesa, częściowe lub całkowite zerwanie, z powodu powierzchowności ścięgna Achillesa, podskórne, często ze skórą Uraz, przemoc pośrednia jest głównie gwałtownym skurczem mięśni, takim jak niewłaściwy start, niewłaściwa postawa lądowania itp., Triceps łydki nagle gwałtownie się skurczył, powodując uszkodzenie ścięgna Achillesa przez łzy, a także może być spowodowane ostrymi narzędziami, takimi jak szkło, noże itp. W przypadku mniej zanieczyszczonego otwartego urazu, zamknięte uraz ścięgna Achillesa może wystąpić w ścięgna Achillesa, środkowym odcinku i przejściu ścięgna mięśniowo-brzusznego, najczęściej niekonwencjonalne chaotyczne łzy.

Zapobieganie złamaniom ścięgna Achillesa

Autotest urazu ścięgna Achillesa

Podczas samokontroli znajdziesz depresję w dolnej jednej trzeciej łydki. Zerwanie ścięgna Achillesa zwykle występuje w dolnej trzeciej części połączenia łydki, gdzie ścięgno i brzuch mięśni są na skrzyżowaniu, najczęstszym uszkodzeniu ścięgna Achillesa.

Leczenie urazów ścięgna Achillesa

Podejrzenie odpoczynku po zerwaniu ścięgna Achillesa. Jeśli potrzebujesz zahamować, możesz użyć bandaża, ale musisz iść do szpitala na czas. Łagodne obrażenia ścięgna Achillesa wymagają utrwalenia gipsu i są zazwyczaj mocowane przez 4-6 tygodni, aby umożliwić wyleczenie ścięgna Achillesa. Ciężkie obrażenia zerwania ścięgna Achillesa wymagają operacji.

Zerwanie ścięgna Achillesa Powikłania zwichnięcie kostki

Oprócz ścięgna Achillesa na łydce istnieje kilka innych ścięgien, które również pełnią niektóre funkcje ścięgna Achillesa. Dlatego, mimo że pięta jest złamana, staw skokowy nadal może zrobić mały palec u nogi i podnieść piętę. Oprócz bólu pacjenta badanie ma wpływ i może być mylone z ostrym zwichnięciem. Mięśnie mają silną elastyczność, a końce ścięgien są wciągane do góry, a po długim czasie ciężko jest je ściągnąć. Aktywność kostki nie działa i nie możesz użyć swojej siły.

Objawy zerwania ścięgna Achillesa Częste objawy Obrzęk stawu skokowego Ból stawu skokowego Zerwanie ścięgna ścięgna

Objawy i znaki

Mięsień brzuchatego łydki i ścięgno podeszwy za łydką łączą się, tworząc grubą i bardzo silną ścięgno. Ścięgno Achillesa nazywa się strukturą stawu skokowego. Główną funkcją jest zginanie stawu skokowego, utrzymanie równowagi węzła oraz bieganie i skakanie. Przyśrodkowemu ścięgna ścięgna Achillesa towarzyszy skierowanie w dół, ponieważ mięśnie przepony są małe, siła skurczu jest słaba.

Kiedy jesteś ranny, możesz usłyszeć dźwięk pęknięcia ścięgna Achillesa, natychmiast pojawia się ból pięty, obrzęk, wybroczyny, osłabienie chodu, nie może się podnieść, sprawdzić można w pęknięciu ścięgna Achillesa do tkliwości i depresji, pustki, częściowego uszkodzenia Dysfunkcja pourazowa nie jest oczywista i jest traktowana jak uraz tkanki miękkiej. Ultradźwięki mogą wykryć lokalizację i rodzaj uszkodzenia ścięgna Achillesa.

Zerwanie ścięgna Achillesa

Typowe badania obrazowe obejmują ultradźwięki i jądrowy rezonans magnetyczny. Ultradźwięki to obecnie najdokładniejsza metoda diagnostyczna do diagnozowania pęknięcia ścięgna Achillesa. Obserwując ciągłość włókna ścięgna Achillesa, ultradźwięki mogą nie tylko ustalić, czy ścięgno Achillesa jest zerwane, ale także ustalić lokalizację zerwania ścięgna Achillesa, co jest pomocne w ustaleniu planu leczenia.

Diagnoza zerwania ścięgna Achillesa

Klinicznie diagnozę zerwania ścięgna Achillesa można zasadniczo ustalić na podstawie wywiadu medycznego i badania klinicznego. W czasie badania fizykalnego depresję ścięgna Achillesa można dotknąć w miejscu ścięgna Achillesa pacjenta. Ponadto pacjent może stać samodzielnie lub ścisnąć mięśnie łydek w kolanach pacjenta, aby obserwować aktywność stawu skokowego. W przypadku pacjentów, których nie można ustalić, można wykonać badanie obrazowe w celu ułatwienia diagnozy. Ultradźwięki mogą wykryć lokalizację i rodzaj uszkodzenia ścięgna Achillesa.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.