Zaburzenia rozwoju mowy i języka

Wprowadzenie do zaburzeń mowy i rozwoju języka Zaburzenia rozwoju mowy i języka odnoszą się do zaburzeń przyswajania języka we wczesnych stadiach rozwoju, objawiających się opóźnieniami i nieprawidłowościami w wymowie, rozumieniu języka lub rozwoju ekspresji werbalnej, które wpływają na funkcje uczenia się, zawodowe i społeczne. Warunki te nie wynikają z nieprawidłowości w mechanizmach nerwowych lub mowy, wad sensorycznych, upośledzenia umysłowego lub czynników środowiskowych. Zaburzenie rozwoju języka odnosi się do przeszkód w zrozumieniu, ekspresji i komunikacji, spowodowanych różnymi przyczynami, w tym zaburzeniem języka ekspresji, zaburzeniem języka sensorycznego i nabytą afazją z padaczką. Zaburzenie rozwoju języka odnosi się do zaburzeń rytmu rozwojowego i rytmicznego w mowie werbalnej, w tym specyficznych zaburzeń mowy i zaburzeń płynności mowy (jąkanie). Podstawowa wiedza Współczynnik choroby: 0,1% Wrażliwi ludzie: dzieci Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: autyzm, autyzm dziecięcy

Przyczyny zaburzeń mowy i rozwoju języka

Etiologia mieszanego zaburzenia mowy jest głównie czynnikami neurobiologicznymi, zwykle spowodowanymi uszkodzeniem genetycznym lub korowym. Około 2/3 pacjentów może wykryć pozytywne oznaki układu nerwowego, EEG często może wykryć niespecyficzne nieprawidłowości, bardziej powszechne na lewej półkuli, CT Mogą również występować niespecyficzne nieprawidłowe wyniki i istnieje wiele przyczyn zaburzenia werbalnej płynności (jąkanie), ale żadnej teorii nie można wyjaśnić jako przyczyny.

Czynniki podstawowe (10%):

Czynniki genetyczne, neurologiczne, psychospołeczne i psychologiczne mogą zakłócać wyraźną wymowę dzieci.

Czynniki środowiskowe (30%):

Jest to związane z początkiem jąkania i rozwojem objawów jąkania, np. Długotrwałe życie z rodzicami jąkającymi się jest trudne do utrzymania.

Czynniki przyczyniające się (10%):

Kiedy, gdzie i pod jakimi warunkami jąkają się, warunki te są czynnikami wyzwalającymi.

Współczynnik potoku dźwięku (10%):

Potok dźwiękowy zawiódł i zakłóca sposób wypowiadania mowy.

Inne czynniki (10%):

Stres emocjonalny, podniecenie lub naśladowanie mowy jąkającego się.

Zapobieganie zaburzeniom rozwoju mowy i języka

Język jest medium dla dzieci do uczenia się i rozumienia otaczających rzeczy. Niezależnie od tego, czy zdolność językowa jest normalna, czy nie, często wpłynie to na ogólny rozwój dzieci. W ostatnich latach społeczeństwo zwraca coraz większą uwagę na problemy językowe dzieci, ale rodzice często nie potrafią jasno stwierdzić, czy małe dzieci mają bariery językowe lub rozumienie. .

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli dziecko nie wypowie ani słowa w wieku dwóch lat lub nie wypowie prostego zdania w wieku trzech lat, może to oznaczać, że ma barierę językową. W razie wątpliwości rodzice powinni niezwłocznie zgłosić się do lekarza rodzinnego, zdrowia matki i dziecka. Zapytania ze szkół lub przedszkoli, w których uczestniczą dzieci lub dzieci, mogą znacznie zmniejszyć szanse na opóźnienie diagnozy.

Opanowanie rozumienia i ekspresji dzieci obejmuje to, czy rodzą się i rodzą w pełnym terminie, czy mają wrodzone choroby oraz historię medyczną i rodzinną, a także ich wyniki w przeszłości. Standardowa ocena języka obejmuje rozumienie i ekspresję języka, a wyniki będą W porównaniu ze zdolnościami językowymi dzieci w tym samym wieku logopeda będzie w razie potrzeby obserwować tryb komunikacji, wymowę, zdolność społeczną i zabawową dziecka i rodziny do dalszego rozumienia ich umiejętności komunikacyjnych, a terapia językowa jest zintegrowana z dziećmi codziennego życia. Kluczowy okres dla rozwoju języka wynosi od 0 do 5 lat. Jeśli u dziecka zdiagnozowano problem językowy, należy go leczyć w tym krytycznym momencie. Im szybciej dziecko otrzyma odpowiednie leczenie językowe, tym więcej pomocy będzie miało w rozwoju języka w przyszłości, terapia mowy Nauczyciel wyznaczy cel leczenia przyjazny dziecku na podstawie problemu językowego dziecka i jego nasilenia, wieku, obecnych zdolności i oczekiwań rodziców.

Program leczenia jest głównie praktykowany w grze i dziecku. Logopeda nauczy rodziców, jak promować motywację dziecka do nauki języka i zwiększyć szanse na praktykę w życiu codziennym. Po tym, jak rodzice się nauczą, mogą podążać za pracą domową dostarczoną przez logopedy. Praktyka i przegląd dziecka, terapia językowa jest główną metodą radzenia sobie z zaburzeniami mowy i rozwoju języka, zaangażowanie rodziców i współpraca są bardzo ważne.

1. Popraw ewentualne niekorzystne czynniki w środowisku rodzinnym. Na przykład spróbuj użyć tylko jednego języka w rodzinie. Główni kibice powinni używać języka tak głośno, prosto, wyraźnie i wielokrotnie.

2. Opracuj zindywidualizowany program treningowy na podstawie dokładnej oceny mowy, rozwoju języka i inteligentnego rozwoju. W przypadku dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy w zaburzeniach mowy najpierw określ cele treningu i ogólnie wybieraj najwcześniejsze dźwięki normalnych dzieci w ich fałszywych głosach ( Najłatwiejszym dźwiękiem jest dźwięk docelowy, a fonem uczy się za pomocą percepcji, kontrastu, imitacji, maksymalnego podejścia, praktyki itp., A następnie odpowiedniej nauki sylaby, słowa, zdania, dla podatności lub zgodnie z poziomem rozwoju języka dziecka Dzieci z ekspresyjnymi zaburzeniami językowymi opracowują plan treningowy oparty na zasadzie „najbliżej poziomu rozwoju” i wykorzystują zasadę kształtowania zachowań jako metodę treningową. Zwróć szczególną uwagę na scenariusze intensywnego treningu jeden na jednego i codzienne życie. W połączeniu z nauką przedmioty zainteresowania i zabawki są dopasowywane do słów. Najpierw stwórz różne scenariusze, aby zachęcić dzieci do komunikowania się za pomocą gestów lub głosów, a następnie stopniowo poprawiaj złe metody komunikacji.

3. Dążyć do wsparcia rodziny i współpracy oraz aktywnie przeprowadzać szkolenia w rodzinie Rodzice i główni opiekunowie odgrywają istotną rolę w rozwoju języka dzieci i terapii językowej.

4. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na nadpobudliwość, uwagę na wady, lęk i inne współistniejące problemy.

Zaburzenia rozwoju mowy i języka Komplikacje autyzm dzieci autyzm

Autyzm, autyzm i choroby psychiczne mogą powodować pojedyncze lub wielokrotne defekty w aktywności fizycznej, odczuciu, inteligencji, języku, nastroju i zachowaniu dziecka, tak że często spotykane są trudności w nauce i życiu społecznym.

Objawy zaburzeń mowy i rozwoju języka Objawy wspólne Zaburzenia rozwoju mózgu Jąkanie się dyshonia dyzartria Zaburzenia słuchu Drżenie słuchu Lęk Drgawki lękowe

Zaburzenia rozwoju mowy i języka dotyczą zaburzeń nabywania normalnego języka we wczesnych stadiach rozwoju, objawiających się opóźnieniami i nieprawidłowościami w wymowie, rozumieniu języka lub rozwoju ekspresji werbalnej, które wpływają na funkcje uczenia się, zawodowe i społeczne. Nieprawidłowości w mechanizmach neurologicznych lub mowy, wady czuciowe, upośledzenie umysłowe lub czynniki środowiskowe. Zaburzenie to występuje we wczesnym okresie rozwoju dzieciństwa i nie można go bezpośrednio przypisać nieprawidłowości w mechanizmach neurologicznych lub mowie, wadach sensorycznych, upośledzeniu umysłowym i rozległym rozwoju. Przeszkody lub czynniki środowiskowe, dzieci mogą dobrze komunikować się lub rozumieć w niektórych bardzo znanych sytuacjach, ale w każdym przypadku zdolność językowa jest upośledzona.

Bariera językowa

(1) ekspresyjne zaburzenie językowe: jest to specyficzne zaburzenie rozwoju językowego. Ekspresyjna zdolność do podawania doustnego przez dzieci jest znacznie niższa niż w wieku umysłowym, ale rozumienie mowy mieści się w normalnym zakresie, a częstość występowania jest zbliżona do wieku dzieci w wieku szkolnym. Od 3% do 10%, chłopcy są 2 do 3 razy bardziej narażeni niż dziewczęta i mają w rodzinie niejasne zaburzenia rozwojowe lub inne zaburzenia rozwojowe. Częstość występowania jest wysoka, a choroba może być związana z uszkodzeniem mózgu, problemami mózgu lub czynnikami genetycznymi. Jednak dotychczasowe dowody nie były wystarczające, a objawy kliniczne są następujące:

Słowa nie są wypowiadane, gdy masz 12 lat i nie mówisz 2 słowami ani wyrażeniami, gdy masz 3 lata.

Po 23 roku życia słownictwo jest ograniczone, powtarzane, zbyt wiele popularnych słów jest używanych zbyt często, trudno jest wybrać odpowiednie słowa i słowa do zastąpienia, mowa jest zbyt krótka, struktura zdań jest naiwna, składnia jest zła, niewłaściwe użycie lub brak przyimka, zaimek , czasowniki i rzeczowniki, zdania nie są gładkie.

3 Wadom języka mówionego często towarzyszy opóźnione lub nieprawidłowe tworzenie słów.

4 Opóźnienie rozwoju języka ekspresyjnego jest poza normalnym wiekiem umysłowym dzieci, podczas gdy umiejętności mowy zmysłowej są nadal w normalnym zakresie. Wyrażenia niewerbalne (takie jak wyrażenia, gesty) i mowa wewnętrzna są względnie kompletne, a umiejętności społeczne, gdy się nie mówi Również stosunkowo bezstratny.

5 dzieciom często towarzyszą zaburzenia emocjonalne, zaburzenia zachowania, nadpobudliwość, nieuwaga i słabe relacje z rówieśnikami, szczególnie w wieku szkolnym.

6 Niewielka liczba dzieci z łagodną głuchotą, ale ich nasilenie nie jest wystarczające, aby spowodować opóźnienie mowy.

7 W rodzinie mogą występować ekspresyjne zaburzenia językowe.

(2) Zaburzenie języka receptywnego: Jest to specyficzne zaburzenie rozwoju języka. Rozumienie mowy u dzieci jest niższe niż w wieku umysłowym. Niemal wszystkie dzieci wyrażają język w znacznym stopniu, a zaburzenia głosu są również powszechne. Częstość występowania dzieci w wieku szkolnym wynosi około 3% do 10%, chłopcy są 2 do 3 razy więcej niż dziewczęta, przyczyna choroby jest nieznana, wcześnie sądzono, że jest związana z zaburzeniami czuciowymi, uszkodzeniem mózgu i czynnikami genetycznymi, ale nie ma jasnej teorii ani dowodów Wsparcie, istnieją również badania, które mogą wystąpić na podstawie upośledzenia dyskryminacji słuchu, większość dzieci lepiej reaguje na głos w otoczeniu niż głos konwersacji, objawy kliniczne są następujące:

Kiedy masz 11 lat, nie reagujesz na znane imiona. Nie możesz rozpoznać kilku typowych przedmiotów, gdy masz półtora roku lub nie możesz wykonywać prostych codziennych instrukcji, gdy masz 2 lata.

2 bariery rozumienia języka, po 2 latach wciąż nie mogą zrozumieć struktury gramatycznej, nie rozumieją znaczenia intonacji i gestów innych ludzi, których dotkliwość przekracza normalny zakres zmienności dzieci w tym samym wieku, któremu towarzyszy nienormalna ekspresja języka i wymowa.

3 Większość dzieci ma częściowy ubytek słuchu w prawdziwym głosie, brak możliwości odróżnienia orientacji dźwięku i źródła, ale stopień głuchoty nie wystarcza, aby spowodować obecny poziom uszkodzenia języka.

4 Takim dzieciom często towarzyszą zaburzenia zachowania emocjonalno-społecznego z nadpobudliwością, nieuwagą, słabą socjalizacją, lękiem, wrażliwością lub nadmierną nieśmiałością.

5 rozwój społeczny jest opóźniony, a zainteresowanie jest oczywiście ograniczone.

6 Rokowanie jest gorsze niż ekspresyjne zaburzenie języka, a ciężko chorzy z zaburzeniami słuchu i kompleksową analizą sensoryczną mają złe rokowania.

(3) Nabyta afazja związana z epilepsją (zespół Landaua-Kleffnera): wyrażona głównie jako zrozumiała afazja, co oznacza, że ​​dziecko rozwija normalną funkcję językową przed chorobą i traci wrażliwość i ekspresyjną funkcję językową po chorobie. Syndrom, znany również jako „nabyta afazja z padaczką”, występuje dwa lata przed i po utracie mowy, z napadowymi zaburzeniami EEG lub napadami obejmującymi jeden lub oba płaty skroniowe, a nie Inteligencja językowa i słuch są normalne, przyczyna tej choroby jest nieznana, ale cechy kliniczne sugerują, że może być ona spowodowana zapaleniem mózgu, które charakteryzuje się:

1 typowe przypadki zaczynają się od 3 do 7 lat, ale mogą również rozpocząć się wcześniej lub później.

Ponad 2 nagły początek, prawidłowy rozwój funkcji mowy przed chorobą, pojawienie się i szybki postęp objawów afazji, umiejętności językowe są tracone w ciągu kilku dni lub tygodni, zwykle nie dłużej niż 6 miesięcy.

3 drgawki i utrata języka różnią się znacznie w kolejności występowania, a przerwa między nimi może wynosić od kilku miesięcy do dwóch lat.

4 Najbardziej charakterystyczne jest to, że język sensoryczny jest poważnie upośledzony, a problemy ze słuchem są często pierwszym objawem.

5 Niektóre dzieci milczą, niektóre wydają tylko niezrozumiałe dźwięki, a niektóre pokazują, że lżejszej mowie nie jest płynna i niejasna, czemu towarzyszy dysfonia.

6 Zachowania i zaburzenia emocjonalne są powszechne w miesiącach, kiedy język zaczyna tracić, ale sytuacja ta poprawia się, gdy dziecko może ponownie użyć metody komunikacji.

7 Przyczyna tej choroby jest nieznana, może to być zapalenie mózgu, głównie leczenie objawowe, około 2/3 dzieci ma resztkowe wady językowe, a około 1/3 całkowicie wraca do zdrowia.

2. Zaburzenia mowy

(1) Specyficzne zaburzenia mowy: Jest to specyficzne zaburzenie rozwoju mowy. Zdolność dzieci do posługiwania się językiem jest niższa niż wiek psychiczny, ale umiejętności mowy są normalne. Specyficzne zaburzenia mowy dotyczą dzieci z zaburzeniami mowy. Duża część, ale przyczyna jest nadal nieznana.

Istnieją oczywiste indywidualne różnice w wieku, w którym uzyskuje się mowę, oraz w kolejności, w jakiej są uzyskiwane różne mowy. Normalnie rozwijające się dzieci często mają niepoprawną wymowę w wieku 4 lat i mogą nauczyć się większości mowy w wieku 6 lat, chociaż mogą wystąpić trudności w wymowie niektórych złożonych dźwięków. Nie powinno to utrudniać komunikacji. Kiedy masz od 11 do 12 lat, powinieneś być w stanie opanować prawie całą wymowę.

Dzieci z opóźnionym uczeniem się i dewiacją często doświadczają następujących objawów.

1 Wymowa jest niewłaściwa, gdy mówi, co utrudnia jej zrozumienie. „Mowa jest jak obcokrajowiec”.

2 Głos jest pomijany, zniekształcany lub zastępowany, co sprawia wrażenie, że mowa jest zbyt szybka i zbyt pilna.

3 Ta sama wymowa fonetyczna jest niespójna, to znaczy jest wymawiana poprawnie w niektórych słowach, a nie gdzie indziej.

(2) Zaburzenia płynności mowy (jąkanie): Jest to zaburzenie mowy charakteryzujące się nienormalnym rytmem mowy. Istnieją dwa typowe jąkania, mianowicie jąkanie plwociny i jąkanie toniczne. Pierwsze z nich to plwocina mięśni narządu głosu i istnieje wiele powtórzeń. Sylaba pierwszego słowa, to drugie, to sztywność mięśni narządu głosu, trudna do wyemitowania lub zatrzymania na słowie, objawy kliniczne jąkania mają następujące osiem cech.

1 Na początku przemowy było napięcie i walka.

Słowo na początku 2 ma rozszerzenie dźwięku.

Powtórzenie 3 słów, mowa jest pełna „α, en” i pierwszej sylaby tego słowa.

4 wstawił inny dźwięk.

5 usta, drżą wokół karalucha.

6 Dźwięk jest regulowany, a głośność jest zwiększana i zwiększana.

7 Unikaj używania specjalnych słów i mowy podczas zwiększania liczby pauz.

8 Oczekuje się, że dzieci będą miały trudności z niektórymi słowami, więc na ich twarzach pojawia się strach.

Badanie zaburzeń mowy i rozwoju języka

Obecnie nie ma konkretnego testu laboratoryjnego na tę chorobę, a gdy występują inne warunki, takie jak infekcja, testy laboratoryjne wykazują pozytywne wyniki z innych chorób.

Diagnoza zaburzeń mowy i rozwoju języka

Kryteria diagnostyczne

Zaburzenia rozwoju języka

(1) Kryteria diagnostyczne dla ekspresyjnych zaburzeń języka: na podstawie kryteriów diagnostycznych CCMD-3.

1 Biegłość w mowie jest znacznie niższa niż faktyczny wiek.

2 umiejętność rozumienia języka jest normalna.

3 Standaryzowane IQ jest normalne (zarówno IQ, jak i IQ testu inteligencji dzieci wynoszą ≥70).

4 Nie z powodu upośledzenia słuchu, choroby jamy ustnej, choroby układu nerwowego, upośledzenia umysłowego lub rozległych zaburzeń rozwojowych.

(2) Kryteria diagnostyczne dla zaburzeń języka czuciowego: na podstawie kryteriów diagnostycznych CCMD-3.

1 umiejętność rozumienia mowy jest niższa niż powinien być faktyczny wiek.

2 w połączeniu z nieprawidłowym wyrażeniem i wymową języka.

3 Test inteligencji niewerbalnej IQ jest na normalnym poziomie (operacja inteligencji Ii dzieci Ii ≥ 70).

4 Nie z powodu upośledzenia słuchu, choroby jamy ustnej, choroby układu nerwowego, upośledzenia umysłowego lub rozległych zaburzeń rozwojowych.

(3) Kryteria diagnostyczne nabytej afazji (zespół Landau-Kleffnera) z padaczką: zgodnie z kryteriami diagnostycznymi CCMD-3.

1 Wcześniej istniejąca funkcja języka była normalna: w ciągu 2 lat przed i po utracie mowy wystąpiła napadowa nieprawidłowość lub napad EEG obejmujący jeden lub oba płaty skroniowe.

2 inteligencja niewerbalna i normalne słyszenie.

3 Całkowity przebieg ekspresji lub uczucie poważnego upośledzenia mowy wynosi zwykle nie więcej niż 6 miesięcy.

4 nie jest spowodowany innymi chorobami neurologicznymi, rozległymi zaburzeniami rozwoju seksualnego.

2. Zaburzenia rozwoju mowy

(1) Kryteria diagnostyczne dla specyficznej dysartrii mowy: na podstawie kryteriów diagnostycznych CCMD-3.

1 Wymowa jest trudna, wymowa jest niepoprawna podczas mówienia, przez co trudno jest ją zrozumieć. Mowa jest pomijana, gdy dziecko mówi, a dotkliwość zniekształcenia lub substytucji przekroczyła zakres zmienności dzieci w tym samym wieku.

2 Umiejętność rozumienia i wyrażania języka jest normalna (IQ języka inteligencji dzieci Wei, IQ operacji i całkowite IQ wynoszą ≥70).

3 Nie z powodu wad słuchu, chorób jamy ustnej, chorób układu nerwowego, upośledzenia umysłowego lub rozległych zaburzeń rozwojowych.

(2) Kryteria diagnostyczne dla zaburzenia płynności werbalnej (jąkanie): Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi CCMD-3.

1 Często powtarzana mowa, sylaby, powtarzane słowa, przedłużone, częste przerwy, dzięki czemu mowa nie jest gładka, ale treść wypowiedzi jest pozbawiona barier.

2 objawy minęły co najmniej 3 miesiące.

3 Nie z powodu chorób neurologicznych, zaburzeń tiki i nieuporządkowanej mowy.

Diagnostyka różnicowa

Zaburzenia rozwoju języka

(1) Diagnostyka różnicowa ekspresyjnego zaburzenia języka: Należy odróżnić go od upośledzenia umysłowego, zaburzenia mowy sensorycznej, uogólnionego zaburzenia rozwoju, selektywnej ciszy, trudności językowych i afazji.

(2) Diagnostyka różnicowa percepcyjnych zaburzeń języka:

1 należy odróżnić od autyzmu, osoby z zaburzeniami czucia mowy mają normalne interakcje społeczne, uczestniczą w zajęciach społecznych, często wykorzystują rodziców do pocieszenia, mogą wykonywać gesty i tak dalej.

2 należy odróżnić od nabytej afazji padaczkowej, trudności językowych, afazji, selektywnego mutyzmu, głuchoty spowodowanej opóźnieniem rozwoju języka i upośledzeniem umysłowym.

2. Zaburzenia rozwoju mowy

(1) Diagnostyka różnicowa specyficznych zaburzeń mowy: Należy odróżnić od głuchoty, upośledzenia umysłowego i dysfonii spowodowanej zmianami narządu głosu.

(2) Diagnostyka różnicowa zaburzenia płynności mowy (jąkanie): więcej jąkania występuje w wieku od 2 do 6 lat, wiele dzieci z prawidłowym rozwojem doświadczyło okresów płynności w wieku od 2 do 4 lat i należy je odróżnić od jąkania.

Przeszkoda w przemycie występuje na poziomie „wymowy i słów”, podczas gdy mowa normalnych dzieci jest zablokowana na poziomie słów i słów.

Dwóm jąkającym towarzyszyły skurcze mięśni narządów głosowych, których nie obserwowano u normalnych dzieci.

Troje jąkających nadal się jąka przez ponad rok, a normalne dzieci mogą się poprawić w ciągu jednego roku.

Czteroosobowi pasażerowie nadal jąkają się, gdy mają ponad 6 lat, podczas gdy normalne dzieci znikają same po zwiększeniu słownictwa.

3. Identyfikacja normalnej zmienności w rozwoju Normalny wiek, w którym dzieci zaczynają się uczyć mówienia, oraz szybkość, z jaką mogą osiągnąć mocne zrozumienie umiejętności językowych, są bardzo zróżnicowane, podczas gdy dzieci z większością zaburzeń mowy i rozwoju języka, chociaż końcowe poziomy mowy i języka są normalne, wciąż Istnieje wiele problemów, chociaż nie ma wyraźnych granic między tą grupą przeszkód a skrajnymi formami normalnej zmienności, istnieją cztery kryteria, które mogą pomóc w określeniu znaczenia klinicznego: nasilenie, czas trwania choroby, forma zaburzenia, powiązane problemy, jeśli rozwój języka jest większy niż 2 Więcej niż odchylenie standardowe może być nienormalne, ale nasilenie statystyk jest mniej znaczące dla diagnozy starszych dzieci, ponieważ ta grupa zaburzeń ma tendencję do spontanicznej remisji, wówczas przebieg choroby ma wielkie znaczenie, jeśli obecne uszkodzenie jest lekkie, ale wcześniej Po historii poważnych uszkodzeń obecny stan funkcjonalny może być szczątkowym stanem zaburzenia rozwojowego, a nie normalną odmianą. Opóźnienie rozwoju języka jest często wtórne do trudności w czytaniu i pisowni, nieprawidłowych relacji interpersonalnych oraz zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych, jeśli Język lub opóźnienie językowe, któremu towarzyszą wady umiejętności szkolnych (takie jak czytanie lub pisownia Opóźnienie), zaburzenia interpersonalne, emocjonalne lub zaburzenia zachowania, tak, że ta diagnoza opóźnienie wzrostu.

4. Identyfikacja inteligencji z upośledzeniem umysłowym, w tym umiejętności językowych, więc dzieci o niższym IQ niż przeciętnie, rozwój umiejętności językowych jest również niski, diagnoza określonych zaburzeń rozwojowych oznacza, że ​​ta powolna funkcja nie może nadążyć za ogólnym poziomem poznania, dlatego też Gdy opóźnienia rozwoju języka są tylko częścią szerszego upośledzenia umysłowego lub rozległego zaburzenia rozwojowego, należy przypisać tym dwóm ostatnim, ale upośledzeniu umysłowemu lub uogólnionym zaburzeniom rozwojowym często towarzyszy nierównowaga w rozwoju inteligentnych działań, zwłaszcza umiejętności językowych. Uszkodzenie może być znacznie ważniejsze niż umiejętności niewerbalne. Jeśli ta nierównowaga jest oczywista i widoczna, diagnozę zaburzeń rozwojowych mowy i języka należy uwzględnić po rozpoznaniu upośledzenia umysłowego lub ogólnych zaburzeń rozwojowych.

5. Rozpoznanie ciężkiej wczesnej głuchoty w ciężkiej wczesnej głuchocie lub niektórych szczególnych nieprawidłowości neurologicznych lub innych nieprawidłowości strukturalnych może prowadzić do wtórnych zaburzeń rozwoju mowy i języka, a nie do klasyfikacji diagnozy tej grupy, jednak cięższej Często zdarza się, że zaburzenie rozwoju języka czuciowego wiąże się z niektórymi selektywnymi zaburzeniami słuchu. Zasadą diagnozy jest to, że jeśli stopień ubytku słuchu jest wystarczający, aby wyjaśnić opóźnienie rozwoju języka, należy go wykluczyć z klasyfikacji diagnostycznej tej grupy; jeśli częściowa utrata słuchu jest współistniejącym czynnikiem, Niewystarczająca do spowodowania zaburzeń rozwoju mowy i języka jako bezpośredniej przyczyny, a diagnoza zaburzeń mowy i rozwoju języka powinna zostać dodana po rozpoznaniu upośledzenia słuchu.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.