Rodzinne krwotoczne zapalenie nerek

Wprowadzenie do rodzinnego krwotocznego zapalenia nerek Rodzinne krwotoczne zapalenie nerek (zespół Alporta, AS) jest chorobą dziedziczną. Samuelson po raz pierwszy opisał go w 1874 r., A Dickinson w 1875 r. W literaturze nazywa się go dziedzicznym zapaleniem nerek, dziedzicznym postępującym zapaleniem nerek, dziedzicznym przewlekłym postępującym. Zapalenie nerek, dziedziczne przewlekłe zapalenie nerek, objawy kliniczne krwiomoczu, głuchota neurologiczna, choroby oczu i przewlekła niewydolność nerek. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: zapalenie nerwu wzrokowego tylnego, tętniak aorty wstępującej

Przyczyny rodzinnego krwotocznego zapalenia nerek

Dominujące dziedzictwo związane z seksem (35%):

Główne dziedzictwo tej choroby, ponieważ gen powodujący chorobę znajduje się na chromosomie X, dziedzictwo jest związane z płcią, teściowa jest również przekazywana kobiecie, a dzieci mają równe szanse zachorowania, 50%, ojciec nie przechodzi na dziecko, ale wszystkie córki są przekazywane. Tak więc w rodzinie jest więcej kobiet niż mężczyzn, ale mężczyzna jest cięższy od kobiety, ponieważ kobieta ma normalny homologiczny chromosom (heterozygotyczny), podczas gdy mężczyzna nie ma (pół-zygota).

Autosomalne dominujące dziedziczenie (30%):

W ten sposób dziedziczone są rodziny 1/7 ~ 1/3. Ponieważ gen wywołujący chorobę znajduje się na autosomie, dziedzictwo nie ma nic wspólnego z płcią. Chorzy lub dzieci matki mają taką samą szansę zachorowania, około połowa ojca może przekazać dziecko, pacjent Nasilenie choroby nie ma nic wspólnego z płcią, podobnie jak u mężczyzn i kobiet.

Autosomalne dziedziczenie recesywne (25%):

Chorobę tę opisano w tej chorobie po 1981 r. I obecnie jest rozpoznawana, ale tak odziedziczona rodzina jest rzadka. Patogenny gen znajduje się również na autosomie, ale fenotyp heterozygotyczny jest normalny, ale homozygotyczny jest tylko Pacjenci z objawami klinicznymi są często dziećmi bliskich krewnych (rodzice są nosicielami genów chorobotwórczych, a ich dzieci mają 1/4 szansy na stanie się nosicielem genów o normalnym fenotypie. / 2), niedawno zidentyfikowano również lokalizację genu sprawczego na chromosomie, również COL4A3 i COL4A4 na chromosomie 2.

Patogeneza

Dziedziczne zapalenie nerek jest chorobą błony podstawnej, a kolagen IV jest głównym składnikiem błony podstawnej, dlatego przed omówieniem patogenezy tej choroby krótko opisz współczesne zrozumienie struktury kolagenu IV.

Cząsteczka kolagenu IV składa się z trzech łańcuchów peptydowych α (IV) i ma potrójną strukturę helisy. Z wyjątkiem centralnego regionu helisy, koniec aminowy jest regionem TS, koniec karboksylowy jest rozszerzonym na końcu niekolagenowym regionem NC1, a cztery cząsteczki kolagenu IV są grupami aminowymi. Końce są połączone, a końce karboksylowe dwóch cząsteczek kolagenu IV są połączone ze sobą, tworząc stent podobny do sieci.

Znanych jest pięć rodzajów podjednostek łańcucha α stanowiących cząsteczki kolagenu IV, mianowicie od α1 (IV) do α5 (IV), aw ostatnich latach znaleziono szósty typ α6 (IV), wśród których α1 (IV), α3 (IV) i α5 ( Sekwencje aminokwasowe IV) są podobne, podczas gdy sekwencje aminokwasowe α2 (IV), α4 (IV) i α6 (IV) są podobne i można je podzielić na dwa typy, które składają się z α1 (IV) i α2 (IV). Izoformy cząsteczek kolagenu IV składają się z α3 (IV) do α6 (IV). Wiadomo, że łańcuchy peptydowe α1 (IV) i α2 (IV) są szeroko rozmieszczone w różnych błonach podstawnych i α3 (IV), Łańcuchy peptydowe α4 (IV) i α5 (IV) mają jedynie ograniczony rozkład tkanek, głównie rozmieszczonych w GBM, błonie przedniej soczewki i siatkówce (błona podstawna ucha wewnętrznego nie była badana z powodu trudności w badaniu), to znaczy główna zmiana choroby, α6 ( IV) Dystrybucja tkankowa łańcucha peptydowego nie jest w pełni zrozumiała Wstępne dane pokazują, że jest to również dystrybucja skończona, więc można wywnioskować, że zmutowany łańcuch kolagenu IVα w błonie podstawnej tej choroby powinien znajdować się w zakresie od α3 (IV) do α6 (IV).

Jak wspomniano powyżej, mutacje COL4A3 do COL4A6 zostały potwierdzone w tej chorobie. Zbadano najbardziej zmutowaną formę COL4A5. Zgłoszono niektóre mutacje oraz zgłoszono mutacje, delecje i insercje, kompleksy powtarzalne i delecyjne lub Powtarzane i odwrócone złożone rearanżacje genów itp. Wywnioskowano, że mutacje genów prowadzą do chorób enzymatycznych, nieprawidłowości enzymów powodują barierę syntezy molekularnej kolagenu IV lub szybkość rozkładu, co powoduje chorobę błony podstawnej, ale jak dotąd brak dowodów na enzymologię, to Nie można ustalić tej hipotezy, obecnie uważa się, że choroby genetyczne mogą bezpośrednio prowadzić do nieprawidłowości w kolagenie IV, ponieważ zmutowany DNA może odgrywać rolę w procesie transkrypcji, translacji i translacji modyfikacji łańcucha peptydowego i tworzenia łańcucha peptydowego kolagenu IV.

Jak opisano powyżej, patologiczna GBM pacjenta nie ma antygenu zespołu Goodpasture, o którym wiadomo, że jest regionem NC1 łańcucha peptydowego α3 (IV) .U pacjentów z autosomalnym dominującym lub recesywnym dziedziczeniem choroby występuje mutacja. Gen COL4A3, który powoduje nieprawidłowość łańcucha peptydowego α3 (IV), sprawia, że ​​antygen zespołu Goodpasture jest nieobecny, co jest łatwe do zrozumienia, ale w jaki sposób mutacja genu COL4A5 prowadzi do braku antygenu zespołu Goodpasture u pacjentów z tym dominującym genem dominującym powiązanym z chorobą? Niektóre osoby poczyniły wiele spekulacji, że największą możliwością jest to, że konstytutywny wariant łańcucha peptydowego α5 (IV) po mutacji COL4A6 niszczy stabilną strukturę dojrzałego kolagenu IV, powodując, że łańcuch peptydowy α3 (IV) nie może wejść do tej cząsteczki kolagenu IV lub szybko Usunięcie kolagenu IV prowadzi do braku α3 (IV) w GBM. Wyjaśnienie to jest uzasadnione i należy je zweryfikować. Kiedy Reeders wyjaśnił to w 1992 r., Nie znaleziono mutacji w COL4A6 i COL4A4 i jak te dwie mutacje genowe prowadzą do syntezy Goodpasture. Brak antygenu nie został jeszcze wyjaśniony, patogeneza tej choroby może mieć następujące punkty:

1. Biologia molekularna Kolagen typu IV jest głównym składnikiem kolagenu błony podstawnej Pojedynczy łańcuch kolagenowy typu IV wchodzi do komórki, tworząc potrójną cząsteczkę helisy, a następnie wydziela komórkę do macierzy zewnątrzkomórkowej. W błonie podstawnej ssaków co najmniej 5 Genetycznie odrębne cząsteczki kolagenu typu IV, które są identyczne z innymi kolagenami Łańcuch prokolagenu IV składa się z głównego regionu kolagenu i karboksy-końcowego regionu niekolagenowego, a region kolagenu zawiera powtórzenie tripletu glicyna-XY. , X i Y oznaczają różne inne aminokwasy, a tworzenie potrójnej helisy cząsteczki kolagenu typu IV rozpoczyna się od utworzenia wiązania disiarczkowego na karboksy-końcowym nie-kolagenowym regionie odpowiedniego łańcucha, a łańcuchy są składane w strukturę potrójnej helisy i przechodzą do końca aminowego. Proces ten jest podobny do ciągnięcia zamka błyskawicznego. Kolagen typu IV i śródmiąższowy są ważne w dwóch aspektach. Te cechy wpływają na strukturę makrocząsteczkową, którą może tworzyć. Po pierwsze, śródmiąższowy kolagen traci wydzielanie z układu hormonalnego. Region niekolagenowy na końcu karboksylowym, podczas gdy potrójna helisa kolagenu typu IV zachowuje swój region końcowy karboksy, a po drugie łańcuch kolagenu typu IV jest oddalony. -XY glicyny powtórzeń, tym samym zwiększając potrójną spiralną sprężynę, Ⅳ potrójnej helisy kolagenu jest utworzona przez strukturę sieci pomiędzy cząsteczkami różnych typów połączeń:

(1) Podwiązanie od końca do końca: tzn. Końce karboksylowe dwóch potrójnych helis kolagenu typu IV są połączone.

(2) Cztery potrójne helisy wytwarzają efekt kowalencyjny na swoim końcu aminowym.

(3) Połączenie boczne: koniec karboksylowy potrójnej helisy jest przyłączony do regionu kolagenu innej potrójnej helisy Te interakcje tworzą sprężyste, niefibrylarne, wielostronne rusztowanie i sklonowano 6 kodujących IV. Geny kolagenu kodują odpowiednio α1 (IV) i α2 (IV), a geny COL4A1 i COL4A2 łańcucha znajdują się na chromosomie 13; geny COL4A3 i COL4A4 kodujące α3 (IV) i α4 (IV) znajdują się na chromosomie 2 Geny COL4A5 i COL4A6 kodujące łańcuchy α5 (IV) i α6 (IV) znajdują się na długim ramieniu chromosomu X; COL4A1 i COL4A2, COL4A3 i COL4A4, COL4A5 i COL4A6 są ustawione odpowiednio jeden na drugim, dzieląc dwukierunkowy promotor. Geny mają podobieństwa, każdy gen ma około 50 eksonów, a kilka eksonów na końcu 3 'genu jest ligowanych z regionem kodującym koniec karboksylowy, a różnica w sekwencji kodującej koniec karboksylowy powoduje specyficzność antygenu, wielkość cząsteczki. I heterogeniczność ładunku i tak dalej.

Habib i wsp. Oraz DiBona stwierdzili, że zawartość hydroksyproliny w błonie podstawnej w zespole Alporta była zmniejszona w porównaniu z grupą kontrolną, ale spadek zawartości hydroksyproliny w błonie podstawowej był również charakterystyczny dla wielu postępów choroby nerek. Tina i wsp. Stwierdzili, że wzrost wydalania glikozydów hydroksylizyny w moczu u pacjentów z zespołem Alporta, co oznacza, że ​​rozkład kolagenu jest wzmocniony, ale Schroeder i wsp. Stwierdzili, że pacjenci z zespołem Alporta i inni pacjenci z niewielką chorobą kulki wypisywani z moczu. Nie ma różnicy w glikozydach hydroksylizyny.

Kleppel i wsp. Stwierdzili, że w kłębuszkowej błonie podstawnej mężczyzn z zespołem Alporta brakuje łańcuchów α3 i α4 kolagenu typu IV, a później udowodniono, że brak tych łańcuchów był spowodowany mutacją genu COL4A5 kodującego łańcuch α5 (IV). A pośrednie dowody sugerują szczególny związek między łańcuchami α3 (IV), α4 (IV) i α5 (IV) w kłębuszkowej błonie podstawnej i innych błonach podstawnych, które są jednocześnie rozmieszczone w nerkach, oczach, ślimaku i W błonie piwnej splotu naczyniówkowego można wyjaśnić, że zespół może mieć zarówno nieprawidłowości oka, jak i ucha.

Łańcuchy α3 (IV) i α4 (IV) wraz z łańcuchem α5 (IV) mogą tworzyć potrójną helisę, więc mutacja genu COL4A5 zapobiega tworzeniu się tych łańcuchów w kłębuszkowej błonie podstawnej. Obecnie podejrzewa się, że kodują dwa łańcuchy α5 (IV) Rodzaj mutacji genu COL4A5 zapobiega tworzeniu się przez błonę podstawną łańcuchów α3 (IV) i α4 (IV), a wszelka mutacja wpływająca na region karboksy-końcowy łańcucha α5 (IV) uniemożliwia jego połączenie z łańcuchami α3 (IV) i α4 (IV). Aby zapobiec tworzeniu potrójnej helisy, mutacje, które zmieniają resztę glicyny regionu kolagenu α5 (IV), mogą zapobiegać normalnemu zwijaniu się w potrójną helisę, prowadząc do degradacji wszystkich łańcuchów (samobójstwo prokolagenu), genetycznie zmodyfikowanych komórek zmutowanych COL4A5 lub Metoda zwierząt transgenicznych może potwierdzić tę hipotezę.

2. Mechanizm postępu uszkodzenia nerek

Nie jest jasne, która ścieżka COL4A5 ostatecznie prowadzi do niewydolności nerek, chociaż kłębuszkowa błona podstawna w chwili urodzenia ma niedobór łańcuchów α3 (IV), α4 (IV), α5 (IV) u mężczyzn z zespołem Alporta. Znaczne nieprawidłowości w filtracji kłębuszkowej i selektywne przepuszczanie występują wiele lat później, na poziomie histologicznym, od błony podstawnej kłębuszków u dzieci płci męskiej z zespołem Albera po rozlane kłębuszki dorosłych mężczyzn Pogrubienie i rozwarstwienie błony podstawnej wymaga znacznego czasu, który jest równoległy do ​​naturalnego przebiegu filtracji kłębuszkowej i selektywnych zmian przepuszczalności, dlatego konieczne jest zbadanie składu molekularnego błony podstawnej podczas tego procesu. Jakie zmiany, proces stwardnienia kłębuszkowego w tej chorobie jest wyjątkowy i które aspekty są podobne do zmian kłębuszkowych zespołu nie-Alport.

Łańcuchy α1 (IV) i α2 (IV) często znajdują się w regionie podbłonkowym krezki i błony podstawnej kłębuszków nerkowych. W przebiegu nefropatii cukrzycowej i proliferacyjnego kłębuszkowego zapalenia nerek łańcuchy te pochodzą z błony podstawnej kłębuszków nerkowych. Zniknął, ale nadal występuje w rozszerzonym mesangium W zespole Alporta nie ma takiej zmiany w rozmieszczeniu łańcuchów α1 (IV) i α2 (IV), które są obecne w błonie podstawnej kłębuszków nerkowych. Kolagen V i VI są rozmieszczone tylko w błonie podstawnej pod mezangium i śródbłonkiem w normalnym czasie, ale w całej warstwie kłębuszkowej błony podstawnej w przypadku zespołu Alporta i ze stwardnieniem kłębuszkowym Nagromadzenie, ale zanika z kłębuszkowej błony podstawnej w nefropatii cukrzycowej i błony proliferacyjnej kłębuszkowego zapalenia nerek, w zespole Alporta, innych składników macierzy kłębuszków, takich jak łańcuchy A i B lamininy, Dystrybucja siarczanu heparyny, nidogenu i glikozydów białkowych jest również nieprawidłowa.

Melvin i wsp. Zaobserwowali usunięcie amyloidu P w kłębuszkowej błonie podstawnej mężczyzn z zespołem Alporta, substancji, która jest normalnym składnikiem glikoproteinowym kłębuszkowej błony podstawnej, ściany mezangialnej i naczyniowej, chociaż skrobia jest znana. Białko P może wiązać się z karboksylowym regionem niekolagenowym kolagenu typu IV, ale jego ligand na kłębuszkowej błonie podstawnej in vivo nie został jeszcze zidentyfikowany.

Nie jest jasne, czy nieprawidłowości tych kłębuszkowych składników błony podstawnej są funkcjonalnie ważne, ale pewne jest, że mutacje w genie COL4A5 pod pewnymi względami zmieniają biosyntezę i wydzielanie niektórych składników błony podstawnej.

Rodzinne zapobieganie krwotocznemu zapaleniu nerek

Należy zwrócić uwagę, aby uniknąć infekcji, zmęczenia i ciąży, należy również wyłączyć leki nefrotoksyczne, aby zapobiec chorobie.

Powikłania krwotoczne rodzinnego zapalenia nerek Powikłania tylne zapalenie nerwu wzrokowego wstępujący tętniak aorty

W rodzinie dziedzicznego zapalenia nerek pacjenci często mają wiele niespecyficznych zmian, takich jak choroba tarczycy, niedobór IgA, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, wstępujący tętniak aorty, wada anorektalna, psychoza i dysplazja włóknisto-mięśniowa.

Rodzinne objawy krwotocznego zapalenia nerek Częste objawy Zaburzenia klirensu moczowego Głuchota Tendencja do krwawień Łechtaczka Małopłytkowość Trombocytopenia Białko białka w moczu Krwiomocz Mocz Nadciśnienie Zespół nerczycowy

1. Wydajność nerek

Głównym objawem klinicznym zespołu Alporta jest krwiomocz. U dotkniętych mężczyzn mężczyzn występuje uporczywe krwiomocz mikroskopowy. W wieku 20 lat u wielu pacjentów często dochodzi do epizodów ciężkiego krwiomoczu po zakażeniu górnych dróg oddechowych. Kobiety często są heterozygotyczne i mogą wykazywać przerywany krwiomocz. 10% do 15% heterozygotycznych kobiet nigdy nie miało krwiomoczu. U chorego chłopca może wystąpić krwiomocz w ciągu 1 roku życia i prawdopodobnie wystąpi on po urodzeniu. Chłopiec, który nie miał krwiomoczu w wieku 10 lat, nie jest już możliwy.

Mężczyźni z tą chorobą często kończą się białkomoczem. Na początku jest to tylko mikroalbuminuria. Białko moczu stopniowo rośnie wraz z wiekiem i często rozwija się w zespół nerczycowy. Częstość występowania i nasilenie nadciśnienia tętniczego również wzrasta z wiekiem. Chociaż zespół może rozwinąć się w niewydolność nerek przed 10 rokiem życia, u większości pacjentów rozwija się krańcowa choroba nerek w wieku od 20 do 50 lat. Rokowanie u mężczyzn jest złe. U wszystkich mężczyzn rozwija się krańcowa choroba nerek i szybkość rozwoju Istotna zmienność wewnątrz rodziny, niektórzy uczeni zauważyli, że tempo progresji do niewydolności nerek w tej samej rodzinie jest dość ustalone, i uważano, że heterogeniczność tego fenotypu odzwierciedla związek z określonymi genami lub czynnikami środowiskowymi. Obecnie uważa się, że efekt ten jest niejednorodnością alleli wtórnych do mutacji w jednym miejscu na chromosomie X, i odnotowano tempo postępu niewydolności nerek u mężczyzn w tej samej rodzinie.

Kobiety w rodzinie mają dobre rokowania, z których większość jest starsza i mają tylko łagodniejszą chorobę nerek Grunfeld i wsp. Odkryli, że u dzieci w wieku dziecięcym krwiomocz, zespół nerczycowy i rozlane grudkowate błoniaste zgrubienie pod mikroskopem elektronowym sugerują kobiety Charakterystyka postępu zapalenia nerek, neurologicznej głuchoty czuciowej i upośledzonych kryształów również sugeruje złe rokowanie. Pacjentki z postępującym zapaleniem nerek pozostają odpowiednio funkcjonujące do późniejszych lat (50-75 lat) i czynności nerek u pacjentów z łagodną chorobą Brak znaczącego działania, ale może przyspieszyć pogorszenie czynności nerek u cięższych pacjentów.

2. Utrata słuchu

Utrata słuchu u pacjentów z zespołem Alporta nie jest wrodzona, ale występuje u mężczyzn w wieku około 15 lat .. U członków rodziny z zespołem Alportu uszkodzeniu słuchu często towarzyszy uszkodzenie nerek, ale głuchota Mężczyźni bez chorób nerek nie przekażą syndromu Alporta swojemu potomstwu. Na wczesnym etapie ubytek słuchu można wykryć jedynie za pomocą testu słuchu. Słyszenie zmniejsza się do 2000-8000 Hz. Utrata słuchu u mężczyzn jest postępująca. Ostatecznie wpłynie to na inne częstotliwości, w tym częstotliwość wokalizacji. U pacjentek utrata słuchu jest mniejsza i ma tendencję do występowania w większym wieku. Pacjentki z postępującą utratą słuchu przewidują słabe wyniki choroby nerek.

Lokalizacją uszkodzenia słuchowego choroby jest ślimak, a funkcja przedsionkowa może być również zaburzona, ale nie ma to znaczenia klinicznego.

Doniesiono, że niektórzy pacjenci z zespołem Alporta poprawili słuch po przeszczepie nerki, podczas gdy inni nie mają zmiany lub nawet pogorszyli słuch po przeszczepie nerki. Sama mocznica może pogorszyć słuch. Literatura wskazuje, że słuch poprawia się po przeszczepie nerki. Wszystkich pacjentów z chorobą połączono z innymi chorobami.

3. Wady wzroku

Chociaż wady oka nie są tak częste jak głuchota, są one również częste, z częstością od 15% do 30%. Soczewka przedniego stożka (tj. Środkowa część soczewki tworzy stożkowy worek przedni) jest zasadniczo cechą zespołu Alporta. W przypadku zmiany Nielson stwierdził, że wszyscy pacjenci ze stożkowymi kryształami byli w stanie uzyskać dowody przewlekłego zapalenia nerek i głuchoty zmysłowo-nerwowej po dokładnym badaniu Atkin i wsp. Zauważyli, że przednie stożkowe kryształy były ograniczone do tych, które szybko przeszły w końcową fazę choroby nerek i głuchoty. W rodzinie specjalnych zespołów widać, że przedni stożkowy kryształ wydaje się mieć stożkowy lub kulisty występ w przedniej komorze w środkowej części powierzchni kryształu. Podstawa występu jest okrągła, o średnicy 2,5 do 4 mm, a kryształ przedniego stożka znajduje się u pacjenta. Zwykle nie rodzi się w chwili urodzenia. Zwykle pojawia się w wieku od 20 do 30 lat. Może rozwijać postępującą deformację kryształów z pogłębiającą się krótkowzrocznością. Nieprzezroczystość kryształów może wystąpić w tym samym czasie, gdy pojawiają się stożkowe kryształy, czasami spowodowane pęknięciem przedniej torebki soczewki. Mikroskopia elektronowa wykazała, że ​​kapsułka przedniej soczewki w obszarze kryształu stożkowego była znacznie cieńsza, a Streeten i wsp. Zaobserwowali wiele pionów w torebce przedniej soczewki kryształu stożkowego. Do złamania.

Istnieje wiele innych uszkodzeń oka u pacjentów z zespołem Alporta, z których najczęstszym jest pigmentacja w plamce żółtej lub białej z żółtymi plamkami wokół dołka, a niektórzy pacjenci, zwłaszcza dzieci, są jedynymi zaobserwowanymi Nieprawidłowości mogą polegać na zaniku odruchów dołkowych, a pęcherzyki śródbłonka rogówki mogą występować u innych pacjentów i są dość powszechne, co sugeruje nieprawidłowości tylnej warstwy elastycznej rogówki. Zmiany te często współistnieją z kryształkami przed stożkowatymi, ale nie mogą im towarzyszyć kryształy w kształcie stożka. Govan uważa, że ​​zmiany te są zlokalizowane na błonie podstawnej podpierającej barwiony nabłonek i są podobne do kłębuszkowej błony podstawnej w składniku kolagenowym, więc stwierdza się, że nieprawidłowości w nerkach i oczach są spowodowane mutacjami, które powodują zmiany w składzie błony podstawnej.

4. Wady płytek krwi

W 1922 r. Epstein i wsp. Zgłosili dwie rodziny dziedzicznego zapalenia nerek i głuchoty z olbrzymią chorobą płytek krwi. Pacjenci często wykazywali tendencję do krwawień we wczesnych latach i zdiagnozowano u nich idiopatyczną plamicę małopłytkową, a następnie krwiomocz. Białkomocz i głuchota zmysłowo-nerwowa, nefropatia postępuje, a cechy mikroskopii świetlnej są zgodne z zespołem Allporta. W rodzinie opisanej przez Parsę i in. Przekazanie ojcu jest dziedziczeniem autosomalnym dominującym. Trzech pacjentów nie miało dodatniego wywiadu rodzinnego, prawdopodobnie z powodu nowych mutacji, a dwóch z nich zgłosiło biopsję nerki z ogniskowym pogrubieniem i rozwarstwieniem błony podstawnej kłębuszków nerkowych.

5. Rozproszona leiomiomatoza

Doniesiono, że niektórym rodzinom z zespołem Alporta towarzyszy leiomiomatoza górnego odcinka przewodu pokarmowego i drzewo tchawiczo-oskrzelowe W tych rodzinach u niektórych pacjentek występuje typowy mięśniak gładki narządów płciowych, przerost łechtaczki i wargi sromowe oraz Różne zmiany w macicy, pacjenci w tych rodzinach często mają tylną część podtorebkową, obustronną zaćmę.

Rozpoznanie zespołu Alporta powinno obejmować dwa poziomy diagnozy kliniczno-patologicznej i diagnozy genetycznej. Ta ostatnia jest obecnie testowana. Jeśli diagnoza genetyczna zakończy się powodzeniem, można wykryć obu bezobjawowych nosicieli patogenu (głównie kobiety). Stawianie diagnozy prenatalnej odegra istotną rolę w opiece prenatalnej i poporodowej.

Badanie rodzinnego krwotocznego zapalenia nerek

Krwiomocz i białkomocz, mężczyźni z uporczywym mikroskopijnym krwiomoczem, początkowo tylko mikroalbuminurią, białko moczu stopniowo wzrastało wraz z wiekiem, często rozwijając się w zespół nerczycowy białkomocz, mogą mieć wady płytek krwi i oczywistą tendencję do krwawień, W przypadku niewydolności nerek mogą wystąpić zmiany w azotku mocznika i kreatyninie.

Lekkie lustro

Pod mikroskopem świetlnym zmiany nerkowe są niespecyficzne, a zmiany kłębuszkowe we wczesnym stadium choroby są na ogół prawidłowe. Tylko łagodny ogniskowy segmentalny rozrost tkanki mezangialnej, z postępem zmiany, kłębuszkowym przejściem do stwardnienia kłębuszkowego, późna mała nerka W kuli pojawia się zwłóknienie i stwardnienie sferoidalne, a śródmiąższowa nerka może przejść od naciekania komórek zapalnych do zwłóknienia z zanikiem cewkowym.

Choroba jest powszechna w skórze nerki, śródmiąższowe komórki piankowe połączenia, cytoplazma komórek piankowych zawiera obojętny tłuszcz, mukopolisacharyd, cholesterol i fosfolipidy, zmiana nie jest specyficzna dla choroby, ale częstość występowania tej choroby jest wysoka, natychmiast Ten zespół jest nadal ważny.

Ponadto od 10% do 25% pacjentów z zespołem Alport ma kłębuszki płodowe, a kłębuszki płodowe można również zaobserwować u dzieci z zespołem innym niż Alport, zwłaszcza u niemowląt z wrodzonym zespołem nerczycowym, ale po 5 roku życia nie występuje Alport Trudno jest zobaczyć tę chorobę ponownie w zespole. Ten kłębuszek płodu występuje głównie u dzieci przed 10 rokiem życia, szczególnie u niemowląt przed 5 rokiem życia, i jest rzadki u dorosłych z zespołem Alporta.

Mikroskop elektronowy

Zmiany ultrastrukturalne kłębuszkowej błony podstawnej (GBM) mają znaczenie diagnostyczne dla tej choroby i jest ona wcześniejsza niż mikroskop optyczny Istnieją trzy główne typy zmian: pogrubienie GBM, ścieńczenie i przerzedzenie GBM. Tylko 1/4 normalnej grubości, bardziej powszechna u dzieci i kobiet; pogrubiony GBM może osiągnąć 2 do 5 razy większą niż normalna grubość, nabłonkowa krawędź boczna ma często nieregularny kształt fali, pogrubiony gęsty pas podłużny Warstwy, z przeplotem w sieci, zawierające cząsteczki lipidów w siatce, bardziej powszechne u dorosłych i mężczyzn. Jeśli pogrubiony GBM jest szeroko obecny i pojawia się z przerzedzonym GBM, ma to ogromne znaczenie w diagnozowaniu tej choroby, bez pogrubienia GBM. Czyste przerzedzenie GBM jest bardziej powszechne w łagodnej krwiomoczu rodzinnym, tj. Cienkiej nefropatii błony podstawnej. Niektórzy autorzy stwierdzili, że pogrubienie GBM i pęknięcie są równoległe do stopnia białkomoczu. GBM jest oczywiście pogrubiony i choroba często postępuje, a rokowanie jest złe (mężczyzna) Dotyczy to szczególnie pacjentów).

3. Immunofluorescencja

Immunofluorescencja i immunohistochemia były w większości negatywne, co sugeruje, że w chorobie nie bierze udziału odporność humoralna, ale czasami niewielka liczba naczyń włosowatych kłębuszków ma złogi IgM i C3. Antygen, również pozbawiony amyloidu P, amyloid P jest obecny w normalnym ludzkim osoczu i GBM, a znaczenie niedoboru GBM amyloidu P u pacjentów z zespołem Alporta pozostaje do zbadania.

Ponadto autorzy zastosowali przeciwciała anty-GBM wytwarzane przez przeszczep nerki u pacjentów z zespołem Alporta lub bezpośrednio przeciwciała anty-α5 (IV) do inkubacji skórek pacjentów z tą chorobą leczonych kwasem-mocznikiem, w wyniku czego błona podstawna naskórka mężczyzn z zespołem Alporta była całkowicie Brak zabarwienia, u kobiet tylko zabarwienie segmentowe, podobne do wyników barwienia GBM, teoria teoretycznie sugeruje, że GBM i błona podstawna naskórka pacjentów z tą chorobą nie mają antygenu zespołu Goodpasture, a w praktyce możliwe jest postawienie diagnozy tej choroby. Znaczy

Diagnoza i diagnoza rodzinnego krwotocznego zapalenia nerek

Kryteria diagnostyczne

W diagnostyce kliniczno-patologicznej standardy nie są jednolite. Na podstawie opinii różnych ekspertów uważamy, że następujące aspekty to punkty diagnostyczne:

1. Pozytywna historia rodziny, większość dziedzicznych metod to dominujące dziedziczenie związane z płcią, a następnie autosomalne dominujące dziedziczenie, a tylko nieliczne są autosomalne dziedziczenie recesywne.

2. Klinicznie prezentowana nefropatia (krwiomocz i postępujące zaburzenie czynności nerek), uszkodzenia ucha (głuchota neurologiczna o wysokiej częstotliwości) i zmiany oczne (przedsferyczne kryształy i mikrocząstki wokół dołka).

3. Badanie patologiczne tkanki nerkowej wykazało, że GBM był znacznie pogrubiony, pęknięty i współistniał z przerzedzonym GBM.

4. Przeciwciało kolagenowe IVNC1 zastosowano do immunofluorescencji, a błona podstawna naskórka i GBM nie były wybarwione (męskie) lub tylko segmentowe zabarwione światłem (żeńskie).

Flinter i wsp. Wymienili pozytywną historię rodziny, nefropatię (w tym typowe zmiany GBM pod mikroskopem elektronowym), zmiany w uchu i oku jako 4, i uznali, że 3 z nich może zdiagnozować chorobę, jednak wadą tego kryterium diagnostycznego jest to, że jeśli pacjent jest chory To tylko nefropatia i łatwo jest przeoczyć diagnozę, gdy nie ma charakterystycznej głuchoty i chorób oczu.

Diagnostyka różnicowa

Zespół Alporta należy zidentyfikować z następującymi chorobami:

1. Rodzinna łagodna choroba cienkiej błony podstawnej (rodzinna łagodna krwiomocz)

Rodzinna łagodna choroba błony podstawnej jest dziedziczeniem autosomalnym dominującym, cechami klinicznymi nawracających epizodów całkowitego krwiomoczu, chorobami nie postępującymi, dobrymi prognozami, bez niewydolności nerek, bez ucha, chorób oczu, biopsji nerek pod normalnym mikroskopem świetlnym, odporności Fluorescencja była ujemna, a GBM było rozproszone i cienkie pod mikroskopem elektronowym.

Chociaż rozlane przerzedzenie błony podstawnej jest uważane za cechę łagodnego rodzinnego krwiomoczu, niektórzy pacjenci z rozlanym przerzedzeniem błony podstawnej mają rodzinną historię postępującej niewydolności nerek, a rozlane kłębuszkowe zwężenie błony podstawnej może We wczesnych stadiach zespołu Orport lub we wczesnych stadiach zmian błony podstawnej kłębuszków małe dzieci i dorosłe kobiety z zespołem Alport często wykazują przerzedzenie błony podstawnej, podczas gdy starsi pacjenci mają tendencję do Rumpelt, znacznie pogrubiona piwnica i koszyk, odkrył, że kłębuszkowa błona piwniczna pogłębia się u mężczyzn z wiekiem, podczas gdy u kobiet pozostaje w stanie cienkiej błony piwnicznej, innymi słowy, kłębuszek Rozrzedzenie błony podstawnej niekoniecznie oznacza łagodną chorobę cienkiej błony podstawnej. Stwierdzono jedynie, że przerzedzenie kłębuszkowej błony podstawnej może prowadzić do błędnych klinicznych patologicznych wyników. Dlatego, gdy okaże się, że gęsta warstwa próbki biopsji nerki jest cienka, należy dokładnie zapytać pacjenta. Wywiad rodzinny, a następnie badanie białkomoczu, upośledzenia słuchu, nieprawidłowości okulistyczne w celu zidentyfikowania zespołu Allporta i choroby cienkiej błony podstawnej, ale głuchota neurologiczna na kompleksową ort Diagnoza skojarzenia nie jest wymagana.

2. Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek

Objawy kliniczne są podobne do objawów zespołu Alporta, ale nie ma oczywistej historii rodziny i ucha, nieprawidłowości oka i biopsji nerek.

3. Przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek

Ze względu na główne patologiczne objawy mikroskopii świetlnej u pacjentów z zespołem Alporta podczas biopsji nerki rozległe zapalenie śródmiąższowe i zwłóknienie wymagają zróżnicowania z różnymi przewlekłymi cewkowo-śródmiąższowymi zapaleniami nerek. Konieczna jest mikroskopia elektronowa.

4. Zespół A- 髌

W przypadku dziedziczenia autosomalnego dominującego występuje dysplazja paznokci, niedorozwój kości i stawów oraz inne choroby, a także brak głuchoty i chorób oczu, około połowa przypadków ma uszkodzenie nerek, choroby nerek objawiające się głównie białkomoczem, mikroskopijnym krwiomoczem, obrzękiem i nadciśnieniem, stan Względnie łagodne, tylko w 10% przypadków rozwija się niewydolność nerek, kości i stawy objawiają się głównie jako liczne wady szkieletowe, w tym dysplazja lub dysplazja kości krzyżowej, zanik paznokci i wada podłużna, opadanie powiek, badanie rentgenowskie pomaga zidentyfikować, nerka Mikroskopia świetlna z biopsji i immunofluorescencja nie wykazały żadnej swoistości, ale pogrubienie GBM pod mikroskopem elektronowym zostało zauważone lub można było zidentyfikować robaki i włókna śródbłonkowe.

5. Inne choroby ze złogami błony podstawnej

Pod mikroskopem elektronowym złoże błony podstawnej można zobaczyć w innych chorobach nerek i należy je odróżnić od innych chorób innych niż zespół Alporta, a także rozważyć, czy zapalenie kłębuszków nerkowych za pośrednictwem kompleksu immunologicznego jest połączone.

6. Inne choroby z gęstymi zmianami błony podstawnej

Ostatnie badania zakwestionowały specyfikę zmian błony podstawnej kłębuszków nerkowych w tej chorobie W dwóch grupach nieselektywnych próbek z biopsji nerek od 6% do 15% próbek wykazało warstwy ogniskowe i oddzielone gęste warstwy, głównie Występowanie kłębuszkowego zapalenia nerek po infekcji, ogniskowej segmentalnej kłębuszków nerkowych i zwyrodnienia szklistego, nefropatii IgA i mezangialnego proliferacyjnego kłębuszkowego zapalenia nerek z zespołem nerczycowym, więc biorąc pod uwagę syntezę Alporta W momencie diagnozy należy nawiązać połączenie kliniczne, a mikroskopia immunofluorescencyjna tkanki nerkowej, pogrubienie i rozlanie błony podstawnej kłębuszków nerkowych jest ważną podstawą do rozpoznania zespołu Alporta, takiego jak odkrycie IgM, C3, prawdyna , C4 i inne odkładanie pod śródbłonkiem, rozważ nefropatię IgM, rozrostowe kłębuszkowe zapalenie nerek i inne kłębuszkowe zapalenie nerek, w którym pośredniczy kompleks immunologiczny.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.