Całkowita niewydolność autonomiczna

Wprowadzenie do całkowitej dysfunkcji autonomicznej Całkowita dysfunkcja autonomiczna to utrata całej funkcji autonomicznego układu nerwowego w stosunku do ostrego początku, a przebieg choroby jest samoograniczający. Przyczyna wynika zarówno z przyczyn wewnętrznych, jak i zewnętrznych. „Przyczyna wewnętrzna jest podstawą zmiany, przyczyna zewnętrzna jest warunkiem zmiany, a przyczyna zewnętrzna może działać tylko poprzez czynniki wewnętrzne.” Jest to klasyczna filozofia i jedno z obiektywnych praw rozwoju wydarzeń. Niektóre osoby mają różne występowanie chorób w ramach tej samej stymulacji nerwowej, co oznacza, że ​​cechy osobowości i zachowania odgrywały rolę w czynnikach wewnętrznych. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: bardziej powszechny w warstwie białej, wskaźnik zapadalności wynosi około 5% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania:

Całkowita dysfunkcja autonomiczna

Przyczyna wynika zarówno z przyczyn wewnętrznych, jak i zewnętrznych. „Przyczyna wewnętrzna jest podstawą zmiany, przyczyna zewnętrzna jest warunkiem zmiany, a przyczyna zewnętrzna może działać tylko poprzez czynniki wewnętrzne.” Jest to klasyczna filozofia i jedno z obiektywnych praw rozwoju wydarzeń. Niektóre osoby mają różne występowanie chorób w ramach tej samej stymulacji nerwowej, co oznacza, że ​​cechy osobowości i zachowania odgrywały rolę w czynnikach wewnętrznych. Wewnętrzne przyczyny dysfunkcji autonomicznych obejmują głównie introwersję osobowości, samotność, niestabilność emocjonalną i inne wady osobowości, słabą tolerancję na bodźce zewnętrzne, nieodpowiednią zdolność przystosowywania się do otoczenia i radzenia sobie z rzeczami itp .; czynniki zewnętrzne mają długotrwałą silną stymulację umysłową, taką jak rodzina Spory, frustracje miłosne, niepowodzenia zawodowe lub napięcia interpersonalne, trwałość i siła, praca fizyczna, brak snu itp. Pod wpływem długotrwałego działania czynników zewnętrznych ośrodek nerwowy wysokiego poziomu jest zbyt ciasny, co prowadzi do centralnego układu nerwowego i niewydolności autonomicznego układu nerwowego.

Całkowite autonomiczne zapobieganie dysfunkcji

Nie ma skutecznych środków zapobiegawczych dla tej choroby.

Całkowita dysfunkcja autonomiczna Komplikacja

Niewielka liczba pacjentów w połączeniu z uszkodzeniem nerwów obwodowych (ciała), spowolnieniem przewodnictwa nerwów obwodowych, neurogennym uszkodzeniem mioelektryczności, wzrostem białka płynu mózgowo-rdzeniowego i prawidłową liczbą komórek.

Objawy całkowitej autonomicznej dysfunkcji Częste objawy Ból nerwu potylicznego Utrata funkcji nerwu poznawczego Sztywność kończyny Umyślne odwrócenie uwagi Utrata przytomności Ściskanie w klatce piersiowej Zmęczenie Utrata apetytu Po sennym sennym sercu

Cierpi na zmęczenie, zmęczenie po śnie, sztywność kończyn, ucisk w klatce piersiowej, ucisk w klatce piersiowej, uduszenie, kołatanie serca, nagłą śmierć i inne zaburzenia sercowo-naczyniowe; ból brzucha, wzdęcia, wymioty, biegunka i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe; inne takie jak ból głowy, zawroty głowy, bezsenność, zapomnienie, Różne rodzaje dziwnych objawów klinicznych, takich jak drętwienie, swędzenie skóry i bolesne miesiączkowanie. Charakterystyka kliniczna polega po pierwsze na tym, że w organizmie nie ma widocznych zmian organicznych, a następnie stan pogarsza się lub powtarza, często towarzyszą mu zmiany emocjonalne, takie jak lęk, nerwowość, depresja itp., I ogólnie leczone zgodnie z chorobami organicznymi, takimi jak choroba wieńcowa serca i zapalenie żołądka.

Kontrola całkowitej dysfunkcji autonomicznej

Kliniczne badanie fizykalne: pacjenci mogą odczuwać zmęczenie, zmęczenie po śnie, sztywność kończyn, ucisk w klatce piersiowej, kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, odbijanie, kołatanie serca, nagłą śmierć i inną nerwicę serca; ból brzucha, wzdęcia, wymioty, biegunka i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe; Ból głowy, zawroty głowy, bezsenność, zapomnienie, drętwienie skóry, swędzenie skóry, bolesne miesiączkowanie itp., Wszelkiego rodzaju dziwne objawy kliniczne.

Badanie laboratoryjne: mapa topograficzna CT, MRI i EEG, badanie EKG.

Diagnoza i identyfikacja całkowitej dysfunkcji autonomicznej

W odróżnieniu od dysfunkcji autonomicznej, dysfunkcja autonomiczna to grupa syndromów dysfunkcji narządów wewnętrznych u ludzi, często objawiająca się jako układ nerwowy, układ krążenia, układ trawienny, zaburzenia układu moczowo-płciowego, objawy te często koncentrują się w pewnym brudnym Nie ma odpowiedniej zmiany patologicznej w strukturze narządu lub narządu, dlatego często diagnozuje się ją jako nerwicę serca, nerwicę żołądkowo-jelitową i neurologiczną częstotliwość oddawania moczu w zależności od narządu z objawami.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.