Choroba dekompresyjna

Wprowadzenie do choroby dekompresyjnej Choroba dekompresyjna (DCS), powszechnie znana jako choroba nurka lub choroba kesona, jest spowodowana niewłaściwą dekompresją po operacji w środowisku o wysokim ciśnieniu Rozpuszczony gaz w ciele przekracza granicę przesycenia i tworzą się pęcherzyki w naczyniach krwionośnych i tkankach. Choroba ogólnoustrojowa. W procesie krótkotrwałym lub dekompresyjnym pacjenci z ostrą chorobą dekompresyjną występują głównie w kości udowej, piszczelowej i strzałkowej, a powoli rozwijająca się niedokrwienna kość lub uszkodzenie kości i stawów jest martwicą dekompresyjną. Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 0,0001% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: naczyniak krwotoczny Ostre krwotoczne martwicze zapalenie jelit Atrezja okrężnicy Wrodzona nieobecność dwunastnicy, atrezja i zwężenie Zespół kompresji naczyń dwunastnicy

Choroba dekompresyjna

Podczas pracy pod wodą ciało ma 10 m na nurkowanie, co w przybliżeniu odpowiada zwiększeniu ciśnienia w jednej atmosferze. Dodatkowe ciśnienie nazywane jest sumą dodatkowego ciśnienia, dodatkowego ciśnienia i ciśnienia gruntowego. Nazywa się je ciśnieniem całkowitym lub bezwzględnym (ATA), a ciało jest pod wysokim ciśnieniem. W środowisku wzrasta ciśnienie cząstkowe różnych gazów w pęcherzykach płucnych i jest ono natychmiast równoważone ciśnieniem cząstkowym różnych gazów w sprężonym powietrzu, ponieważ ciśnienie cząstkowe gazu w pęcherzykach jest wyższe niż ciśnienie gazu we krwi, gaz ten podlega prawu Boyle'a. Odpowiednio, ilość rozpuszczonego gazu we krwi jest zwiększana, a następnie transportowana do różnych tkanek poprzez krążenie krwi. Większość tlenu i dwutlenku węgla jest szybko wchłaniana przez hemoglobinę i składniki osocza, a tylko niewielka ilość jest fizycznie oddzielana od płynu ustrojowego, a azot jest w płynie ustrojowym. Ilość rozpuszczonego w powietrzu jest proporcjonalna do wysokości ciśnienia gazu i długości czasu przebywania Ponieważ azot ma różną rozpuszczalność w różnych tkankach, rozkład w tkance nie jest równy. Rozpuszczalność azotu w tłuszczu jest około 5 razy większa niż we krwi, więc większość azotu jest skoncentrowana. W tkance tłuszczowej i nerwowej.

Kiedy ciało ludzkie stopniowo przechodzi z normalnego do wysokiego ciśnienia, nadmiar azotu w ciele jest uwalniany z tkanki i dostaje się do krwi, a pęcherzyki stopniowo i powoli wydalane z organizmu bez negatywnych konsekwencji. Gdy dekompresja jest zbyt szybka, całkowite ciśnienie zewnętrzne jest nadmierne. Utrzymanie stanu rozpuszczonego jest niemożliwe, więc jest on wolny od fazy gazowej w ciągu kilku sekund do kilku minut i gromadzi się w postaci pęcherzyków w tkankach i krwi; im szybsza dekompresja, tym szybsze wytwarzanie pęcherzyków, tym większa akumulacja, tym dłużej azot może być używany. Stan pęcherzyków występuje w tkankach o większej zawartości tłuszczu i mniejszym krążeniu krwi, takich jak tkanka tłuszczowa, mielina nerwów obwodowych, centralna nerwowa istota biała, tkanka łączna ścięgna i torebki stawowej itp., Denitryfikacja jest trudna oprócz pęcherzyków wewnątrznaczyniowych, azotu Pęcherzyki często gromadzą się poza ściankami naczyń krwionośnych, ściskając otaczające tkanki i naczynia krwionośne oraz stymulując zakończenia nerwowe, a nawet naciskając, łzawiąc tkanki, powodując miejscowe krwawienie i inne objawy. W tkankach o mniejszym tłuszczu i gładkim przepływie krwi pęcherzyki azotu są bardziej w naczyniach krwionośnych. Tworząc zator, utrudniając krążenie krwi, pęcherzyki powietrza i powodując skurcz naczyń, prowadząc do dalszego niedokrwienia tkanki, obrzęku i krwotoku, zgodnie z miejscem zatoru i jego Stopień zorganizowania i odżywiania dawno tymczasowo, może produkować szereg objawów.

Ponadto, ze względu na ciągłe tworzenie się pęcherzyków powietrza wewnątrz i na zewnątrz naczyń krwionośnych, powodując niedotlenienie i uszkodzenie tkanek, komórki uwalniają jony potasu, peptydy, histaminy i enzymy proteolityczne, które z kolei stymulują produkcję histaminy i serotoniny. Działa głównie na układ mikrokrążenia, powodując paraliż mięśni gładkich naczyń krwionośnych, mikrocyrkulacyjną niedrożność naczyń itp., Zmniejszając w ten sposób szybkość desaturacji azotu w tkankach i płynach ustrojowych, dlatego też w patogenezie choroby dekompresyjnej głównym czynnikiem jest tworzenie pęcherzyków; Rola interfejsu powietrznego może nadal powodować szereg reakcji patofizjologicznych, co komplikuje objawy kliniczne choroby dekompresyjnej.

Szczególną rolą pęcherzyków w kościach jest to, że kości są tkanką nierozciągliwą. Długie kości w długich kościach, takie jak kość udowa, piszczelowa i piszczelowa, mają wysoką zawartość tłuszczu, a przepływ krwi jest bardzo wolny. Po zdekompresowaniu powstanie duża ilość pęcherzyków powietrza, aby bezpośrednio ucisnąć naczynia krwionośne w kości; W naczyniach krwionośnych naczyń krwionośnych występuje również zator powietrzny i zakrzep, co może łatwo powodować miejscowy zawał, a na koniec powoli powodować aseptyczne martwicę kości, zwaną także martwicą dysbaryczną lub martwicą aseptyczną. Oprócz specjalnej roli pęcherzyków w kości, istnieje również połączenie zatorowości tłuszczowej, agregacji płytek krwi, wywołanych gazem zmian ciśnienia osmotycznego, autoimmunologicznego i innych efektów.

Zapobieganie chorobom dekompresyjnym

1. W przypadku nurków, zwłaszcza nowych nurków, należy edukować wiedzę medyczną, aby umożliwić nurkom zrozumienie przyczyn i metod zapobiegania chorobie dekompresyjnej.

2, rozwijać dobre nawyki higieniczne, ustanowić rozsądny system życia, odpocząć przed pracą, aby zapobiec nadmiernemu zmęczeniu; nie pij alkoholu i pij mniej wody, praca powinna być chroniona przed zimnem i wilgocią, praca powinna natychmiast zdjąć mokrą odzież roboczą, pić na gorąco Herbata, umyj łaźnię z gorącą wodą, odpocznij w ciepłym pomieszczeniu przez ponad pół godziny, aby przyspieszyć krążenie krwi, aby przyspieszyć nadmiar azotu w organizmie.

3, codziennie powinny zapewnić wysoką kaloryczność (ogólnie około 15072 ~ 16747 KJ dziennie), wysoką zawartość białka, dietę o średniej zawartości tłuszczu i odpowiedni wzrost różnych witamin, ostatnie domowe eksperymenty z królikami, pokazujące, że witamina E ma pewne zapobieganie lub zmniejsza eksperymentalne Wpływ choroby dekompresyjnej może być spowodowany zapobieganiem lub zmniejszaniem uwalniania substancji biologicznie czynnych, takich jak serotonina, w zmagazynowanych cząstkach w płytkach krwi, tak że nie dochodzi do koagulacji wewnątrznaczyniowej.

4, przed zatrudnieniem nurka, regularne i przed nurkowaniem badanie fizykalne, kości i stawy, szczególnie cztery kończyny i duże stawy powinny być co roku filmem rentgenowskim, aż do zakończenia operacji pod wysokim ciśnieniem cztery lata, wszyscy cierpiący na narządy słuchu, układ sercowo-naczyniowy, trawienie Układ, układ oddechowy, układ nerwowy i choroby skóry nie nadają się do pracy w środowisku wysokociśnieniowym. Po poważnej chorobie osoby z osłabieniem fizycznym, długotrwałymi złamaniami, alkoholikami i otyłością są również wymieniane jako tabu dotyczące zatrudnienia.

Powikłania choroby dekompresyjnej Powikłania naczyniak krwotoczny ostre krwotoczne martwicze zapalenie jelit atrezja okrężnicy dwunastnica wrodzona nieobecność, atrezja i zwężenie zespół kompresji naczyń dwunastnicy

Zakrzepica, naczyniak krwionośny, krwotoczne nekrotyczne jelito, atrezja okrężnicy, wrodzony brak dwunastnicy, atrezja i zwężenie, zespół kompresji naczyń dwunastnicy.

Objawy choroby dekompresyjnej Częste objawy Ból stawów Swędzenie Bolesność mięśni Ból stawów Tkanka podskórna Obrzęk Acupoint krwiak podskórny

Istnieją operacje nurkowania, kesony, specjalna historia lotów na dużych wysokościach i nieprzestrzeganie przepisów dekompresyjnych, a osoby z objawami i oznakami kompresji pęcherzyków azotu lub zatorowości naczyniowej powinny być uważane za chorobę dekompresyjną. Stopnie (typ I) i stopnie ciężkie (typ II), w których objawy ośrodkowego układu nerwowego lub krążenie, zajęcie układu oddechowego są ciężkie, w rzeczywistości około 1/3 pacjentów to przypadki złożone typu I i typu II.

Ministerstwo Zdrowia Chin dzieli ostrą chorobę dekompresyjną na trzy poziomy: lekki, średni i ciężki:

1 łagodne objawy objawów skórnych, takie jak swędzenie, grudki, marmurkowe ślady, krwotok podskórny, obrzęk itp.

2 Umiarkowanie występuje głównie w bólu stawów mięśniowych w okolicach dużych stawów kończyn.

3 poważnie jeden z układu nerwowego, układu krążenia, układu oddechowego i układu pokarmowego.

Kontrola choroby dekompresyjnej

Detektory bąbelków dopplerowskich można stosować do wykrywania pęcherzyków przepływu w wielkich naczyniach obszaru przedsercowego przed wystąpieniem objawów, zwanych „monitorowaniem ultradźwiękowym”. Badanie rezonansu magnetycznego ujawniło miejsce uszkodzenia rdzenia kręgowego.

Rutynową diagnozę martwicy dekompresyjnej zbadano za pomocą badania rentgenowskiego i podzielono na trzy fazy zgodnie ze zmianami rentgenowskimi kości. Może również używać 99m 锝 do scyntygrafii lub fotografii gamma, wczesnego wykrywania niektórych zmian nie wykrytych na filmach rentgenowskich, ale nie może pokazywać zmian torbielowatych i zmian zwapnienia.

Diagnoza diagnostyczna choroby dekompresyjnej

Diagnoza

Diagnozę można przeprowadzić na podstawie objawów klinicznych i badań.

Diagnostyka różnicowa

Objawy bólowe tej choroby należy odróżnić od ogólnego urazu i stanu zapalnego. Inne choroby nurkowe, takie jak barotrauma płucna, ostra hipoksja, zatrucie tlenem i znieczulenie azotem muszą być odróżnione od choroby dekompresyjnej nurkowania.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.