Glukagonoma

Wprowadzenie do glukagonomy Glukagonoma (GCGN) jest guzem komórkowym wysepki A (α2), który wydziela nadmiar glukagonu, charakteryzujący się głównie migracją skóry, martwiczym rumieniem, cukrzycą, niedokrwistością, językowym i kątowym zapaleniem warg, sromem Zapalenie pochwy, niski poziom aminokwasów itp., Znany również jako zespół hiperglikemii. Bardziej złośliwe, często wczesne przerzuty. Średnica guza wynosi zwykle 1,5 do 3 cm, a czasami cała trzustka jest guzem. Po wczesnym chirurgicznym usunięciu guza uszkodzenie skóry i cukrzyca mogą szybko zniknąć. Choroba występuje częściej u osób w średnim wieku i osób w wieku od 40 do 70 lat. Kobiety częściej niż mężczyźni, a większość z nich to kobiety w okresie menopauzy. Większość przypadków trwa dłużej niż 1 rok, a niektóre trwają ponad 12 lat. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,005% -0,008% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: niedokrwistość, zapalenie rogówki, niedożywienie, otępienie, zanik nerwu wzrokowego, oczopląs, ataksja

Przyczyna glukagonomii

Proliferacja komórek wysepki A (20%)

Większość glukagonom jest jednorazowa, z czego 60% jest złośliwych. Czasami choroba może być spowodowana proliferacją komórek wysepki trzustkowej A. Guz jest rozprowadzany z najbardziej trzustkowym ogonem, a następnie trzustką i głową trzustki.

Patogeneza

Glukagon jest wydzielany przez komórki wysepki A (α2) i jest jednołańcuchowym polipeptydem składającym się z 16 aminokwasów o masie cząsteczkowej 3485. Glukagon jest syntetyzowany na ciele białka rdzenia komórki α2 i otrzymuje powłokę z aparatu Golgiego z wytworzeniem α2. Granulki glukagon mogą mieć prekursor o większej masie cząsteczkowej, gdy są syntetyzowane w komórkach α2, zwanych pre-glukagonem, a komórki wysepki α2 wydzielają glukagon około 1 mg dziennie. Ostatnio osocze ludzkie mierzono metodami immunologicznymi. Glukagon występuje w kilku różnych rozmiarach cząsteczek, około 55% to glukagon o wysokiej masie cząsteczkowej zwany glukagonem, masa cząsteczkowa wynosi około 160 000 Da; 35% to „prawdziwy” glukagon, masa cząsteczkowa wynosi 3500 Da Drugi, zwany glukagonem, ma masę cząsteczkową 9000 Da, która jest tylko niewielką ilością i może być prekursorem proglukagonu.

Normalny poziom glukagonu w normalnym ludzkim osoczu wynosi 50-100 pg / ml U pacjentów z glukagonomą podstawowy poziom glukagonu w osoczu jest często znacznie zwiększony, często powyżej 1000 pg / ml, u większości pacjentów. Wzrost poziomu glukagonu w osoczu pochodzi z „prawdziwego” glukagonu, czasem zwiększa się również proglukagon o wysokiej masie cząsteczkowej (9000Da), patofizjologiczną podstawą glukagonomii jest nadmierna trzustka Katabolizm glukagonu; glukagon aktywuje fosforylazę wątroby, wspomaga rozkład glikogenu na glukozę; promuje również glukoneogenezę, klonowanie glikogenu w wątrobie i glikogenolizę wątroby Efektem jest podwyższony poziom cukru we krwi, zmniejszona tolerancja glukozy, rozkład tłuszczu jest często antagonizowany przez wtórnie zwiększone wydzielanie insuliny bez nadmiernego tworzenia się ketonu, poziomy wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu są nadal w normalnym zakresie, ale katabolizm białek jest często oczywisty W przypadku niskiej aminokwasów i niedożywienia występowanie zapalenia skóry jest podobne do zmian skórnych po długotrwałym wstrzyknięciu egzogennej hiperglikemii trzustki Po usunięciu glukagonomii zapalenie skóry może się zagoić bez nawrotu. Powstawanie to wiąże się z niskim poziomem aminokwasów po nadmiernym katabolizmie glukagonu, a także jest przyczyną zapalenia skóry, a ponadto zapalenie jamy ustnej, zapalenie warg, zapalenie języka i niedokrwistość są również związane z hipoaminokwasolemią. Objawy, takie jak zapalenie skóry, zapalenie warg i zapalenie warg, można złagodzić po zastosowaniu różnych roztworów aminokwasów.

Według Binnicka (1977) 19 przypadków opisano szczegółowo w 19 przypadkach, 10 przypadków ogona trzustki (47,6%), 5 przypadków ciała trzustki (23,8%), 2 przypadki ciała trzonu i ogona, 1 przypadek głowy trzustki i szyi trzustki, trzustki W 1 przypadku szyi przeszło około 60% przypadków przerzutów. Najczęstszą częścią jest wątroba, a następnie węzły chłonne, które są przenoszone do kręgosłupa i lewej nadnerczy. Komórki pod mikroskopem świetlnym są wielokątne lub kolumnowe, a ich rozmiary są różne. Rozszczepienie jądrowe jest rzadkie. Komórki nowotworowe są ułożone w strukturę gniazdową lub siatkową. Niektóre miejsca są podobne do stokrotek lub przypominające acinar. Między komórkami są tkanki włókniste. Tkanki złośliwe są bogate w naczynia krwionośne. Pod mikroskopem elektronowym cechy komórek α2 są okrągłe. Gęste granulki wydzielnicze, ale inne komórki zawierają różne granulki. Pośredni fluorescencyjny test immunologiczny może potwierdzić, że glukagon jest zawarty w komórkach nowotworowych, a reakcja immunofluorescencyjna przeciwciała glukagonowego może potwierdzić diagnozę. Najbardziej oczywiste zmiany skórne znajdują się pod mikroskopem. Zmiany histologiczne były nekrotyczne i lizą górnej warstwy naskórka, powodując pęknięcie pęcherzowe. Łagodny naciek limfocytowy wokół naczyń krwionośnych w naskórku W zmianach długofalowych zaobserwowano niespecyficzne zmiany przypominające zapalenie skóry. Acanthosis Nie spongiosis, Clostridium keratynocytów pyknotic jąder, bez akantoliza, immunofluorescencji ujemną.

Zapobieganie glukagonomii

Życie jest normalne. Zwróć uwagę na połączenie pracy i wypoczynku, zachowuj optymistyczne, pozytywne podejście do życia oraz unikaj alkoholu i tytoniu. Nie ma specjalnych skutecznych środków zapobiegawczych w przypadku tej choroby. Wczesne wykrycie i wczesna diagnoza są kluczem do zapobiegania i leczenia tej choroby.

Powikłania glukagonomii Powikłania niedokrwistość zapalenie rogówki dystrofia otępienie zanik wzrokowy oczopląs trądzik ataksja

1. Utrata masy ciała, zmęczenie, zapalenie języka i kątowe zapalenie warg, niedokrwistość jest bardzo powszechna, a jej mechanizm związany jest ze spożywaniem nowotworów oraz poprawą katabolizmu glukagonu i metabolizmu, co prowadzi do niedożywienia.

2. Niewielka liczba pacjentów ma w przeszłości nerwicę psychiczną, taką jak demencja, zanik nerwu wzrokowego, jedzenie plwociny, oczopląs, ataksja i nieprawidłowe odbicie.

Glukagonoma Objawy Częste objawy Glukokortykoidy Wydzielony polisacharyd Mocz Częściowa kwasica leukamurowa Kwasica

Najważniejszymi objawami są wysypka i cukrzyca. Wysypka ma określone cechy. Nazywa się martwiczym rumieniem migracyjnym (NME). Jest to głównie rumień regionalny, ale także łuszczy czerwone grudki i płytki nazębne. Wysypka często ma kształt pierścienia lub jest zakrzywiona. Może być pęcherzowa, zmiażdżona i pokryta skorupą. Można ją łatwo zarazić bakteriami i drożdżami, a także wysypka pęcherzowa nekrotyczna i rozpuszczalna. Gdy początkowa zmiana zaczyna się goić, pigment pozostaje w obszarze gojenia. Tonąc, zmianę można przesunąć z jednej części do drugiej, a rumień może wystąpić we wszystkich częściach ciała, ale górna część tułowia, podbrzusze, pachwina, pośladki, krocze, kończyny dolne i twarz są częstsze, podczas gdy kończyny górne Mniej, zmiana musi być leczona przez 1 do 2 tygodni. Zmiany skórne w tym samym przypadku mogą być rumieniem, wybrzuszeniem, bliznami, normalnymi itp. Zmiany skórne nie są łatwe do wyleczenia, a niewielkie rany lub kleje medyczne mogą zostać zetknięte ze skórą. Powoduje zmiany skórne. Wczesne przypadki są diagnozowane przez dermatologów z powodu długotrwałych zmian skórnych. Patogeneza zmian skórnych glukagonomii może być spowodowana trzustką Zwiększone wydzielanie glukagonu, prowadzące do zwiększonego katabolizmu składników odżywczych, powodujące niską aminokwasową, niedożywienie poprzez niską aminokwasową, uszkodzenia lub uszkodzenia skóry lub z powodu niedoboru cynku, znanego również jako glukagon Lub bezpośredni wpływ niektórych substancji wydzielanych przez nowotwór na skórę, zmiany skórne mogą całkowicie zniknąć po usunięciu guza.

Ponad 95% pacjentów ma objawy cukrzycy, objawy niezależne od insuliny i łagodniejsze, często kontrolowane przez dietę lub leki doustne; czasami stan jest cięższy i wymaga kontrolnego wstrzyknięcia dużej dawki insuliny, nigdy nie obserwowany Zgłoszenia pacjentów z kwasicą ketonową mogą zrównoważyć działanie glukagonu, ponieważ większości pacjentów towarzyszy podwyższone stężenie insuliny w osoczu.

Częste są również utrata masy ciała, zmęczenie, zapalenie języka i wargowe zapalenie warg, niedokrwistość i inne objawy, których mechanizm jest związany ze zużyciem guza i katabolizmem glukagonu oraz poprawą składników odżywczych, co prowadzi do niedożywienia, 50% przypadków może mieć biegunkę Jest to również jeden z powodów utraty wagi.

1/5 do 1/3 przypadków wystąpiło bez krzepnięcia nieprawidłowych naczyń krwionośnych, żółtaczka występuje rzadko, występuje w głowie ucisku guza trzustki wspólnego przewodu żółciowego.

Niewielka liczba pacjentów ma w przeszłości nerwicę psychiczną, taką jak demencja, zanik nerwu wzrokowego, jedzenie plwociny, oczopląs, ataksja, nieprawidłowe odruchy itp., Objawy neurologiczne są spowodowane rozległymi zaburzeniami centralnego układu nerwowego i dużą liczbą glukagonów Związany z ośrodkowym układem nerwowym.

Badanie glukagonomii

1. Ogólne testy laboratoryjne: Niska aminokwasemia, dodatni poziom glukozy w moczu, podwyższony poziom glukozy we krwi lub obniżona tolerancja glukozy, zwiększona szybkość sedymentacji erytrocytów, dodatnia hemoglobinemia w komórkach dodatnich i komórki nowotworowe w soku dwunastniczym guza trzustki.

2. Test radioimmunologiczny na glukagon w osoczu

(1) Podstawowe oznaczanie glukagonu znacznie wzrasta, co może przekraczać 1000 pg / ml, co jest 5-10 razy normalne, a wartość normalna wynosi 50-100 pg / ml. W literaturze odnotowano stężenie glukagonu w osoczu u pacjentów z glukagonomą. Do 380 ~ 9600pg / ml glukoza doustna lub dożylna nie może hamować wydzielania glukagonu.

(2) Test stymulacji glukagonu w osoczu: W przypadkach, w których trudno jest ustalić diagnozę, można zastosować sekretagogów komórek A trzustki, takich jak arginina i alanina, a stężenie glukagonu w osoczu wzrasta po wstrzyknięciu, ale reakcja ta występuje również Ten test nie jest swoistą metodą diagnostyczną glukagonomii, występującą w proliferacji komórek pierwotnej lub wtórnej wysepki A.

3. Test tolbutamidu (D860) Normalne dożylne wstrzyknięcie tolbutamidu może stymulować wydzielanie insuliny i hamować glukagon, obniżając poziom glukozy we krwi U pacjentów z glukagonomą dożylne wstrzykiwanie tolbutamidu Przeciwnie, może powodować znaczny wzrost glukagonu, insulina również powoli rośnie, ale spadek glukozy we krwi nie jest oczywisty lub tylko powoli spada, test ten sugeruje możliwość glukagonomii.

4. Odpowiedź na egzogenny glukagon Po dożylnym wstrzyknięciu 0,25-0,5 mg glukagonu u zdrowych ludzi poziom insuliny w osoczu i poziom glukozy we krwi znacznie wzrosły, ale u pacjentów z glukagonomą, z powodu długotrwałego endogennego stężenia w osoczu Glukagon jest zwiększony, nie jest wrażliwy na egzogenny glukagon Mimo że dożylny glukagon, reakcja na stężenie glukozy w osoczu jest nadal bardzo wolna, powolna odpowiedź tej metody może być przydatna w diagnozie glukagonomii. Metoda, ale wrażliwi ludzie nie mogą wykluczyć choroby.

5. Badanie posiłku barowego i angiografia niedociśnienia dwunastnicy jedynie pomagają w rozpoznaniu guza komórek trzustkowych trzustki, co znajduje odzwierciedlenie w wewnętrznej ścianie zstępującego segmentu dwunastnicy, ale choroba występuje w głowie trzustki. W niektórych przypadkach jelito czcze i jelito kręte są grube i pomarszczone, a przyczyna jest niejasna.

6. Angiografia tętnic trzewnych i tętnic trzustkowych może zdiagnozować ponad 70% guzów komórek wysp trzustkowych, ale nie jest jasne, z których komórek pochodzi guz.

7. Badanie USG wątroby i trzustki oraz badanie TK mogą zdiagnozować pierwotne uszkodzenie trzustki i stwierdzić, czy wątroba ma zmiany przerzutowe.

8. Obserwacja komórek nowotworowych za pomocą mikroskopii elektronowej tkanek nowotworowych zgodnie z charakterystyką komórek wysepek A. Tkanka nowotworowa zawiera wysokie stężenia glukagonu.

Diagnoza i diagnoza glukagonomii

Diagnoza

Zgodnie z objawami klinicznymi typowe specyficzne zmiany skórne są bardzo podobne we wszystkich przypadkach, cukrzycy, utracie masy ciała, językowym i kątowym zapaleniu warg, biegunce itp., W połączeniu z badaniami laboratoryjnymi i innymi badaniami dodatkowymi.

Diagnostyka różnicowa

Glukagonoma ma uszkodzenie skóry i podwyższony poziom glukagonu w osoczu, dlatego należy zidentyfikować przypadki zmian skórnych i podwyższonego poziomu glukagonu:

Uszkodzenie skóry

(1) uszkodzenie skóry u pacjentów z glukagonomą jest martwiczymi i katabolicznymi zmianami rumieniowymi; powinno być związane z łagodnym rodzinnym pęcherzycą, liściastym pęcherzycą, rozproszoną łuszczycą krostkową, toksyczną martwicą naskórka i innymi chorobami Identyfikacja

(2) Pacjentów ze zmianami skórnymi i guzami jednocześnie należy odróżnić od zapalenia skórno-mięśniowego, czarnej akantozy i nabytej rybiej łuski.

2. Wzrost stężenia glukagonu w osoczu jest znacznie zwiększony w guzach komórek wysepki A, ale nieznacznie podwyższony w następujących stanach i chorobach: spożycie białka, głód, zaprzestanie podawania insuliny, kwasica, mocznica, infekcja, wysiłek fizyczny należy zidentyfikować cukrzycę, marskość wątroby, zespół Cushinga, akromegalię, guz chromochłonny, ostre zapalenie trzustki i leczenie kory kory nadnerczy.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.