Krwiak skóry głowy

Wprowadzenie do krwiaka skóry głowy Krwiak skóry głowy jest głównie spowodowany tępym urazem i skórą głowy. Zasadniczo, mniejszy krwiak skóry głowy nie wymaga specjalnego leczenia i może wchłonąć się po około 1-2 tygodniach. Duży krwiak często wymaga nakłucia i miejscowego ucisku i opatrunku, które można wyleczyć za pomocą jednego lub kilku zabiegów. Leczenie nakłucia jest nieskuteczne, gdy krwiak nie zniknie lub nadal się powiększa, można go rozciąć, aby usunąć krwiak i zatrzymać krwawienie. W przypadku krwiaka podokostnowego ze złamaniami czaszki należy zwrócić uwagę na możliwość krwiaka śródczaszkowego. Wszystkie zainfekowane krwiaki muszą zostać otwarte. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,02–0,06%, częściej w urazie głowy Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: niedokrwistość szokowa

Przyczyna krwiaka skóry głowy

Przyczyna:

Krwiak skóry głowy jest głównie spowodowany tępym urazem i skórą głowy. Skóra głowy jest zwykle podzielona na pięć warstw, od zewnątrz do wewnątrz, skórę, tkankę podskórną, przeponę w kształcie nasadki, warstwę podspojówkową i okostną. Krwiak powstały w wyniku pęknięcia skóry głowy po urazie głowy zwykle dzieli się na krwiak podskórny, krwiak podpajęczynówkowy i krwiak podokostnowy. Zasadniczo objawia się to głównie objawami spowodowanymi urazem.

Zapobieganie krwiakowi skóry głowy

Zapobiegaj krwiakowi skóry głowy dziecka

1. Nie wspinaj się na wysokie miejsca lub inne niebezpieczne miejsca. Rodzice powinni edukować swoje dzieci, aby nie spoglądały w dół z okien lub balustrad balkonów budynków, a odkrywanie tego jest niebezpieczne.

2. Nie biegaj w miejscach, które łatwo się ślizgają. Jeśli jest woda lub nierówności, łatwo się poślizgnąć, więc bądź ostrożny.

3. Nie biegaj po schodach. Obecnie większość mieszkańców mieszka w budynkach, dlatego liczba przypadków obrażeń głowy i twarzy spowodowanych upadkiem ze schodów rośnie z roku na rok. Wymaga to od rodziców zwracania uwagi na dzieci podczas wchodzenia i schodzenia po schodach, zwracania większej uwagi na spacery nocą i nigdy nie biegania po schodach.

4, usta zawierają rzeczy, których nie można uruchomić. Niektóre dzieci lubią wkładać ołówki, pałeczki do jedzenia, łyżki i drewniane patyki po jedzeniu popsicles w ustach, bieganiu i zabawie z innymi dziećmi, co jest niezwykle niebezpieczne. Trochę nieostrożne, te rzeczy przebiją gardło i inne części.

5. Nie biegaj w ciemności lub tam, gdzie linia wzroku jest nieznana. Zwłaszcza w miejscach o wielu zboczach i zakrętach jest podatny na siniaki i upadki. Kiedy dojdzie do urazu twarzy, łatwo jest złamać nos.

Powikłania krwiaka skóry głowy Powikłania, niedokrwistość szokowa

1. W przypadku krwiaka podokostnowego ze złamaniem czaszki należy zwrócić uwagę na możliwość krwiaka śródczaszkowego.

2. Krwiak podpajęczynówkowy może rozprzestrzenić się na całą głowę z powodu luźnej tkanki warstwy, a dzieci i chore mogą wywołać szok lub niedokrwistość.

Objawy krwiaka skóry głowy Częste objawy Krwiak podskórny Obrzęk tkanek miękkich

W zależności od określonego poziomu krwiaka występującego w skórze głowy można go podzielić na krwiak podskórny, krwiak podpajęczynówkowy i krwiak podokostnowy.

1. Krwiak podskórny: Ponieważ połączenie między tkanką podskórną i warstwą skóry a warstwą aponeurotyczną jest ścisłe, krwiak w tej warstwie nie jest łatwy do rozprzestrzenienia się, a zakres jest ograniczony. Tkanka miękka wokół krwiaka jest obrzęknięta, a uczucie depresji i tkliwości. Łatwo jest go pomylić ze złamaniem zwisu, a czasem trzeba to potwierdzić przez badanie rentgenowskie czaszki.

2. Krwiak podtwardówkowy podtwardówkowy: spowodowany pęknięciem małych tętnic lub naczyń krwionośnych w warstwie, dolna warstwa rozcięgna aponeurotycznego jest luźna, a krwiak łatwo rozprzestrzenia się, a nawet rozprzestrzenia na całą dolną warstwę rozcięgna aponeurotycznego. Zawartość krwi może wynosić nawet kilkaset mililitrów. Niskie napięcie i lekki ból.

3. Krwiak podokostnowy: Krwotok powstaje z krwotoku płytkowego lub usuwania okostnej, a jego zakres ogranicza się do zszywania kości, a tekstura jest twarda.

Badanie krwiaka skóry głowy

TK głowy jest wygodną, ​​szybką, bezpieczną, bezbolesną, nieinwazyjną nową metodą badania, która wyraźnie pokazuje anatomiczny związek różnych przekrojów mózgu z określoną strukturą tkanki mózgowej. Dlatego szybkość wykrywania zmiany i dokładność diagnozy są znacznie poprawione. Ogólnie rzecz biorąc, CT jest lepszy do obrazowania tkanek miękkich niż do tkanek miękkich. Badanie TK głowy jest ważne przy diagnozowaniu większości chorób mózgu, czaszki i skóry głowy.

Diagnoza i różnicowanie krwiaka skóry głowy

(1) Krwiak podskórny: Ponieważ warstwa tkanki podskórnej jest ściśle związana z warstwą skóry i warstwą rozcięgna przypominającą czapkę, krwiak w tej warstwie nie jest łatwo rozproszony, a objętość jest niewielka. Tkanka wokół krwiaka jest spuchnięta i pogrubiona i ma wrażenie depresji. Łatwo jest ją błędnie rozpoznać jako złamanie czaszki z depresją. Czasami konieczne jest zastosowanie badania rentgenowskiego czaszki, aby wykluczyć możliwość złamania.

(B) krwiak podpajęczynówkowy: spowodowany pęknięciem małych tętnic lub naczyń krwionośnych. Ponieważ leżąca pod spodem warstwa rozcięgna aponeurotycznego jest luźna, krew łatwo rozpręża się we wszystkich kierunkach, a krew może wypełnić całą dolną warstwę rozcięgna podobnego do nasadki, dzięki czemu czubek głowy jest znacznie powiększony, a zawartość krwi może osiągnąć setki mililitrów.

(C) krwiak podokostnowy: bardziej powszechny w tępym urazie po znacznym odkształceniu głowy, takim jak uraz noworodka, złamanie czaszki z depresją w tenisie stołowym i złamanie czaszki u dorosłych. Krwotok spowodowany miejscowym rozwarstwieniem okostnej, ponieważ okostna jest mocno przymocowana do szwu czaszkowego, zakres krwiaków często nie przekracza szwu czaszkowego. U niemowląt peryplazma i okostna starego krwiaka mogą być pogrubione lub skostniałe, a nawet powstaje torbiel kości zawierająca starą krew.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.