Ostre całkowite zaburzenie autonomiczne

Wprowadzenie do ostrej całkowitej dysfunkcji autonomicznej Ostra pełna autonomiczna dysfunkcja (acuteysautonomia) jest określana jako ostra neuropatia autonomiczna, znana również jako ostry kryzys autonomicznego układu nerwowego lub drgawki współczulne, rzadziej występująca choroba, często ostry początek. Większość objawów porażenia autonomicznego, takich jak nienormalna reakcja źrenic, mniejsze pocenie się, brak łez, impotencja, niedociśnienie ortostatyczne i zatrzymanie moczu, występuje często u młodzieży lub dzieci. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: zapadalność wynosi około 0,004% -0,007% Osoby wrażliwe: częściej u młodych ludzi lub dzieci Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: niedożywienie niedrożności jelit

Przyczyny ostrej całkowitej dysfunkcji autonomicznej

(1) Przyczyny choroby

Przyczyna nie jest jasna, stwierdzono, że choroba występuje po zakaźnej mononukleozie i czerwonce; niektóre przypadki wykazują wzrost miana przeciwciał przeciw wirusowi Epsteina-Barra, niektórzy uważają, że choroba jest autoimmunologiczną neuropatią autonomiczną, podobną do wirusa neurotropowego Zakażenie; ale obecnie uważa się je za nienormalną odpowiedź immunologiczną na zwoje autonomiczne lub postganglionowe włókna nerwowe.

(dwa) patogeneza

Obecnie uważa się, że choroba wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną po infekcji wirusowej.

Zaburzenia autoimmunologiczne nerwów obwodowych

Biopsja nerwu ślimakowego przez krajowych i zagranicznych naukowców wykazała, że ​​włókna mielinowe i niemielinowane uległy znacznemu zmniejszeniu w tej chorobie, czemu towarzyszy degeneracja aksonów. Uczucie nerwów obwodowych, dyskinezy, wzrost ilościowy białka płynu mózgowo-rdzeniowego, normalna liczba komórek, dobre rokowanie, uważa się, że choroba ta jest szczególnym rodzajem zespołu Guillain-Barre.

2. Zakażenie wirusem

W ostatnich latach stwierdzono, że niektóre wirusy neurotropowe bezpośrednio atakują zwoje autonomiczne i włókna pozwojowe, co może być ważnym mechanizmem prowadzącym do tej choroby. Besnard i wsp. (2000) podali, że pacjent z niedrożnością jelit jako główną manifestacją został wykryty za pomocą PCR. Wirus Epsteina-Barra w płynie mózgowo-rdzeniowym był dodatni, a wirus EB w mięśniach jelita cienkiego, krezkowych węzłów chłonnych i żołądka został wykryty przez hybrydyzację sondy RNA in situ.

Zmiany patologiczne choroby: występują głównie w obwodowym lub centralnym autonomicznym układzie nerwowym; bezpośrednio wpływają na zwoje obwodowe lub pozangangliczne funkcje współczulne i przywspółczulne, objawiające się jako utrata neuronów, zwłóknienie kolagenu śródczaszkowego, demielinizacja, mutacja aksonalna Seksualność, biopsja nerwu surowiczego nie wykazuje żadnych nieprawidłowości podczas wystąpienia choroby, ale pacjenci z dysfunkcją autonomiczną nadal istnieją po kilku latach od pojawienia się. Można zauważyć, że liczba niemielinowanych włókien nerwowych jest większa w porównaniu z normalną, czemu towarzyszą zmiany regeneracyjne.

Ostre całkowite autonomiczne zapobieganie dysfunkcji

Nie ma skutecznej metody zapobiegania chorobom autoimmunologicznym, a zapobieganie infekcjom, przeziębieniu i przeziębieniom lub czynnikom gorącym są kluczowymi punktami profilaktyki i leczenia.

Ostre powikłania dysfunkcji całkowitej autonomii Powikłania, niedrożność jelit, niedożywienie

Bardzo niewielu może umrzeć z powodu porażennej niedrożności jelit i niedożywienia.

Objawy ostrej całkowitej dysfunkcji autonomicznej Częste objawy Paraliż Omdlenie nudności dyzuria i dysfunkcja zatrzymania moczu biegunka zaparcia niedociśnienie wzdęcia łzy, ślina i pot ...

1. Choroba zwykle zaczyna się od ostrego początku i występuje częściej u dzieci i dorosłych i charakteryzuje się rozległym lub całkowitym porażeniem nerwów autonomicznych, takim jak niewyraźne widzenie, nienormalna reakcja źrenic na światło i regulację, duży rozmiar źrenicy oraz zmniejszone wydzielanie łez, śliny i potu. Lub znikają, podobnie jak zatrzymanie moczu, impotencja, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, zaparcia, wzdęcia lub biegunka) i nieprawidłowa regulacja temperatury ciała.

2. Może powodować omdlenia z powodu niedociśnienia ortostatycznego, ale w tym czasie częstość akcji serca jest normalna, niewielkiej liczbie pacjentów może towarzyszyć ruch nerwów obwodowych i zaburzenia czucia.

Badanie ostrej całkowitej dysfunkcji autonomicznej

Rutynowe badanie płynu mózgowo-rdzeniowego wykazało zwiększone stężenie białka.

1. Badanie rentgenowskie wykazuje rozluźnienie napięcia żołądkowo-jelitowego.

2. Reakcja pocenia się podskórnego testu na pilokarpinę jest często osłabiona.

3. Stosowanie kropli do oczu z 2,5% metacholiny (acetylocholiny) często powoduje rozszerzenie źrenic, podczas gdy śródskórne wstrzyknięcie histaminy jest normalne.

Diagnoza i diagnoza ostrej całkowitej dysfunkcji autonomicznej

Rozpoznanie tej choroby opiera się głównie na klinicznych objawach ostrej większości objawów autonomicznej dysfunkcji.

Należy odróżnić go od zespołu Guillain-Barre, cukrzycy lub neuropatii alkoholowej, rodzinnej dysfunkcji autonomicznej.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.