Kostniejące zapalenie mięśni łokciowych

Wprowadzenie do zapalenia kości i szpiku stawu łokciowego Traumatyczne kostnienie mięśniowe jest stosunkowo częstym wtórnym urazem ostrego urazu stawu łokciowego, który występuje głównie przy złamaniu stawu łokciowego, zwichnięciu i torebce stawowej, ścięgnach, wiązadłach i innych urazach. Krwiak w obszarze stawu jest zmechanizowany i uszkodzony. Silna trakcja pasywna spowodowana przez człowieka, powtarzające się traumatyczne wysięk, powodujące kostnienie podokostnowe. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: kostnienie mięśniowe

Etiologia zapalenia kości i stawów stawu łokciowego

Przyczyna:

Choroba często występuje w złamaniach łokci, zwichnięciach i innych poważnych urazach, okostna zostaje zerwana, zerwana, powstaje krwiak lub częściowa trakcja pasywna, stymulacja chirurgiczna, powstanie krwiaka, który może powodować proces kostnienia oparty na kostnieniu; Krwiak po wchłonięciu stopniowo przekształca się w kostnienie podokostnowe. Obecnie mechanizm nie jest bardzo jasny. Można go podsumować jako teorię kości okostnej i teorię kości transformacji tkanki włóknistej.

Występowanie kostnienia mięśni jest związane z następującymi czynnikami:

1. Wielokrotnie silne działania pasywne.

2. Czas leczenia, wczesne leczenie może uzyskać dobre zmniejszenie, zmniejszyć tworzenie się krwiaków i ułatwić naprawę tkanek miękkich.

3. Wiek, dzieci mają mniejsze szanse na rozwój kostnienia mięśni niż młode osoby dorosłe.

Zapobieganie zapaleniu kości i szpiku stawu łokciowego

Staw kostny kostny stawu łokciowego, jego dokładna patogeneza jest wciąż niejasna, często związana z urazem łokcia, zwichnięciem, złamaniem, operacją jest głównym czynnikiem patogennym, dlatego w celu uniknięcia i zmniejszenia tworzenia się krwiaków po urazie łokcia, usuwania krwiaka Wczesne odwodnienie i obrzęk, unikanie wielokrotnego uszkodzenia okostnej, unikanie wymuszonej aktywności biernej jako ważna zasada zapobiegania występowaniu traumatycznego kostnienia kostnego łokcia Wczesne leczenie tak wcześnie, jak to możliwe, resetowanie hamulca, nakładanie lodu, hemostaza, może zmniejszyć stopień krwiaka Wczesne nakłucie krwiaka, prawidłowy drenaż po złamaniu jest korzystny dla usunięcia krwiaka; po urazie podnieś dotkniętą kończynę, leki odwadniające są korzystne dla obrzęku i osiadania; unikaj wielu manipulacji, może chronić okostną końca złamania, unikać kości po wielokrotnym uszkodzeniu okostnej Komórka macierzysta wchodzi do krwiaka, prawidłowe czynności funkcjonalne i środki rehabilitacyjne, w połączeniu z fumigacją medycyny chińskiej, fizjoterapia jest również jednym z ważnych sposobów uniknięcia urazowego kostnienia kostnego mięśni, więc powyższa metoda może skutecznie zmniejszyć traumatyczne kostnienie kostne mięśniowe Zdarzyło się

Powikłania zapalenia kości i stawów stawu łokciowego Powikłania kostne zapalenie mięśni

Choroba ma mniej powikłań, ale ze względu na charakterystykę samego stawu łokciowego może również powodować poważniejsze powikłania, ponieważ staw łokciowy jest najbardziej wrażliwym stawem do masażu i czynności pasywnych z powodów jatrogennych, takich jak masaż szorstki. Ciągłe i silnie pasywne ciągnięcie stawów i inne przyczyny mogą powodować powtarzające się uszkodzenia stawu łokciowego, powtarzające się krwawienie i powtarzające się kostnienie adhezyjne, co spowoduje, że staw łokciowy będzie całkowicie sztywny, co jest najczęstszym i najpoważniejszym powikłaniem tej choroby.

Objawy kostne stawu łokciowego objawy wspólne częste objawy aktywności stawu barkowego obrzęk stawu łokieć ból boczny nocny uporczywy ból ból stawu łokciowego gorączka zakaźna

Diagnoza tej choroby obejmuje:

1. Miej jasną historię traumy;

2, powtarzane bierne zgięcie i wyprost stawów po urazie;

3, obrzęk stawów, ból utrzymuje się z lokalnym wzrostem temperatury;

4. Zakres wspólnych działań stopniowo maleje;

5, zdjęcie rentgenowskie wcześnie bez specjalnych, 3 do 4 tygodni po odkryciu podobnej do chmury grupy kostnienia wokół stawu, zakres późnego kostnienia jest zmniejszony, gęstość jest zwiększona, granica jest wyraźna, ogólnie w ciągu 3 do 6 tygodni po urazie, istnieje tendencja wzrostowa, 6 ~ Ustabilizował się po 8 tygodniach.

Badanie zapalenia kości i szpiku stawu łokciowego

Metody badawcze stosowane w tej chorobie to głównie badania rentgenowskie, a różne typy mają różne wyniki:

1, typ początkowy

Badanie rentgenowskie wykazało, że na wczesnym etapie nie powstało typowe kostnienie, ale ujawniono nieregularne cienie nieregularnego płata w tkance miękkiej.

2, dojrzałe

Po utworzeniu kostnienia stawu łokciowego lub stwardnieniu początkowym kostnienie X może pokazać krawędź gładkiego cienia podobnego do gęstości kości, zakres cienia jest mniejszy i bardziej skoncentrowany niż wcześniej.

Rozpoznanie i różnicowanie stawu łokciowego kostnego

Choroba jest łatwiejsza do zdiagnozowania, więc często nie jest konieczne odróżnianie jej od innych chorób, ale klinicznie konieczne jest zidentyfikowanie różnych rodzajów choroby, która jest związana z jej leczeniem:

1, typ początkowy

Po leczeniu złamania łokcia i zwichnięcia, miejscowy obrzęk, gorączka, silny ból, ograniczona aktywność stawów, objawiająca się głównie zmianami zapalnymi w stawie łokciowym i okostnej lub torebce stawowej, a prześwietlenie nie tworzy typowego kostnienia na początkowym etapie. Może wyświetlać nieregularne cienie miękkiej bawełny w miękkiej chusteczce. Ten typ pojawia się po 15 ~ 40 dniach.

2, dojrzałe

Po urazie stawu łokciowego lub skostnieniu początkowego kostnienie stawu łokciowego jest lekko spuchnięty lub sztywność mięśni, atrofia, ból stopniowo zmniejsza się lub nie odczuwa bólu, lokalny kontakt z wielokrotną lub pojedynczą twardą masą, aktywność zginania i przemieszczania stawu, X Film pokazuje: krawędź gładkiego cienia podobnego do gęstości kości, zakres cieni jest mniejszy i bardziej skoncentrowany niż wcześniej, ten typ występuje ponad 40 dni później.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.