Przeciwciało anty-dsDNA

Przeciwciało przeciw dwuniciowemu DNA (anty-dsDNA) jest jednym z przeciwciał anty-DNA. Jego miejsce reakcji znajduje się na zrębie fosforanu dezoksyrybozy DNA. Anty dsDNA znajduje się głównie w surowicy pacjentów z SLE i ma patogenny wpływ na uszkodzenie tkanek i narządów u pacjentów z SLE. W krążeniu krwi u pacjentów ze SLE stężenie makrocząsteczek DNA jest znacznie wyższe niż u zdrowych osób. DNA może również wiązać się ze strukturami mikronaczyniowymi różnych narządów, w tym heparanosiarczanem na kłębuszkowej błonie podstawnej. W tych cyklach można stosować przeciwciała anty-dsDNA. Reakcja z cząsteczkami DNA in situ narządu tworzy kompleks antygen-przeciwciało, który aktywuje układ zapalny, taki jak szlak aktywacji dopełniacza, prowadząc do uszkodzenia tkanki. Uważa się również, że osadzanie się patogennych przeciwciał anty-DNA w nerkach nie zależy wyłącznie od wiązania przeciwciał anty-DNA z DNA, ale poprzez nie-DNA z siarczanem heparanu, lamininą, kardiolipiną itp. Na błonie podstawnej. Reaktywność krzyżowa lub przyciąganie elektrostatyczne antygenu jest ustalone na nerce w celu wywołania odpowiedzi zapalnej. Niektóre autoprzeciwciała anty-DNA są patogenne, a niektóre nie są patogenne. Patogenne przeciwciało anty-DNA ma następujące cechy, wysokie powinowactwo, wiązanie do dopełniacza, wiązanie do dsDNA, ładunek dodatni i wielokrotną reaktywność, i jest IgG. Ostatnie badania wykazały, że przeciwciała anty-DNA mogą przenikać żywe limfocyty, zakłócać funkcje komórek, powodować apoptozę, przeciwciała anty-dsDNA mogą również wchodzić do komórek mezangialnych, powodować proliferację komórek kłębuszkowych, promować fuzję komórek i białko Formy moczu. Może to być kolejna cecha patogennych przeciwciał anty-DNA. Podstawowe informacje Klasyfikacja specjalistyczna: klasyfikacja kontroli wzrostu i rozwoju: badanie immunologiczne Obowiązująca płeć: czy mężczyźni i kobiety stosują post: nie na czczo Wyniki analizy: Poniżej normy: Wartość normalna: Nie Powyżej normalnego: Negatywne: Normalne Pozytywne: Nieprawidłowe wyniki Autoprzeciwciała anty-dsDNA są najważniejszymi autoprzeciwciałami w SLE. Wskazówki: Ponieważ metody pomiaru różnią się w zależności od miejsca, wartości normalne są różne. Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik kombinacji wynosi ponad 20%, aby mieć znaczenie kliniczne. Wartość normalna Zdrową ludzką surowicę rozcieńczono 1:10, aby uzyskać wynik ujemny (L. sinensis). Wskaźnik wiązania u zdrowej osoby ≤ 20% (test radioimmunologiczny testu Farra). Zasadniczo wartość A w surowicy / kontrola ujemna A (P / N) ≥ 2,1 jest dodatnia, a normalna ludzka wartość P / N wynosi <2,1 (metoda ELISA). Normalnie ujemny (brak punktu barwienia na membranie NC) (test immunofiltracji kropli złota). Znaczenie kliniczne Nieprawidłowe wyniki Autoprzeciwciała anty-dsDNA są najważniejszymi autoprzeciwciałami w SLE, z wykrywalnością od 40% do 70%. Obecność wysokich mian anty-dsDNA jest ważną podstawą do diagnozy SLE i cechą charakterystyczną choroby, szczególnie uszkodzenia nerek. Oprócz diagnozy SLE, może być również stosowany do monitorowania przebiegu klinicznego i efektu leczenia, a także ma pewną wartość dla oceny rokowania. Jednak doniesiono również, że w chorobach wątroby, młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniu stawów, a nawet u normalnych ludzi, niski poziom miana anty-dsDNA dodatniego lub podwyższonego może być toczniem rumieniowatym układowym i innymi chorobami tkanki łącznej, przewlekłym aktywnym zapaleniem wątroby i tym podobnymi. Osoba potrzebująca badania ma powyższe objawy. Środki ostrożności Wymagania do badania: Ogólnie uważa się, że miano anty-dwuniciowego DNA jest równoległe do stanu, to znaczy, gdy choroba jest aktywna, miano przeciwciała anty-DNA jest zwiększone, a gdy stan zostaje złagodzony, miano obniża się. Ponieważ metody pomiaru różnią się w zależności od miejsca, wartości normalne również są różne. Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik kombinacji wynosi ponad 20%, aby mieć znaczenie kliniczne. Specyficzność techniki wykrywania nie wynosi 100%. Na przykład, chociaż Physcoma sinensis nie zawiera ssDNA, może zawierać niewielką ilość histonów. DsDNA stosowany jako antygen, taki jak test radioimmunologiczny, ELISA i diafiltracja kroplowa, często zawiera ssDNA, nawet jeśli jest zanieczyszczony ssDNA. Mniej niż 1%, wyniki fałszywie dodatnie mogą wynosić nawet 6%. Dlatego wyniki wykrywania przeciwko dsDNA należy połączyć z analizą kliniczną iw razie potrzeby należy je obserwować dynamicznie. Ponadto, z uwagi na różne źródła antygenów DNA w odczynnikach wykrywających, podstawowy skład i sekwencja mogą być różne, a epitopy, z którymi wiążą się przeciwciała, mogą być zmienione. Proces kontroli Metody kontroli: Istnieją różne metody oznaczania dSDNA o podwójnej nici, takie jak immunodiffuzja, konwekcyjna immunoelektroforeza, test aglutynacji, test wiązania z ciałem, pośrednia immunofluorescencja, test radioimmunologiczny, test immunoenzymatyczny i tym podobne. Obecnie najczęściej stosuje się test radioimmunologiczny, pośrednią immunofluorescencję i enzymatyczny test immunosorbcyjny. Nie nadaje się dla tłumu Nie ma tabu. Działania niepożądane i ryzyko Nie ma żadnych powiązanych komplikacji i zagrożeń.

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.