Niestabilność rzepki

Wprowadzenie do niestabilności kości ramiennej Niestabilna rzepka jest częstą przyczyną bólu przedniego kolana i jest częstą chorobą stawu rzepkowo-udowego, która jest ważną przyczyną zmiękczania rzepki lub stawu rzepkowo-udowego, postępu w biomechanice i technikach obrazowania oraz metod wykrywania klinicznego. Zróżnicowanie stopniowo uświadamiało ludziom, że zmiany zwyrodnieniowe stawu rzepkowo-udowego są głównie spowodowane niestabilnością stawu rzepkowo-udowego lub niestabilnością kości ramiennej spowodowanej linią piszczelowo-strzałkową, na przykład odchylenie ramienia, nachylenie kości krzyżowej, wysokość kości ramiennej, podwichnięcie ramienia. Czekaj Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Wrażliwi ludzie: brak konkretnych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: zwichnięcie kości ramiennej

Przyczyna niestabilności kości ramiennej

(1) Przyczyny choroby

Przyczyna niestabilności stawu rzepkowo-udowego, przyczyna odchylenia ramienia lub podwichnięcia, w rzeczywistości obejmuje nieprawidłowość każdej struktury w przednim obszarze kolana, który jest zasadniczo podzielony na cztery kategorie:

1. Nieprawidłowości w okolicy czworogłowej i jej rozszerzenie obejmują atrofię lub dysplazję przyśrodkowego mięśnia udowego, rozluźnienie więzadła podtrzymującego przyśrodkową, pęknięcie lub łzę, napięcie więzadła podtrzymującego bocznego i wysoką piszczelę.

2. Nieprawidłowości linii stawu kolanowego obejmują zwiększenie kąta Q, a także zgięcie kolana, koślawości i kolana.

3. Nieprawidłowy kształt kości ramiennej, taki jak dwudzielna rzepka (ryc. 1), heteromorficzna piszczel (III, IV).

4. Czynniki wrodzone dotyczą głównie dysplazji kłykcia kości udowej, wtórnego odkształcenia lub nieprawidłowego kształtu kłykcia kości udowej.

Wspólną cechą wszystkich tych zmian jest to, że staw rzepkowo-udowy traci swoją normalną strukturę, powodując nienormalne naprężenie rozciągające działające na piszczel lub nienormalną trajektorię piszczeli, co powoduje niestabilność kości ramiennej.

(dwa) patogeneza

1. Czynniki statyczne: głównie w tym więzadło rzepki, więzadło podtrzymujące wewnętrzne i zewnętrzne, wiązka ścięgien, kość udowa, kostka zewnętrzna itp., Więzadło rzepki ogranicza głównie uniesienie kości ramiennej; więzadła wspierające wewnętrzne i boczne ograniczają boczne przesunięcie kości ramiennej; Wiązka ma również działanie wzmacniające zewnętrzną górną część kości ramiennej. Dlatego mechanizm ograniczający boczny aspekt piszczeli jest silniejszy niż strona przyśrodkowa. Gdy staw kolanowy jest w pozycji wysuniętej, a mięsień czworogłowy jest rozluźniony, piszczel jest lekko przesunięty na zewnątrz. Wewnętrzna i zewnętrzna ściana boczna rowka krętarza mają Ograniczając boczny poślizg kości ramiennej, gdy kąt bruzdy jest zwiększony, to znaczy rowek staje się płytki lub kłykcia kości udowej słabo rozwinięty, piszczel traci to ograniczenie i jest podatny na zwichnięcie. Ponadto długość wzdłużnej osi normalnej ludzkiej piszczeli i 髌Długość kostki jest prawie równa, a gdy kostka jest dłuższa od kości ramiennej, jest to wysoki poziom kości ramiennej, a także czynnik niestabilności kości piszczelowej.

2. Czynniki dynamiczne: odnoszą się głównie do roli mięśnia czworogłowego. Włókna skośne mięśnia przyśrodkowego kości udowej są przymocowane do wewnętrznej krawędzi kości ramiennej. Kiedy mięsień się kurczy, występuje efekt ciągnięcia kości piszczelowej do wewnątrz. Jest to ruch antagonistyczny kości ramiennej. Ważny czynnik dynamiczny dla stabilizacji kości piszczelowej. Kąt Q (kąt mięśnia czworogłowego) odnosi się do kąta utworzonego przez linię łączącą przedni górny kręgosłup biodrowy ze środkiem kości piszczelowej i środkową linię kości piszczelowej ze środkiem guzowatości kości piszczelowej. Normalny kąt Q wynosi 5 ° -10 °, jeśli kąt Q jest większy niż 15 °, skurcz mięśnia czworogłowego wytworzy siłę składową, która przesuwa piszczeli na zewnątrz. Wraz ze wzrostem kąta Q siła składowa, która pociąga piszczel na zewnątrz, zwiększa się stopniowo, a stabilność piszczeli również wzrasta. Gorzej.

Zapobieganie niestabilności ramienia

Profilaktyka zaczyna się od szczegółów życia.

Niestabilność kości piszczelowej Komplikacje Zwichnięcie kości ramiennej

Powikłaniem jest zwichnięcie kości piszczelowej. Po drugie, objawy choroby często nie są poważne na wczesnym etapie. Resztę lub ogólne środki przeciwbólowe można złagodzić. Zmiany nadal rozwijają się w „stanie ukrytym” aż do rozwoju rzepkowo-udowego zapalenia stawów. W ciężkich przypadkach zgięcie kolana i wyprost są ograniczone, a nie jedna noga. Wstań. Kiedy w późnym stadium rozwinęło się piszczelowo-udowe zapalenie stawów, chrząstka i kość podchrzęstna w obszarze zmiany zostały znacznie uszkodzone, a chrząstka nie ma zdolności do regeneracji. Ponadto choroba łatwo łączy się z uszkodzeniem łąkotki i traumatycznym zapaleniem stawów.

Objawy niestabilnej kości ramiennej Typowe objawy Bezsilne rozluźnienie stawów Nieprawidłowy kąt Q ból pod pachami Obrzęk stawów zez

1. Objawy niestabilnej kości ramiennej

(1) Ból: Jest to najczęstszy główny objaw, zwykle jego charakter nie jest stały, ale jego lokalizacja znajduje się w przedniej części kolana. Częściej występuje w przedniej części kolana. Ból może być nasilony przez nadmierną aktywność, szczególnie w górę i w dół po schodach. Lub bardziej oczywiste, gdy przedłużone ćwiczenia zginające i przedłużające.

(2) Gra „miękkimi nogami”: Podczas gry „ustępując”, gdy ciężar idzie, moment stawu kolanowego wydaje się słaby, niestabilny, a czasami pacjent może upaść. Zjawisko to jest często spowodowane zapasem Mięśnie głowy są słabe lub z powodu wysunięcia kości ramiennej z podwzgórza.

(3) pseudo-uwięzienie: pseudo-uwięzienie (pseudolocking) odnosi się do chwilowej nieautonomicznej przeszkody ograniczającej, która pojawia się, gdy kolano jest rozciągnięte. Gdy obciążony staw kolanowy jest zgięty do pozycji wysuniętej, częściowo zwichnięta piszczela wsuwa się w rowek koła pasowego. Zjawisko to często występuje i często konieczne jest rozróżnienie prawdziwego uwięzienia spowodowanego skręconym lub luźnym ciałem łzy lub przemieszczenia łąkotki.

2. Objawy niestabilnej kości ramiennej

(1) zanik mięśnia czworogłowego: zanik mięśnia czworogłowego jest częstym objawem choroby stawu kolanowego, a jego wydajność jest bardziej oczywista, gdy urządzenie do przedłużania kolana wydaje się zaburzone, przy czym mięsień przyśrodkowy kości udowej jest ciężarem.

(2) Obrzęk: W ciężkich przypadkach niestabilnej kości ramiennej, osłabienie mięśnia czworogłowego, powodujące zapalenie błony maziowej, obrzęk stawów i pływające badanie plwociny.

(3) „zezowanie” kości ramiennej: zezujące kolano ma koślawość kolana, wysoką piszczel, powiększony kąt przedniego odcinka kości udowej, deformację kolana, taką jak nadmierna część kości ramiennej, i linię osłabienia, w celu utrzymania normalnego kroku. Piszczel piszczelowy jest przechylony na środkową stronę i jest częstym czynnikiem niestabilności piszczeli.

(4) Test trajektorii: pacjent siedzi na krawędzi łóżka, ugięcie podudzi, kolano zgina się o 90 °, staw kolanowy powoli się rozciąga, a trajektoria kości piszczelowej jest obserwowana jako linia prosta. Jeśli występuje przesunięcie na zewnątrz, jest dodatnia. Specyficzne oznaki niestabilności kości piszczelowej.

(5) tkliwość: bardziej rozłożona na wewnętrznej krawędzi kości ramiennej i przyśrodkowej strefie podparcia. Gdy egzaminator naciska na piszczel pacjenta i wykonuje test rozciągania i zginania, może wywoływać ból poddziąsłowy. Czułość kliniczna jest czasami związana z bolesną częścią dolegliwości pacjenta. Niespójne.

(6) Dźwięk naciskania: gdy staw kolanowy jest w pozycji prostej, naciśnij piszczel i przesuń go w górę, w dół, w lewo i w prawo. Możesz wyczuć lub usłyszeć przypominające zmarszczki pod kością piszczelową, któremu towarzyszy ból, kolano Możesz również poczuć lub usłyszeć dźwięk prasy, gdy staw aktywnie się zgina i zgina.

(7) Znak lęku: staw kolanowy pacjenta znajduje się w łagodnej pozycji zgięcia. Gdy egzaminator wypycha piszczel w celu wywołania podwichnięcia lub zwichnięcia, u pacjenta pojawia się strach i ból, który powoduje zgięcie stawu kolanowego i nasilenie bólu (ryc. 2). Znak lęku jest również specyficznym objawem niestabilności kości piszczelowej.

(8) Zwiększona ruchliwość boczna kości ramiennej lub stawu: zakres pasywnego ruchu kości ramiennej w normalnym stawie kolanowym jest nie większy niż 1/2 własnej szerokości, a zakres poprzecznego ruchu kości ramiennej jest mniejszy, gdy kolano wynosi 30 °. Staw jest luźny, a stopień, w jakim piszczel może się poruszać na zewnątrz, dzieli się na 3 stopnie:

I stopień: środek kości ramiennej znajduje się po wewnętrznej stronie lub w osi osi kończyny dolnej.

II stopień: środek kości ramiennej znajduje się poza osią.

III stopień: Wewnętrzna krawędź kości ramiennej przecina oś kończyny dolnej.

(9) Nieprawidłowość kąta Q: Kąt Q jest ważnym wskaźnikiem do pomiaru linii kości piszczelowej. Wewnętrzny obrót kości udowej i zewnętrzny obrót kości ramiennej mogą zwiększyć kąt Q i spowodować przechylenie kości krzyżowej.

Niestabilne badanie sakralne

Badanie rentgenowskie stawu rzepkowo-udowego jest powszechną metodą diagnozowania niestabilności kości piszczelowej, która zwykle obejmuje pozycję ortotopową stawu kolanowego, pozycję boczną i obraz osiowy stawu rzepkowo-udowego. To ostatnie ma większe znaczenie w diagnozowaniu choroby stawu rzepkowo-udowego.

1. Pozycja ortotopowa: pacjent leży na wznak, stopy są blisko siebie, palce uniesione, mięsień czworogłowy są całkowicie rozluźnione, a przód i tył są zajęte.

(1) Pozycja piszczelowa: Środek normalnej kości piszczelowej powinien znajdować się po wewnętrznej lub dolnej stronie kończyny dolnej.

(2) Wysokość kości piszczelowej: dolna piszczel normalnej kości ramiennej znajduje się tuż nad linią łączącą najniższe punkty kłykci kości udowej po obu stronach, a dolny biegun znajduje się w pobliżu linii linii. Odległość powyżej 20 mm jest wysoką kością piszczelową.

(3) Kształt kości piszczelowej i strzałkowej: zahamowany lub zdeformowany.

2. Pozycja boczna: Może wykazywać oznaki stwardnienia kości kostno-chrzęstnej i zwyrodnienia kości ramiennej. Często służy do oceny obecności lub braku pomiaru wysokości kości piszczelowej i kości ramiennej. Metody pomiaru stosowane przez różnych uczonych nie są takie same.

(1) Metoda Blumensaat: gdy zgięcie kolana pacjenta wynosi 30 °, trójkątna twarda linia rzutowana na górze dołu międzywęzłowego nazywa się trójkątem Ludloffa, a linia przedłużająca jest przekazywana na dolnej krawędzi. Linie przecinają się, jeśli dolny biegun kości piszczelowej znajduje się w odległości większej niż 5 mm w pobliżu linii, jest to wysoka piszczel (ryc. 4).

(2) Metoda Labelle i Laurina: pacjent zgina kolano o 90 °, wykonuje zdjęcie boczne i prowadzi dalszy koniec wzdłuż kory kości udowej. Zwykle 97% górnej kości piszczelowej przechodzi przez tę linię. Powyżej tej linii znajduje się wysoka piszczel, a wręcz przeciwnie, niska. Ta linia to dolna piszczel (ryc. 5).

(3) Metoda Insalla i Salvatiego (metoda proporcji): fotografowanie pozycji bocznej kolana pod kątem 30 °, pomiar długości kostki (Lt), to znaczy od dolnej krawędzi kości ramiennej do górnej krawędzi guzka kości ramiennej, a następnie pomiar najdłuższej przekątnej kości piszczelowej. Długość (Lp), stosunek dwóch (Lt / Lp), wartość normalna wynosi 0,8 do 1,2, większa niż 1,2 dla wysokiej kości piszczelowej i mniejsza niż 0,8 dla dolnej kości piszczelowej (ryc. 6).

(4) Metoda Blackburne-Peel: wykonaj zdjęcie kolana pod kątem 30 °, zmierz odległość w pionie od dolnej krawędzi powierzchni stawowej piszczeli do płaskowyżu piszczelowego (A), a następnie zmierz długość powierzchni stawowej piszczelowej (B). Normalny stosunek A / B wynosi 0,8, powyżej 1,0 dla wysokiej piszczeli (ryc. 7).

(5) Pediatryczna metoda pomiaru wysokiego poziomu (metoda punktu środkowego): Znajdź punkt środkowy (F) dolnego kłykcia kości udowej na radiogramie bocznym, punkt środkowy (T) kości ramiennej nadoczodołowej i długą oś kości ramiennej Punkt środkowy (P) linii, stosunek PT do FT wynosi 0,9 do 1,1 dla normalnego zgięcia kolana 50 ° do 150 °, piszczel jest większy, gdy stosunek jest większy niż 1,2, a niższy jest mniejszy niż 0,8 (ryc. 8).

3. Pozycja osiowa (niedrożność stawu skroniowo-żuchwowego): Badanie rentgenowskie osiowe jest ważniejsze w diagnozowaniu stabilności stawu rzepkowo-udowego. Można go wykorzystać nie tylko do zrozumienia, czy związek rzepki i uda jest odpowiedni, ale także do identyfikacji kości beleczkowej bocznego aspektu kości ramiennej. Kierunek zmienia się i nie występuje zespół nadmiernego nacisku bocznego.

Ponieważ w 1921 r. Settegast zaproponował zastosowanie pozycji osiowej do wykrywania stawu rzepkowo-udowego, pojawiło się wiele ulepszonych metod i technik kontroli, jednak ze względu na różne kąty kolana przyjęte przez różnych uczonych, zmierzone wartości nie są takie same. Pacjenta kładzie się na plecach, a staw kolanowy mocuje się i ustawia w pozycji 30 ° za pomocą specjalnej ramy postawy, aby rozluźnić mięsień czworogłowy. Rtg jest umieszczona po dystalnej stronie stawu rzepkowo-udowego, tak aby emitowana wiązka była równoległa do piszczeli. Oś jest umieszczona po bliższej stronie stawu rzepkowo-udowego, dzięki czemu film, wiązka rentgenowska i powierzchnia ramienia znajdują się pod kątem 90 ° (ryc. 9).

(1) Kąt rowka: na filmie rentgenowskim stawu rzepkowo-udowego najniższy punkt z rowka międzykręgowego kości udowej jest do wewnątrz, a najwyższy punkt zewnętrznego kłykcia rysuje dwie proste linie, których kąt nazywa się kątem rowka lub kątem bieżnika koła pasowego (bruzdy Kąt, SA), wielkość kąta rowka reprezentuje głębokość bruzdy międzyżebrowej i rozwój krętarza (ryc. 10A).

(2) Odpowiedni kąt: kąt utworzony przez linię narożną kąta rowka i linię łączącą górną część rowka i dolny biegun kości piszczelowej nazywa się kątem przystawienia (CA). Kąt ten znajduje się po wewnętrznej stronie linii kąta i jest pod kątem ujemnym. Kąt dodatni, który reprezentuje względną relację pozycyjną między kością piszczelową a kością udową. Zazwyczaj dolna część kości ramiennej znajduje się wewnątrz linii narożnej, to znaczy kąt jest normalny, a kąt ujemny jest normalny (ryc. 10B).

(3) boczny kąt rzepkowo-udowy: kąt między najwyższym punktem kości udowej a przednią linią bocznej piszczeli jest bocznym kątem rzepkowo-udowym. Zwykle otwór jest na zewnątrz. Jeśli otwór jest do wewnątrz lub dwie linie są równoległe, to znaczy Piszczel ma pochylenie boczne (ryc. 11).

(4) Kąt pochylenia kości piszczelowej: kąt utworzony przez linię łączącą najwyższy punkt kości udowej i maksymalną średnicę poprzeczną nacięcia piszczelowo-strzałkowego, która wzrasta, co wskazuje na wzrost nachylenia kości piszczelowej (ryc. 12).

(5) Zewnętrzne przemieszczenie kości ramiennej: najwyższy punkt kłykcia kości udowej to pionowa linia łącząca najwyższy punkt kości udowej, a odległość między linią pionową a wewnętrzną krawędzią kości piszczelowej jest prostownikiem kości ramiennej, a wewnętrzna krawędź kości ramiennej znajduje się blisko linii pionowej. Normalne jest przebywanie na linii pionowej lub w poprzek linii pionowej, z dala od linii pionowej, aby wskazać, że kość ramienna przesunęła się na zewnątrz (ryc. 13).

(6) wskaźnik głębokości: pionowa odległość między długością kości ramiennej a osią dolnej kości piszczelowej do osi poprzecznej jest głębokością kości piszczelowej; długość linii łączącej najwyższy punkt kości udowej z zewnętrznym grzebieniem biodrowym jest połączona z linią od najniższego punktu rowka krętarza. Współczynnikiem odległości w pionie jest głębokość koła pasowego (ryc. 14) Według pomiaru Ficata wskaźnik głębokości kości piszczelowej wynosi zwykle 3,6 do 4,2, a wskaźnik głębokości koła pasowego wynosi 5,3 ± 1,2.

Według autorów 80 przypadków (35 mężczyzn, 45 kobiet) miało normalne stawy rzepkowo-udowe (wszyscy badani nie mieli w przeszłości bólu kolana, żadnych objawów pozytywnych, w wieku od 18 do 40 lat): kąt rowka wynosił 138 ° ± 6 ° (x ± s), odpowiedni kąt to -8 ° ± 9 ° (x ± s); boczny kąt rzepki udowej wynosi 7,8 ° ± 3,1 ° (x ± s); kąt nachylenia piszczeli wynosi 11 ° ± 2,5 ° (x ± s), 92% wewnętrznej krawędzi kości ramiennej znajduje się w linii pionowej lub na linii pionowej, 8% znajduje się na zewnętrznej stronie linii pionowej, ale odległość nie przekracza 2 mm.

Celem pomiaru rentgenowskiego stawu rzepkowo-udowego jest określenie względnej relacji pozycyjnej między kością piszczelową a kością udową w stawie rzepkowo-udowym oraz ocena różnych chorób według różnych zmian, w tym: odchylenie kości ramiennej (przedłużenie kości piszczelowej); nachylenie kości piszczelowej (na zewnątrz Kąt rzepkowo-udowy, kąt pochylenia krzyża), kość ramienna, anatomiczna zmiana bruzdy międzykłykciowej i stan rozwojowy (kąt rowu, odpowiedni kąt, wskaźnik głębokości), wskaźniki te w różnym stopniu odzwierciedlają stabilność stawu rzepkowo-udowego, autor opiera się na normalnym Pomiar stawu rzepkowo-udowego jest uważany za odpowiedni dla znaku pomiaru kątowego. Oprócz odzwierciedlenia przesunięcia kości piszczelowej może odzwierciedlać dopasowanie głębokości rynny i kąta rowka do piszczeli. Ponadto boczny kąt rzepkowo-udowy jest bardziej powtarzalny. W diagnozie niestabilnej kości ramiennej bardziej praktyczny jest kąt i boczny kąt rzepkowo-udowy.

4. Angiografia stawowa niestabilnej kości ramiennej: może nie tylko obserwować zmiany chrząstki rzepki poprzez podwójny kontrast stawu kolanowego, ale także porównywać więzadła podtrzymujące po obu stronach kości piszczelowej i diagnozować zespół fałdów maziowych, z wyjątkiem innych zmian i badania CT stawów. Rozpoznanie stabilnej kości piszczelowej często wymaga większej integracji z innymi metodami badania.

5. Artroskopowa niestabilność kości ramiennej: jest to inwazyjna metoda badania, która może bezpośrednio obserwować zależność pozycyjną między kością piszczelową a kością udową, trajektorię kości piszczelowej oraz zasięg, zasięg i lokalizację uszkodzenia kości piszczelowej i kości udowej. Pomocne jest wybranie odpowiedniej metody chirurgicznej, przewidzenie możliwości udanej operacji, a co ważniejsze, określenie, czy istnieją inne zaburzenia śródstawowe, takie jak łza łąkotki, fałd maziówkowy, zapalenie błony maziowej, złuszczające zapalenie chrząstki, Wolne ciało itp. Można również leczyć odpowiednio, gdy zmiana jest jasno określona.

Jackson dzieli chrząstkę stawową na trzy typy w zależności od stopnia zmian chrząstki stawowej:

Typ I: powierzchnia chrząstki biodrowej ma zlokalizowane zmiękczające uszkodzenie.

Typ II: Powierzchnia chrząstki kości ramiennej ma pęknięcia i uszkodzenia erozyjne, podczas gdy powierzchnia kłykcia kości udowej jest normalna.

Typ III: Oprócz zmian typu II występuje także zakłócająca zmiana w kłykciu kości udowej.

6. Badanie niestabilnej kości ramiennej za pomocą tomografii komputerowej lub tomografii komputerowej: zastosowanie tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego sprawia, że ​​diagnoza niestabilności stawu rzepkowo-udowego jest dokładniejsza, unikając nakładania się i zniekształcania wspólnych zdjęć rentgenowskich, ponieważ staw rzepkowo-udowy ma wartość 0 Gdy temperatura wynosi ~ 20 ° (pozycja prosta), większość kości ramiennej znajduje się w płytkim kręgu rowka międzykłyknikowego. W tej pozycji mięśnie czworogłowe i przyśrodkowe i boczne więzadła podtrzymujące są rozluźnione, a stawy rzepkowo-udowe są stosunkowo niestabilne. Dlatego staw stawowy stawu rzepkowo-udowego został przyjęty w pozycji w odległości 20 ° od zgięcia kolana, a dodatni wskaźnik niestabilności rzepki był najwyższy, jednak w rzeczywistości zgięcie stawu kolanowego pod kątem 20 ° było trudne do wystawienia stawu rzepkowo-udowego. Często niejasny, trudny do zmierzenia, a dzięki technologii CT lub MRI, w pozycji prostej stawu kolanowego, mięsień czworogłowy rozluźnia się, skan przekroju środkowej części stawu ramiennego, wyraźny obraz, dobra powtarzalność, łatwy do zmierzenia i obliczenia, jest Potężne narzędzie diagnostyczne dla niestabilnej kości ramiennej.

Diagnostyka niestabilności kości ramiennej

Diagnoza

Według historii medycznej objawy kliniczne, badanie rentgenowskie i pomiar rentgenowski, zwłaszcza artroskopia, badanie CT i MRI mogą ustalić diagnozę kliniczną.

Diagnostyka różnicowa

Pod względem diagnozy choroba musi być identyfikowana z różnymi chorobami, w tym:

1. Wrodzony przerost dyskowej łąkotki;

2, wrodzone zwichnięcie kolana;

3. Wewnętrzne i boczne uszkodzenie łąkotki;

4, zwapnienie łąkotki;

5, kostnienie łąkotki;

6, złuszczające zapalenie kości i szpiku;

7. Chondromatoza maziowa;

8, zespół fałdu maziowego stawu;

9, poślizg ścięgien półszczytowych i półbłoniastych;

10, poślizg ścięgien bicepsa i tak dalej.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.